De Brusselse politie heeft de opdracht gekregen om uit te vlooien wat de sterktes en zwaktes zijn van haar opdeling in zes zones. ‘De politiediensten werken goed samen. De zwakte zit bij sommige politieke overheden’, zegt korpschef Guido Van Wymersch.

Zes politiezones voor 1,18 miljoen Brusselaars: het is het argument bij uitstek om België als een mislukte staat af te schilderen. De buitenlandse pers smult ervan en Vlaamse politieke partijen vragen al langer een fusie. Zonder twijfel wordt de opdeling een van dé gespreksonderwerpen in de onderzoekscommissie naar de aanslagen van 22 maart.

In afwachting van de onderzoekscommissie heeft de conferentie van de Brusselse burgemeesters – waar de 19 gemeenten overleggen – aan de politiezones gevraagd om een analyse te maken van de sterktes en zwaktes van de versnippering. Die vraag kwam er op 29 maart, na de aanslagen in Brussel.

‘Sommigen stellen het voor alsof de fusie tot één in plaats van zes Brusselse politiezones de aanslagen had kunnen voorkomen. Het is een symbooldossier geworden’, reageert Guido Van Wymersch, de waarnemend voorzitter van de Vaste Commissie voor de Lokale Politie en korpschef van de zone Brussel-Hoofdstad/Elsene.

‘Het lijkt erop dat de samenvoeging van de zones al is beslist nog voor de onderzoekscommissie naar de aanslagen van start is gegaan. Ik heb daar vragen bij. Als het debat wordt gevoerd over de samensmelting van de Brusselse zones, moet het in één adem gaan over de politieke aansturing ervan. Nu krijgt de ‘‘straatpolitie’’, zoals de wijkwerking, de zwartepiet toegeschoven wanneer het gaat over radicalisering en de opsporing ervan. Terwijl preventie een gedeelde taak is, die staat of valt met de aanpak op politiek en administratief vlak.’

Politieke spelletjes

De samensmelting tot één zone moet niet als alleenzaligmakend worden beschouwd, stelt Van Wymersch nog. ‘In één grote zone riskeer je aan de top een chef die een beperkte voeling heeft met de basis. Hij moet dan rekening houden met de negentien gemeenten met elk hun burgemeester. Zij zullen nog altijd elk hun commissaris willen die hun politiebeleid uitvoert.’

Van Wymersch vermoedt dat de politieke overheden wel eens als zwakke factor naar boven kunnen komen. ‘Politiemensen wisselen in de praktijk zo veel mogelijk informatie uit. Maar ze worden dikwijls meegesleurd in politieke spelletjes. Als er in een bepaald dossier een Syiëstrijder opduikt, is de reactie van elke burgemeester: die komt toch niet van bij mij? Terwijl dat er niet toe doet.’

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160411_02231571
Eigen mening: Uiteraard zijn er overal zowel voordelen als nadelen aan verbonden. Ik denk dat een opsplitsing van de verschillende politiezones, zoals nu het geval is, een goed effect kan hebben omdat ze enkel gefocust zijn op hun taken binnen hun regio. Daarentegen heb je een samenvoeging van de politiezones, waardoor je 1 grote politiezone krijgt. Dit is dan natuurlijk weer beter om bijvoorbeeld procedurefouten tegen te gaan. Ook is er dan één gemeenschappelijke leiding die bepaald en stuurt waar nodig om misverstanden tegen te gaan. Beide opties zijn mogelijk, persoonlijk weet ik niet dewelke de beste is.