Drie op vier Belgen vindt armoede wijdverspreid probleem

Drie op de vier Belgen vindt armoede een wijdverspreid probleem. Dat blijkt uit een grootschalige opiniepeiling die de Europese Commissie vandaag heeft gepresenteerd.

Volgens de peiling vindt 75 procent van de Belgen armoede een wijdverspreid probleem. Dat is twee procent meer dan het EU-gemiddelde. In Nederland ziet 58 procent armoede als een breed maatschappelijk probleem. Denemarken is de hekkensluiter met slechts 31 procent. Pieken van meer dan 90 procent vind je in Oost-Europese landen als Hongarije, Bulgarije en Roemenië.

Verantwoordelijkheid van nationale regering
Hoge werkloosheid en ontoereikende lonen, sociale uitkeringen en pensioenen en de kosten van behoorlijke huisvesting worden door de deelnemers aan de peiling als de voornaamste 'maatschappelijke' oorzaken geciteerd. De respondenten verwijzen ook naar 'persoonlijke' oorzaken als onvoldoende onderwijs, verslavingen en erfelijke armoede.

Bijna negentig procent van de Europeanen vindt dat de regeringen dringend maatregelen moeten nemen tegen armoede. Meer dan de helft vindt de strijd tegen armoede eerst en vooral een verantwoordelijkheid van de nationale regering en pas dan van de Europese instellingen.

15 procent onder armoedegrens
De peiling loopt vooruit op het Europees jaar van de armoede in 2010. Momenteel leeft 16 procent van de Europeanen en 15 procent van de Belgen onder de armoedegrens.

38 procent van de Belgische gezinnen (30 pct. in EU en 50 pct. in Nederland) geeft aan makkelijk de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Voor de helft van de huishoudens (56 pct. in EU) is dat minder evident en 11 procent (12 pct. in EU en 8 pct. in Nederland) ondervindt maandelijks echte moeilijkheden. (belga/ka)
27/10/09 13u18 - Bron: www.hln.be

Persoonlijke argumentatie

Dit zijn zeer verontrustende cijfers. Voor 11% van de Europeanen is het een probleem om maandelijks rond te komen. Hier zal vlug verandering in moeten komen. Net zoals in het artikel vermeldt staat vind ook ik dat dit probleem moet worden opgelost. Dit artikel is zeker maatschappelijk relevant, je ziet immers de armoede vandaag de dag overal. Vroeg of laat kan je er misschien zelf mee te maken krijgen. Daarom is het belangrijk om nu iets te doen aan dit probleem. Alle bevoegde instanties zullen moeten samenwerken om deze zaak op te lossen: de nationale regering en de Europese instellingen. Maar ook wij kunnen iets aan de armoede doen. Als we elke maand een kleine bijdrage geven, kunnen deze cijfers misschien worden teruggedrongen. Dan blijft natuurlijk de grote vraag wie er bereidt is om dit te doen.

Eén op de zeven Belgen leeft onder armoedegrens
• vrijdag 16 oktober 2009
• Bron: belga
• Auteur: svh
• Bron: www.destandaard.be
Eén op de zeven Belgen leeft onder armoedegrens
photo news
BRUSSEL - Vijftien procent van de Belgen leeft in armoede, terwijl het gemiddelde van de vijftien eerste EU-lidstaten een procent hoger ligt. Uit cijfers waarmee de FOD Economie vrijdag uitpakte, blijkt dat het aantal arme Belgen tussen 2004 en 2007 vrijwel stabiel is gebleven.
De cijfers gelden wel voor de periode voor het begin van de crisis, waarschuwt de FOD Economie. Volgens de analyse bedroeg het armoedecijfer in Vlaanderen elf procent tussen 2004 en 2007. Wallonië telde toen daarentegen acht procent meer armen.
Behalve regionale verschillen, zijn er ook sociale breuklijnen. Zo lopen vrouwen een groter risico om arm te worden (zestien procent van de vrouwen versus veertien procent van de mannen) en kunnen ouderen en jongeren ook vlugger dan de actieve bevolking in de armoede verzinken. Alleenstaande ouders vormen volgens de FOD Economie met een risicopercentage van 36 procent een bijzonder kwetsbare groep.
Wat het percentage betreft van de mensen die ondanks een job arm blijven, scoort België goed. Het aandeel "working poor" blijft beperkt tot vier procent, terwijl het gemiddelde van de EU-15 acht procent bedraagt. Eén op de vijf gepensioneerden in België moet overigens rondkomen met een inkomen onder de armoedegrens.
Op basis van indicatieve cijfers van 2008 zegt 21 procent van de Belgen trouwens dat ze moeilijk de eindjes aan elkaar kunnen knopen.
Naar aanleiding van de Werelddag van verzet tegen Armoede op 17 oktober maakte de FOD Economie enkele cijfers in verband met armoede bekend op basis van onderzoek bij zesduizend Belgische gezinnen.

Ik ben het volledig eens met Stefanie dat dit verontrustende cijfers zijn. Meer dan 1 op 10 Belgen (15%) leeft onder de armoedegrens… Je zou dus eigenlijk kunnen stellen dat in een klas van 20 leerlingen er een drietal thuis amper de basisbehoeften kan terugvinden. De Standaard pakte op 16 oktober al uit met deze cijfers, maar vermeldde er wel bij dat dit gekoppeld moet worden aan het begin van de crisis. De kranten en journalen lopen de laatste maanden dan ook over van de berichten rond werkloosheid en ontslagen. Het feit dat België zo’n duur land is om in te leven, verbetert de situatie natuurlijk ook niet. De levensstandaard en levenskwaliteit rondom ons is hoog… als je tenminste niet uit de boot valt. Alleenstaande ouders blijken hierbij de grootste risicogroep. Dat is vanzelfsprekend onrustwekkend als je bedenkt dat deze groep steeds meer aangroeit. Hierbij komen ook heel wat vrouwen en gepensioneerden die het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.
In mijn eigen omgeving ken ik slechts één iemand die het moeilijk heeft om rond te komen. Het lastigste deel voor hem is budgetbeheer: wat geef ik waaraan uit. Bovendien is het ook al voorgekomen dat hij te veel uitkering heeft gekregen en deze nadien teruggeëist wordt. Dan wordt het natuurlijk extra moeilijk: hoe kan je iets terugbetalen als je je zo al amper de basisbehoeften kan veroorloven. In mijn ogen zijn er dan ook verschillende aandachtspunten waaraan (in de eerste plaats) de Belgische overheid moet werken:
1) Mensen met een laag inkomen leren om hun budget te beheren;
2) Ervoor zorgen dat de oorzaak van fouten als te veel uitkering achterhaald en aangepakt wordt;
3) Mensen die (tijdelijk) niet aan werk geraken een uitkering geven die toch minstens de basisbehoeften moet kunnen voorzien;
Bovendien vind ik het momenteel (in deze crisis) ook zeer belangrijk dat er achterhaald wordt in welke sectoren er mensen tewerkgesteld kunnen worden en mensen ook werkelijk aan het werk te zetten. Ik vind het namelijk onnuttig “basislonen” te geven aan mensen die actief meer zouden kunnen bereiken.