Wetenschappers verbonden aan het Cornell University College voor diergeneeskunde in Ithaca, New York zijn er na jaren proberen voor het eerst met succes in geslaagd bevruchte eicellen in te brengen bij een teefje. De zeven puppy's, een kruising van beagle, labrador en cocker spaniel, werden in juli geboren en stellen het uitstekend. De eerste menselijke proefbuisbaby werd al in 1978 geboren. Maar pogingen om ivf ook toe te passen op honden mislukten tot nu keer op keer.
De surrogaatmoederhond wierp op 10 juli van dit jaar zeven gezonde pups van elk zo'n 200 gram. De puppy's, vijf beagles en twee kruisingen van beagle en cocker spaniel, blaken vijf maanden later nog steeds van gezondheid. Zes pups hebben intussen een nieuwe thuis gevonden. Eentje, een teefje, bleef in het lab voor verder onderzoek.

De techniek van in vitro fertilisatie, waarbij een eicel buiten het lichaam met sperma wordt bevrucht, is intussen gemeengoed geworden bij menselijke vruchtbaarheidsbehandelingen. Bij honden echter wou het maar niet lukken.

"De biologie van honden is helemaal anders dan die van mensen", licht Dr. Pierre Comizolli, een fysioloog gespecialiseerd in reproductieve biologie verbonden aan het Smithsonian Conservation Biology Institute in Front Royal, Virginia, die ook samenwerkt met Cornell University.

"Een hondendracht duurt maar twee maanden en teefjes zijn bovendien maar een of twee keer per jaar loops. De eicellen die op dat moment vrijkomen zijn niet rijp. Voor ivf heb je echter rijpe eicellen nodig."

Gigantische doorbraak

Bij een eerder experiment in 2013 slaagden de onderzoekers van Cornell er al in om een puppy, Klondike, te kweken uit een bevroren embryo. Een beagleteefje werd toen via kunstmatige inseminatie bevrucht. De embryo's werden bevroren en ingeplant bij een surrogaatmoederhond.

De onderzoekers zijn in elk geval opgetogen met het nieuwe resultaat, dat ze "een gigantische doorbraak" noemen. Ivf-technologie bij honden kan gebruikt worden voor het kweken van bedreigde soorten in gevangenschap en om schadelijke trekken bij andere rassen uit te roeien. Maar ook de mens kan er baat bij hebben. Honden en mensen hebben immers meer dan 350 genetische afwijkingen en ziekten gemeen.

Bron: De redactie 10/12/2015
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2519714

Mening:
Op het eerste zicht leek het artikel mij boecht maar toen ik verder las is mijn mening veranderd. Sommige mensen zouden kunnen zeggen dat het inderdaad maar gaat om puppy's maar wanneer je dit verder opentrekt naar de wetenschappelijke context is dit wel maatschappelijk relevant. Niet alleen is dit een enorme wetenschappelijk doorbraak op medisch vlak en op wetenschappelijk vlak. Maar nog veel belangrijker vind ik de toepassing die men hieraan kan koppelen. Ik hoop dat de wetenschap hiermee het grote probleem van uitstervende rassen kan oplossen. Ze hebben met deze doorbraak een stap in de goede richting gezet. Hopelijk blijft de wetenschap zich verder evolueren en kunnen we over een paar jaar zeggen dat er geen soorten meer moeten uitsterven!

Mijn mening loopt parallel met de mening van m#thias. Toen ik de titel las, wist ik niet wat ik moest verwachten. Ik had voordien nog nooit over een proefbuispuppy gehoord. Daarom was ik benieuwd naar de inhoud van dit artikel. De uitleg van het artikel is wel duidelijk, waardoor ik het belang van de proefbuispuppy's begrijp. Dit is een ideale manier om met uitsterven bedreigde diersoorten te redden. Dat zou goed zijn voor zowel de fauna als de flora op de wereld. De mens is de grootste oorzaak voor het uitsterven van diersoorten en het lijkt mij daarom niet meer dan normaal dat de mens een manier zal zoeken om dit probleem aan te pakken.