Even slikken. Bijna één op de zes Belgen vindt dat geweld tegen vrouwen vaak door het slachtoffer zelf wordt veroorzaakt. Dat blijkt uit de Euro*barometer van de EU, waarin mensen die stelling letterlijk kregen voor*gelegd. Van een korte rok tot een glas te veel op: zelfs andere vrouwen *vinden dat een geldig excuus voor verkrachting. “Ze willen die mythes geloven”, zegt experte Liesbet *Stevens. “Om de illusie te creëren dat de wereld veilig is, zolang ze zich goed gedragen.” Zes hardnekkige *mythes ontkracht.
“Een verkrachter is altijd een louche vent”

Alle studies *zeggen hetzelfde: daders zijn er in alle soorten: van de dokter tot de werkloze, van jong tot oud. “Door de dader te demoniseren en er een stereotiep monster van te maken, moeten vrouwen en mannen er niet bij stilstaan dat het evengoed hun buurman kan zijn”, zegt Liesbet Stevens.

“Ze denken lieven dat het een vies oud ventje is dat in de bosjes zit te loeren.” Terwijl er bekende voorbeelden genoeg zijn van voorname mannen die zich aan vrouwen vergrijpen. “Neem nu Bill Cosby”, zegt Amelie Mangelschots van slachtoffervereniging Wij Spreken Voor Onszelf. “Van hem bleven mensen ook overtuigd dat het niet kon. Wel, intussen is het bewezen dat het dus wel zo was.”
“Verkrachting is vaak een valse beschuldiging, uit wraak”

Bijna één op de vier Belgen is het eens met de stelling dat vrouwen vaak klachten over misbruik of verkrachting verzinnen of overdrijven. Misschien wel de kwalijkste van alle mythes, want ze maakt dat slachtoffers het vaak niet eens durven te zeggen. “Volgens onderzoek in de VS ligt het aantal valse aangiftes voor verkrachting op dezelfde hoogte als voor andere geweldsdelicten”, zegt Liesbet Stevens van het IVGM. Alleen zal niemand het in vraag stellen als je een diefstal gaat aangeven. “Door goed onderzoek komen die valse aangiftes trouwens altijd uit. Er is dus geen enkele reden om zomaar te veronderstellen dat klachten verzonnen zijn.”
“Als je niet te dronken wordt, zal het je niet overkomen”

Nog zo een stelling die in de Eurobarometer naar boven komt: dat te veel alcohol een geldige risicofactor is. “We krijgen het met de paplepel ingegeven dat we zelf verantwoordelijk zijn voor hoe men ons behandelt”, zegt Amelie Mangelschots. “Dit soort van victim blaming is ook een verdedigingsmechanisme, om te denken dat het jou niet zal overkomen. Maar het helpt ons ook niet verder.”

Staatssecretaris Elke Sleurs springt bij: “Elke vorm van seks zonder toestemming is verkrachting. De wet is daar heel duidelijk over. Of je nu dronken was of niet, dat is van geen enkel belang voor die definitie. Neen is neen.”
“Verkrachting komt maar zelden voor”

Een hardnekkige fabel: dat seksueel geweld zeldzaam is. Volgens de politiestatistieken waren er in 2014 3.062 klachten over verkrachting, of 8 aangiftes per dag. Daarnaast zijn 180 groepsverkrachtingen gemeld.

“Als je weet dat amper één op de tien slachtoffers aangifte doet, dan kun je niet meer spreken van een randfenomeen”, zegt staatssecretaris voor Gelijke Kansen Elke Sleurs (N-VA). Dat is meteen ook een van de redenen waarom zelfs veel vrouwen zo blijven vasthangen aan mythes rond verkrachting, zegt Liesbet Stevens van het IGVM. “Om de illusie in stand te houden dat de wereld veilig is, zolang je je zelf maar goed *gedraagt.”
“Wie niet alleen in het donker loopt, wordt niet verkracht”

Het cliché wil het zo: een man sleurt je ’s nachts in een verlaten steeg van je fiets. Maar in driekwart van de *gevallen is de dader van een verkrachting een partner, familielid, vriend of kennis, blijkt uit onderzoek van het IGVM uit 2010. En vaak gebeurt zo’n verkrachting dus gewoon thuis.

“Natuurlijk moet je *oppassen op onveilige plekken”, zegt experte Amelie Mangelschots. “Maar je kan jezelf ook niet opsluiten. Een *verkrachting gebeurt niet omdat je onvoorzichtig was, maar omdat je de brute pech hebt een verkrachter tegen te komen.”
“Ze vroeg erom. Ze was de hele avond aan het flirten”

Een korte rok, een diep decolleté. In de Euro*barometer haalt liefst 16 procent van de *vrouwen dat aan als *mogelijk excuus voor een verkrachting.* “Als vrouw mag je nochtans gerust uitdagend gekleed gaan of flirten”, zegt Liesbet Stevens van het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM). “Een gezonde man gaat daar niet uit afleiden dat je sowieso seks wilt en zal je niet forceren. Verkrachting is de schuld van de dader, niet van het slachtoffer.”

Over slachtoffers doen nog veel clichés de ronde. Dat het altijd mooie jonge vrouwen zijn, bijvoorbeeld. “De realiteit is anders. Geen enkele leeftijdscategorie ontsnapt eraan. Van kind tot hoogbejaard.”

26/11/16 03:00
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20161126_02593198

Bij het lezen van dit artikel en het horen van de uitzending op de radio omtrent dit onderwerp, verbaast het me dat zo'n aanzienlijk percentage er van overtuigd is dat het de schuld van het slachtoffer is. Ikzelf ben niet akkoord met de uitspraken, oftewel de zogenaamde mythes in dit artikel. Volgens mij, dit is dus een veronderstelling, nemen sommigen de uitspraken van een ander over zonder er zelf kritisch over na te denken. Vaak heb ik zo'n uitspraken gehoord, maar nooit heb ik omtrent dit onderwerp zomaar een uitspraak als het ware 'gekopieerd'.
Amelie Mangelschots zegt: “We krijgen het met de paplepel ingegeven dat we zelf verantwoordelijk zijn voor hoe men ons behandelt.” Het is dus een vorm van victim blaming aan de kant van de dader. Maar ik denk er het volgende over en ben van mening dat dit geen onjuiste uitspraak is in het algemeen. Ik verwoord dit concreet in de komende zinnen. De stelling in en op zichzelf is, ook buiten dit onderwerp en op vele vlakken in het leven, in bepaalde mate waar. De manier waarop jij je gedraagt bepaalt mee hoe anderen jouw aanschouwen en zullen behandelen. Je kan beslissen om dit mee te nemen als algemene wijsheid, maar het is in ieder geval geen excuus om iemand te verkrachten omdat die persoon gedronken heeft, gedurfd gekleed is of alleen in het donker loopt.
Al bij al zijn de besproken uitspraken de naam 'excuus' onwaardig. Hieruit concludeer ik dat je best rekening kan houden met deze 'excuses'. Maar mijn finaal besluit is nog steeds dat het integraal ongeldige redenen zijn.