Alexander D’Hooghe roept op om bij complexe projecten ruimtelijke of sociale bezwaren van bij het begin ernstig te nemen.
Alle partijen in het Oosterweeldossier wezen gisteren unaniem naar overkappingsintendant Alexander D’Hooghe als de man die de grootste verdienste heeft bij het akkoord dat nu op tafel ligt. D’Hooghe slaagde er in anderhalf jaar tijd in om het slagveld van menselijke verhoudingen tussen de Oosterweel-spelers op te ruimen en alle betrokkenen achter hetzelfde project te scharen.
Al minimaliseert D’Hooghe zijn eigen rol nog altijd. ‘Ik heb overal mensen ontmoet met een tomeloze inzet om een akkoord te vinden. Sommige mensen namen voor hun eigen achterban de rol van intendant op. Zo hebben we de obstakels een na een kunnen wegnemen.’

Waarom lukte het nu wel?
(diplomatisch) ‘Ik weet het echt niet. Dezelfde mensen met wie ik nu aan tafel zat, hebben een verleden van onderlinge conflicten, dat weet ik wel, maar ik heb met hen zeer goed kunnen samenwerken. Ze hebben het hart op de juiste plaats en durfden zonder dogma’s in gesprek gaan met elkaar.’

Kan het nu nog mislukken?
‘Het traject van grote investeringsprojecten is zo complex dat er altijd nog iets fout kan lopen. Maar er is nu wel een breed draagvlak gevonden voor een ruim pakket aan beslissingen. Ik mag hopen dat het nu vlotter zal gaan. Er is ook geen reden meer om naar de rechtbank te trekken. Dat doe je alleen als je voelt dat je niet meer vooruit kan. Nu is er een groep mensen met een gedeelde visie.’
Kan deze aanpak gekopieerd worden in andere moeilijke investeringsdossiers?
‘Ik denk het wel, zeker in dit soort complexe projecten. Je hebt vier soorten obstakels die een project in de weg kunnen staan: financiële, technische, ruimtelijke en sociale. In het wegwerken van financiële en technische obstakels zijn we altijd goed geweest, het zijn de twee andere waar het vaak fout loopt. Als je die problemen niet eens ziet, kun je ze ook niet aanpakken. Mijn manier van werken was om ook ruimtelijke en sociale bezwaren van bij het begin mee te nemen, en ze hetzelfde belang te geven als de andere elementen. Dat moeten we voortaan van in het begin doen, meer dan vroeger.’

Zitten er nog addertjes onder het gras? Niet alle individuele klagers bij de Raad van State zijn al overtuigd.
‘In het akkoord zit een stappenplan met beslissingen die onmiddellijk genomen moeten worden en die vertrouwen zullen wekken. Als iedereen ziet dat dit akkoord geen praat voor de vaak is, zullen de bezwaren wegvallen.’
‘Uiteraard zullen we met iedereen moeten praten. Ik maak me sterk dat iedereen eigenlijk vindt dat dit akkoord inhoudelijk wel goed zit. Maar misschien is niet iedereen er helemaal gerust in dat het ook wordt uitgevoerd zoals het op papier staat. Hen moeten we overtuigen.’

Is uw job nu afgewerkt?
‘Ik heb nog een jaar werk om de ontwerpen voor de overkapping te begeleiden. In het voorjaar van 2018 kunnen we dan adviseren waar die overkapping het best wordt uitgevoerd. Het gaat om een substantieel bedrag, je zou er de hele Oosterweelverbinding mee kunnen overkappen, maar we gaan beginnen waar het het meest nodig is.’

Eigen mening: EIN-DE-LIJK is er een akkoord. Waarschijnlijk loopt het nog enkele keren fout. Zolang iedereen maar gericht blijft op het gemeenschappelijke doel denk ik wel dat de Oosterweelverbinding er zal komen. 10 jaar zal wat snel zijn ik gok eerder op 15 jaar, al de bijkomende problemen meegerekend. Goed onderhandelen en iedereen zijn mening laten zeggen is belangrijk, maar samen tot een oplossing komen is nog veel belangrijk. Na al die jaren toch tot een overeenkomst komen vind ik wel uitzonderlijk. Ik denk niet dat iemand ooit gedacht heeft dat het er nog van zou komen.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170315_02782298 De Standaard 16/06/2017