Zorgwekkend racisme in de zorgsector

Wie zal er later voor ons zorgen? Veel kans dat het een allochtoon is. "Anders trekken we het niet", klinkt het in de sector. Het racisme neemt echter toe.

Een aantal mensen en organisaties uit de zorgsector houdt eind deze week beraad over de beste reactie op discriminatie door cliënten.

Volgens de aankondiging in Knack door het Kerkwerk Multicultureel Samenleven (KMS) gaat het om ‘zorgwekkend racisme’. De thuiszorgorganisaties, ziekenhuizen en rusthuizen worden allemaal weleens geconfronteerd met cliënten die geen hulp willen van mensen met een andere huidskleur of een ander geloof. Ook kunnen allochtone studenten soms moeilijk een stageplaats vinden.

Familiehulp, de grootste dienst voor thuiszorg, kiest nadrukkelijk voor diversiteit in het personeelsbestand, maar botst regelmatig op verdoken of openlijk racisme: ‘Soms is het heel duidelijk en zeggen de cliënten al aan de telefoon dat ze geen vreemdeling willen. Soms wordt een medewerker gewoon niet binnengelaten of willen cliënten niet samen met een allochtoon op straat lopen om inkopen te doen. Maar meestal gaat het om subtiel racisme. Ze maken opmerkingen over je werk, of er wordt onterecht geklaagd bij je verantwoordelijken.’

Het gebeurt soms dat een oude, zieke client niet wil gewassen worden door een zwarte hulpverlener. Familiehulp, dat de cliënten vooraf telefonisch op de hoogte brengt, zal dan soms uitzonderlijk beslissen om een autochtone college te sturen: ‘Bijvoorbeeld om een dementerende client niet nog meer in verwarring te brengen. Maar de regel is dat wij achter onze medewerkers staan en manifest racisme nooit dulden. Als niets helpt, zetten wij de hulp stop en moet de cliënt maar ergens anders terecht.’

De vraag naar verzorgend en verplegend personeel is zo groot dat de sector het sowieso niet meer kan bolwerken zonder allochtonen. Volgens Familiehulp is racisme een van de redenen waarom allochtonen nu soms afhaken: ‘Zeker mensen van de tweede of derde generatie, die hier opgegroeid zijn, pikken het niet. We zien daar een duidelijke uitval. Mede daarom blijft de instroom van Marokkaanse en Turkse meisjes nu te laag.’ (CDS)

Bron:

Knack (CDS), 18 november 2010

Eigen mening:

Dit is inderdaad een moeilijke en voor de allochtonen een vrij pijnlijke situatie. Voor ons gaat dat later allemaal een degelijke rol niet spelen. Wij zijn het gewend om overal waar we komen, wat we doen in contact te komen met allochtonen. Maar de mensen die nu behoefte hebben aan de zorgsector, voornamelijk dan bejaarden kennen dit fenomeen niet. Voor hen zijn dit vreemdelingen en indringers in onze samenleving. Het spijtige is dat het niet echt kwalijk kan genomen worden. Onze bejaarden hebben hier gewoonweg weinig ervaring mee en hebben een ander beeld van allochtonen.

Wel moet er iets gebeuren, allochtonen met een diploma moeten zeker hun baan kunnen uitoefenen en stageplaatsen vinden. Want zoals in het artikel wordt aangegeven gaan we anders ooit problemen hebben. We hebben allochtonen echt nodig, anders gaan we naar een apartheidsregime à la Zuid-Afrika, Turkse verpleegsters voor Turkse bejaarden en hier naar toe gaan in een Turkse bus. Dat is absurd.

Over de plaats van het artikel heb ik echter getwijfeld maar ik vond het meer sociaal - economisch dan cultureel - maatschappelijk. Het gaat om sociale verschillen en werk dus dat is economisch.