Israël bombardeert onschuldige Palestijnen met ‘gepimpte’ commerciële drones: “Ze moeten met bloed leren”


Israëlische soldaten getuigen hoe ze met ‘gepimpte’ commerciële drones onschuldige Palestijnen bombardeerden. “Op geen enkele manier viel de zin ‘We hebben hen gedood, omdat ...’ aan te vullen.”


“De honden hebben geleerd om te rennen naar gebieden waar schoten of explosies weerklinken”, zegt de Israëlische soldaat S. in +972 Magazine. “Ze begrijpen dat er dan waarschijnlijk een lichaam te vinden is.” Hij is een van de zeven soldaten en officieren die in het Israëlisch-Palestijnse magazine anoniem getuigen over de dodelijke en willekeurige dronebombardementen waarmee het Israëlische leger Palestijnse burgers verjaagt uit wijken in Gaza. Dat doen soldaten volgens de getuigen vaak met goedkope Chinese cameradrones die militair ‘gepimpt’ zijn.

“Er waren zoveel incidenten waarbij drones granaten dropten”, getuigt soldaat H. “Waren ze gericht op gewapende militanten? Zeker niet. Zodra een commandant een imaginaire rode lijn trekt waar niemand voorbij mag, is wie dat wel doet ter dood veroordeeld.”

Verdacht gedrag is daartoe geen vereiste, en Palestijnen weten vaak niet waar die ‘rode lijnen’ van Israëlische commandanten liggen. Verboden gebied wordt doorgaans niet aangeduid op het terrein, en Israëlische soldaten droppen volgens het onderzoek van +972 Magazine zonder waarschuwing granaten op Palestijnen.


“De rest begrijpt het wel”

Twee getuigen gebruiken de term “door bloed leren” om het beleid van het Israëlische leger (IDF) te beschrijven: na verloop van tijd, en na enkele doden en gewonden, zullen de Palestijnen wel merken dat ze een gebied niet binnen mogen. “Je stuurt een drone 200 meter de lucht in, zodat je in elke richting 3 tot 4 kilometer ver kan zien”, legt soldaat Y. uit. “Zo patrouilleer je. Als je iemand ziet naderen, raak je de eerste persoon met een granaat en daarna gaat het nieuws snel rond. Er komen nog twee mensen, die sterven. De rest begrijpt het wel.” Op die manier proberen de Israëli’s de gebieden leeg te maken die ze als evacuatiegebied beschouwen.

De Israëli’s viseren daarbij ook kinderen. “Er was een jongen die de zone binnenging”, herinnert soldaat S. zich. “Hij deed helemaal niets.” Medesoldaten beweerden echter dat de jongen met iemand had staan praten. Dat volstond om een granaat op hem te droppen. Een andere jongen die ver weg op de fiets reed, probeerden ze eveneens te doden. “In de meeste gevallen was er niets dat je jezelf kon vertellen”, zegt S. “Op geen enkele manier viel de zin ‘We hebben hen gedood, omdat ...’ aan te vullen.”

Iedereen die zich “verdacht” gedraagt, is een doelwit, zegt S. Iemand die te snel wandelt, is verdacht “omdat hij aan het vluchten is”. Iemand die te traag wandelt, is verdacht “omdat hij weet dat hij in de gaten gehouden wordt en dus normaal probeert te doen”.

En ook als ze op een plek blijven, zijn Palestijnen in Gaza niet veilig, getuigt S. Om Hamasstrijders aan te duiden die raketten probeerden te lanceren, gebruikten de Israëli’s de term “knoeien met de grond”. Nu kunnen Israëlische soldaten daarmee vrijwel iedereen verdacht maken. “Zodra ik zeg ‘knoeien met de grond’, kan ik alles doen”, zegt S. Hij zag hoe mensen die kleding uit de puinhopen van een huis probeerden te halen daarbij net ‘verboden gebied’ betraden en meteen beschoten werden.

“Wie ze in het vizier krijgen, doden ze”, getuigt officier A. over zijn tijd in een evacuatiezone. “Ofwel is diegene niet onschuldig, ofwel moet die leren door bloed” dat het gebied verboden terrein is.


Geen waarschuwing

Dergelijke praktijken waren niet zeldzaam tijdens de periode van S. in Gaza. +972 Magazine kon de dagelijkse rapporten van zijn bataljoncommandant inkijken en stelde vast dat die eenheid in minder dan honderd dagen tijd tientallen droneaanvallen uitvoerde. Per dag doodde de eenheid gemiddeld een Palestijn.

Volgens die rapporten zijn alle gedode Palestijnen “terroristen”. Maar op een groep gewapende strijders en een persoon met een mes na, waren alle slachtoffers ongewapend, getuigt S. “We vonden niets bij hun lichamen. We hebben ook nooit waarschuwingsschoten gelost. Niet een keer.”

Vaak gebruiken de soldaten voor zulke bombardementen geen dure militaire drones van honderdduizenden euro’s, maar een EVO-drone, een model van de Chinese producent Autel. Die zijn vrij verkrijgbaar en kosten een paar duizend euro. “Spotgoedkoop”, noemt soldaat L. ze.

De drones dienen normaal gezien voor video- en fotografie. Na ze enkele maanden voor verkenningsvluchten gebruikt te hebben, zetten Israëlische soldaten ze ook in voor bombardementen. Dat kan door een houder aan het toestel te monteren, die met een druk op de knop opengaat en een handgranaat laat vallen. Het Israëlische leger zou die extra onderdelen leveren om de civiele toestellen in dodelijke wapens te veranderen.

Oekraïense soldaten gebruikten ook bewerkte toestellen van Autel in hun strijd tegen Rusland. Toen China dat te weten kwam, verbood het de uitvoer van de drones naar Oekraïne. Nu reageert Autel bij +972 Magazine dat het “nooit drones heeft verkocht aan gebruikers in de Israëlische regio”. Het noemt het idee dat zijn drones dienen voor geweld tegen burgers “totaal onaanvaardbaar”, maar kondigde geen acties aan.


Blog DS, 14-07-2025 (Dries Blontrock)