De economische en financiële crisis treft vooral kinderen en de gezinnen waarin ze opgroeien. Opvallend is ook dat huurders een steeds groter risico hebben om in de armoede terecht te komen. Dat besluit de federale overheidsdienst Sociale Zekerheid in haar jaarlijks rapport in kader van de Europa 2020-strategie.

Volgens het rapport blijft de sociale impact van de crisis relatief beperkt in België. Het aantal personen met een risico op armoede of uitsluiting ging licht omhoog van 2,19 miljoen in 2008 naar 2,27 miljoen in 2011. De evolutie valt binnen de foutenmarge van de achterliggende enquête en blijft dus min of meer stabiel, argumenteert de overheidsdienst.

Maar België gaat dus niet de goede richting uit, volgens het rapport. Europa 2020 wil het aantal personen in armoede of sociale uitsluiting tegen 2020 teruggedrongen zien tot nog 1,81 miljoen, maar "de huidige budgettaire en economische context bemoeilijkt het behalen van die doelstellingen".

Bovendien lopen de resultaten uiteen naargelang de verschillende bevolkingsgroepen. Voor ouderen daalde het armoederisico van 23 procent in 2007 tot nog 19 procent in 2010, terwijl de tewerkstellingsgraad steeg van 34,5 procent in 2008 tot 39,5 procent in 2012. Beide percentages blijven wel onder het Europese gemiddelde.

Voor kinderen en de gezinnen waarin ze opgroeien, ging de situatie er echter op achteruit. Het armoederisico ging van 16,9 procent in 2006 naar 18,7 procent in 2010, terwijl het aantal kinderen in een gezin zonder werkende ouders steeg van 8,9 procent in 2008 tot 13,9 procent in 2010. En ook het aantal kinderen in een gezin geconfronteerd met ernstige materiële deprivatie, zat in stijgende lijn.

Het percentage mensen dat dankzij een sociale uitkering boven de armoederisico kan leven, blijft doorheen de crisis wel stabiel op zo'n 45 procent.

Bron: De Redactie
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/e...zinnen_huurders

Commentaar: De armoede is wereldwijd nog steeds een dramatisch probleem, zelfs in België. Hoewel we er vaak de ogen voor willen sluiten is het probleem aanwezig. In plaats van ons te focussen op maatregelen die twee of drie jaar werken kunnen we beter langdurige oplossingen zoeken! Probeer met meerdere problemen samen oplossingen te vinden. Om een voorbeeld te geven, moesten we de gevangenen die naar onze normen al te veel verwend worden inzetten om nieuwe gevangenissen te bouwen, mensen die van dop leven inzetten als burgerwacht en alle voorgaande voorstellen laten controleren door een controlesysteem waar we mensen voor moeten aanwerven en zo nieuwe jobs creëren zouden we een hoop mensen tegelijkertijd kunnen helpen!