Altijd de beste van de klas zijn? Veel Vlaamse leerlingen liggen er absoluut niet wakker van. Sterker nog: bijna de helft van de vijftienjarigen ziet zichzelf niet als een ambitieus persoon, zo blijkt uit het Pisa-onderzoek van de Oeso.

‘Deelnemen is belangrijker dan winnen.’ Een veel te afgezaagd gezegde, maar wel een waar de Vlaamse jeugd zich in grote lijnen zal herkennen. Uit het derde deel van het langverwachte Pisa-onderzoek van de Oeso, waarvoor zo’n 540.000 vijftienjarigen uit 72 landen werden getest en bevraagd, wordt immers duidelijk dat ambitie bij de Vlaamse scholieren niet meteen het hoogste goed is. Zo stellen zes op de tien leerlingen dat zij “de beste cijfers” willen halen in de meeste of alle vakken. Nergens ligt dat cijfer lager. In Franstalig België spreken zelfs bijna negen op de tien vijftienjarigen die wens uit.

Uit andere antwoorden doemt hetzelfde beeld op. Amper een derde van de Vlaamse leerlingen wil “altijd de beste zijn”, opnieuw het laagst van alle bevraagde landen en regio’s. Ook willen ‘slechts’ vier op de tien “een van de beste leerlingen van de klas” zijn. Alleen in het Italiaanse Bolzano en in de Duitstalige gemeenschap uiten minder jongeren die ambitie. 
Tenslotte ziet nipt meer dan de helft van de Vlaamse vijftienjarigen zich als een ambitieus persoon, een cijfer dat alleen in enkele Spaans regio’s lager uitvalt. Over de taalgrens omschrijven zeven op de tien leerlingen zichzelf wel op die manier.

Angstgevoelens
Pedagoog Pedro De Bruyckere (Arteveldehogeschool)
De vaststellingen zijn opmerkelijk, zeker omdat in december, toen het eerste deel van de Pisa-resultaten verscheen, duidelijk werd dat de Vlaamse leerlingen nog altijd wereldtop zijn op het vlak van wiskunde en wetenschappen. “Nederland presteert ongeveer even goed, maar daar tonen de leerlingen zich wel een stuk ambitieuzer”, zegt pedagoog Pedro De Bruyckere (Arteveldehogeschool), die niet ongerust is over de cijfers. “Zij streven, zo zeggen ze zelf, naar excellentie. Je ziet wel dat juist daar de vrees opduikt dat dit tot angstgevoelens kan leiden bij leerlingen. Wij behalen hoge resultaten en onze leerlingen zien zichzelf als gelukkig.”
Dat laatste wordt ook duidelijk uit dit onderzoek. De overgrote meerderheid van de Vlaamse leerlingen voelt zich goed en maakt gemakkelijk vrienden. Waar Franstaligen een stuk ambitieuzer zijn, voelen zij zich een stuk minder thuis op school (72,5 procent in Vlaanderen versus 48,8 procent in Franstalig België). “Het kan natuurlijk dat onze leerlingen wel onder druk staan, maar de druk niet voelen”, zegt De Bruyckere. “Het kan ook zijn dat zij daadwerkelijk gelukkig zijn.”

Oudercontact
Voorts besteedt de Oeso ook aandacht aan ouderbetrokkenheid. Minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V), die begin maart op de nodige kritiek kon rekenen nadat ze stelde dat ‘we’ “meer engagement” kunnen verwachten van “allochtone ouders en nieuwkomers”, zal de cijfers met aandacht bekijken.*

Zo geeft zo’n 22 procent van de eerste generatie migranten aan door taalproblemen moeite te hebben om te participeren in de schoolloopbaan van hun kind. Een percentage dat nauwelijks afneemt bij de tweede generatie migranten, terwijl dit elders wel haast overal het geval is.
Denk nu overigens niet dat autochtone ouders zo pro-actief betrokken zijn bij de school van hun kinderen. Acht op de tien gaat wel naar een oudercontact, net meer dan het Oeso-gemiddelde, maar op eigen initiatief spreken slechts weinigen met leerkrachten of directeurs. 

Amper een derde bespreekt uit eigen beweging het gedrag of de voortgang van hun kinderen met een leerkracht. Een percentage dat is afgenomen ten opzichte van het vorige Pisa-onderzoek en dat in de ons omringende landen een stuk hoger ligt. Ouders halen als voornaamste redenen aan dat zij geen vrij kunnen krijgen van hun werk of dat de schooluren niet goed uitkomen.

BRON: De Morgen, 19/04/2017
http://www.demorgen.be/binnenland/v...a-bij-bc9d3a1c/

Eigen mening: Ik vind het niet meteen een probleem eerlijk gezegd. Ik denk dat het goed is dat leerlingen willen slagen voor alle vakken dat is het meest belangrijkste maar telt het dan echt dat je de beste moet zijn ? Dat vind ik dan weer minder belangrijk, het vak moet gekend en begrepen worden door de leerlingen en dat is volgens mij nog steeds de essentie. Altijd de beste willen en moeten zijn kan onnodige stress meebrengen voor de leerlingen en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik vind het dan weer wel belangrijk dat de ouders meer betrokken worden bij de vooruitgang van hun kinderen, het is spijtig dat we daar nog steeds geen globale goed werkende oplossing voor hebben gevonden. Ook voor ouders die onze taal niet beheersen zou er een oplossing moeten komen met eventueel een tolk of dergelijke om toch de vooruitgang van hun kind te kunnen opvolgen.