De Fransen trokken vandaag eerder tegen dan met hun zin naar het stemhokje. Een reportage van onze medewerker in Frankrijk, Matthias Verbergt.

Verstopt onder een paraplu en gehuld in zwarte regenjas komt Laurent de grindweg naar Chalet du Lac opgelopen. Tientallen politieagenten en mensen van de eigen ordedienst van Marine Le Pen, die hier vanavond na de bekendmaking van de resultaten haar toespraak houdt, houden de wacht.

‘Een overwinningstoespraak’, zegt Laurent, al jaren een bekend gezicht op alle meetings van het Front National, zelfverzekerd. ‘We hebben hoop. Al zijn we in het verleden al vaker teleurgesteld geweest.’

Blanco stemmen

In de buurt rond de plek weerklinken heel andere geluiden. Het is vergeefs zoeken naar andere supporters van het FN. Tweehonderd meter verder, in het kiesbureau nummer één van Saint-Mandé, een kleine gemeente tussen Parijs en het Bois de Vincennes, staan voor de deur twee auto’s van Vigipirate, het antiterreurplan van de Franse overheid. Haast iedereen hier neemt enkel het papiertje met ‘Emmanuel Macron’ erop mee het stemhokje in.

Ook Mia (29) en Dov (32). ‘We hebben onze verantwoordelijkheid genomen’, zegt Mia. In de eerste ronde stemde haar vriend Dov voor de rechtse kandidaat François Fillon, maar nu schoof hij zonder twijfelen de naam van Macron in de urne.

‘Te veel mensen zullen blanco stemmen, of niet komen opdagen’, zegt hij. ‘Dat is gevaarlijk. Een grote fan van Macron ben ik niet. Daarvoor blijft hij veel te wazig. Maar we moeten er alles aan doen om Marine van het presidentschap te houden.’

‘Misschien vergis ik me’

Enkele straten verder, net naast de overvolle périphérique, vegen mannen gehuld in oranje pakken de laatste restanten van de zondagse ochtendmarkt bijeen. De blik van Christiane is op de grond gericht, haar tas op wieltjes manoeuvrerend tussen de achtergebleven wortels en kroppen sla.

De 81-jarige vrouw vertelt dat ze sinds het overlijden van haar man geen inkomen meer ontvangt, en hier elke donderdag en zondag eten komt zoeken. De oogst van de dag: een ananas, wat appelsienen en twee meloenen.

‘En nu terug naar Parijs, om te stemmen’, zegt ze. ‘Maar niet voor Marine Le Pen. Ze zegt dat ze opkomt voor het gewone volk, maar ik geloof haar niet. We hebben nood aan vernieuwing, aan verjonging. Misschien vergis ik me, maar ik stem op Macron.’

‘Van nature eerder rechts’

Aan de overkant van het plein prijkt een groot opschrift aan een gebouw: ‘Hyper Casher’. Het is in deze Joodse supermarkt dat terrorist Amedy Coulibaly in januari 2015, in de nasleep van de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, vier mensen vermoordde.

Samen met haar achtjarige dochtertje komt de 32-jarige Lorena met haar aankopen naar buiten gelopen. ‘Natuurlijk ben ik al gaan stemmen’, zegt ze. ‘Al was het kiezen tussen de minst slechte van twee werelden.’ Als Joodse, vertelt ze, kan ze zich onmogelijk vereenzelvigen met de geschiedenis van de partij van Marine Le Pen.

‘Ik ben van nature eerder rechts’, zegt ze. ‘Maar nu stem ik op Macron, ook al weten we niet goed wie hij is. We hebben geen andere keuze.’

Eigen mening: Ik vind het heel raar om te lezen dat mensen het gevoel hebben dat ze moeten kiezen tussen twee werelden die eigenlijk beiden even slecht zijn. Veel mensen gaan niet stemmen, omdat ze geen van beide kandidaten willen verkiezen. Anderen stemmen dan weer voor Macron, niet omdat ze hem een goede kandidaat vinden, maar omdat ze tegen Le Pen zijn. Dit vind ik zeer onrealistisch, het gaat nog steeds over de toekomst van hun land. Ze zouden juist volledig achter één van de kandidaten moeten staan. Ik ben benieuwd naar het resultaat van de stemming en naar de gevolgen van de uitslag.

Bron: 7/02/2017 DS, http://www.standaard.be/cnt/dmf20170507_02869744