Schadevergoeding seksueel misbruik door geestelijken valt stil


BRUSSEL - De bevoegde commissie botst op een muur. Een gevolg van haar te confonterende aanpak?


De interdiocesane commissie voor de behandeling van klachten wegens seksueel misbruik in de Kerk staat aan de klaagmuur. De kerkelijke instanties gaan te weinig in op vragen naar schadevergoeding, zegt de voorzitster van de commissie, Godelieve Halsberghe.

'Wij hebben een 35-tal dossiers behandeld. Een tiental daarvan zijn goed afgerond, met een tegemoetkoming. In de andere gevallen stuiten we op een muur. Er komt zelfs geen antwoord op onze brieven. We hebben geen middelen om wat dan ook af te dwingen. Het is onze opdracht de slachtoffers van seksueel geweld te helpen. Als we dat niet kunnen, houden we er maar beter mee op.'

Maar bij de kerkelijke instanties klinkt het anders. 'De commissie gaat haar boekje te buiten', zegt Hans Geybels, de woordvoerder van het aartsbisdom. 'Het is niet haar taak schadevergoedingen op te leggen. Ze moet bemiddelen, adviseren hoe het tot een tegemoetkoming kan komen. Een financiële vergoeding is niet altijd het beste voor het slachtoffer. Het kan ook om een terugbetaling van medische kosten of juridische steun gaan.'

Niet alleen het aartsbisdom plaatste vraagtekens bij de werking van de commissie. Ook de leden hebben hun bedenkingen bij de aanpak van de voorzitster. Een van hen, kinderpsychiater Peter Adriaenssens, keerde om die reden de commissie de rug toe.

'Mevrouw Halsberghe gaat te werk als een onderzoeksrechter. Het is goed dat we de daders hun misstappen doen erkennen, maar het was niet onze taak dat om te zetten in een geldsom. Dat komt de twee betrokken partijen toe.'

'Bedragen van 25.000 euro of meer zijn ook hoog. De schrik in de Kerk is groot dat dit tot Amerikaanse toestanden leidt, waar de claims tot faillissementen leiden. Door deze harde aanpak maakt de voorzitster een dialoog tussen slachtoffer en instanties onmogelijk.'

Halsberghe, voormalig rechter in Brussel, verdedigt haar aanpak. 'Die slachtoffers zijn voor de rest van hun leven getekend. Ik vind het maar normaal dat ze een aanzienlijke schadevergoeding krijgen. Excuses aanbieden volstaat niet. Het staat in de oprichtingstekst van de commssie dat ze op weg moet zetten naar “diverse vormen van herstel,. '

Dat ze als een onderzoeksrechter tewerkgaat, vindt Halsberghe geen punt. 'We horen de slachtoffers, de daders, de getuigen. Dat gebeurt telkens door twee mensen. We willen de waarheid achterhalen.'

Voor de voorzitster is er één reden dat alles stokt. 'Het gaat om geld.' Halsberghe ervaart weinig steun en ziet zelfs een nakende opdoeking van de commissie.

De commissie werd in 2000 door de Kerk opgericht. Ze was in eerste instantie gericht op slachtoffersvan tientallen jaren geleden die vanwege de verjaring niet in een gewone rechtbank terechtkunnen. Met de oversten van de daders (de bisschoppen of de hoofden van congregaties en ordes) moet over de schadevergoeding onderhandeld worden.


DS, 24-12-2008 (ty)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind het een goede zaak dat slachtoffers van sexueel misbruik door geestelijken minstens gehoord worden en dat de kerk niet alles in een doofpot steekt. In het verleden werd dit misbruik gewoon stilgezwegen. Het is voor slachtoffers al een hele stap om dit aan te klagen. Wat de betaling van schadevergoeding betreft denk ik persoonlijk dat er dialoog moet zijn tussen de kerk en de commissie. De eerste belangrijkste stap blijft het erkennen van de kerk dat er geestelijken hun boekje in het verleden echt wel te buiten zijn gegaan. Die slachtoffers dragen de gevolgen hiervan levenslang mee en geld alleen zal dit niet oplossen.

Dominik Sebrechts