Het lijkt erop dat de doelstelling om tussen 2007 en 2017 de armoede te halveren helemaal onbereikbaar is geworden. De gevolgen van de besparingen bij de diverse overheden zullen er zelfs nog voor zorgen dat de armste gezinnen netto nog verder zullen inleveren. Dat berekende het samenwerkingsverband Decenniumdoelen 2017 , een groepering van sociale organisaties, ziekenfondsen en vakbonden.

De Armoedebarometer 2015 geeft weinig hoop. De doelstellingen die het samenwerkingsverband vooropgesteld had tegen 2017, zijn nog lang niet in zicht, op geen enkel levensdomein zo blijkt. ‘Het algemene doel om de armoede op tien jaar tijd te halveren, is ver weg’, zo luidt het. ‘Bovendien geeft het beleid de indruk niet wakker te liggen van dit probleem’.

De Armoedebarometer 2015 baseert zich op de cijfers van 2013, de meest recente cijfers die verwerkt zijn. Het lichtpuntje is dat de armoedecijfers een stabilisatie tonen van het armoederisico in Vlaanderen. ‘Dat wordt gezien als een overwinning in de strijd tegen de armoede maar als je ziet dat 10,8 pct van de Vlamingen in armoede leeft en dat de kinderarmoede jaar na jaar toeneemt, dan is dat onzin’, zo zei Michel Debruyne van Beweging.net.

In 2013 werd 11,2 pct van de kinderen in Vlaanderen geboren in een kansarm gezin. Dat is 0,7 pct meer dan in 2012 en de tendens is stijgend. Vooral bij kinderen van niet-Europese moeders is er een groter risico op kansarmoede.

525 euro

De verschillende overheden krijgen een veeg uit de pan: ‘Armoede wordt een chronisch probleem. Meer zelfs, de vele nieuwe besparingsmaatregelen zullen de crisis verder uitdiepen’.

Decenniumdoelen 2017 berekende zelf de impact van de geplande overheidsmaatregelen, zowel de besparingen als de gunstige maatregelen. Een alleenstaande ouder met 1 kind die met een leefloon rond moet komen, zal op jaarbasis 668,47 euro verliezen. Voor een koppel met 2 jonge kinderen zou dat oplopen tot 912 euro. Gepensioneerden zouden het met 187,02 euro minder moeten stellen. Voor de armste 20 procent van de huishouden zou het gemiddeld om 525 euro gaan.

De organisatie verwijst vooral naar zaken als de stijgende energiefactuur, de kosten voor kinderopvang en de indexsprong. De verhoging van de minimumuitkeringen is onvoldoende om dat te compenseren.

Jos Geysels, voorzitter van Decenniumdoelen 2017, zegt dat het aan het huidige tempo dan nog ook tientallen jaren gaat duren om het doel van het halveren van de armoede te bereiken. ‘We zullen op deze nagel blijven kloppen. De nagel van de armoede is een schande in onze rijke regio.’

Mijn mening

Alle primaire behoeften worden duurder, water, elektriciteit en gas. Dit maakt al een groot deel uit van de uitgaven binnen het gezinsbudget. Als die behoeften duurder worden dan gaan gezinnen in armoede het nog moeilijker hebben om rond te komen.

Bron:

www.standaard.be

Het verbaast me niet veel dat er nog altijd geen verbetering lijkt te komen in de situatie van de kansarme gezinnen in België. De besparingsmaatregelen zijn al niet gunstig voor gewone arbeiders waardoor de kans op armoede niet bepaald afneemt. Daarbij komt nog eens kijken dat er enorm veel risicofactoren zijn om in armoede terecht te komen zoals de migratiegeschiedenis en de scholingsgraad van de ouders. Jongeren krijgen al snel een etiket als men weet dat de ouders niet of laaggeschoold zijn en daar zullen sommige leerkrachten ook sneller naar handelen.

Armoede is een vicieuze cirkel: als men niet veel geld verdient kan men geen dokter betalen, zal de gezondheid van de persoon in kwestie achteruit gaan en kan men bijgevolg niet gaan werken. Ik vind dat de overheid meer kan doen om deze vicieuze cirkel te doorbreken. De drempel om hulp te zoeken moet verlaagd worden zodat meer gezinnen ondersteund kunnen worden.

Zoals ook in het artikel wordt vermeld, is het voor arme gezinnen nog steeds moeilijk om deel te nemen aan de samenleving. Armoede is nog steeds een gevoelig onderwerp dat de meeste mensen ontwijken. Men wil wel dat armoede verdwijnt, maar waarom zelf helpen als anderen het ook niet doen? Zolang iedereen deze mentaliteit heeft, niet wil helpen en zich niet openstelt voor kansarmen/migranten, zullen deze mensen ook nooit kunnen integreren of deelnemen aan de samenleving.