Gewoon of buitengewoon onderwijs: wie beslist?

School, ouders en CLB bespreken samen of een kind naar het buitengewoon onderwijs mag. Als er geen consensus is, dan hakt het CLB de knoop door. Hans Vandenbroucke, directeur van het CLB Ieper, legt uit.

Wie beslist of een kind naar het buitengewoon onderwijs mag?
Hans Vandenbroucke: “Een kind kan naar het buitengewoon onderwijs, als het een ‘verslag voor buitengewoon onderwijs’ krijgt. Het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB) stelt dat op. Het CLB doet dat nooit alleen. Er is altijd overleg met de school en de ouders.”

Moet een kind eerst falen in het gewoon onderwijs?
Hans Vandenbroucke: “Sommige leraren en ouders vrezen daarvoor, maar ik vind dat overdreven. Geen enkele weldenkende leraar of begeleider zal het zover laten komen. Bovendien sturen we voortdurend bij. Als ouders of leraren merken dat iets niet werkt, dan kunnen ze opnieuw een gesprek aanvragen.”

Wat zijn de criteria om naar het buitengewoon onderwijs te gaan?
Hans Vandenbroucke: “Vooraleer een kind naar het buitengewoon onderwijs kan, onderzoekt het CLB twee dingen: de behoeften van het kind en de zorg die de gewone school al geboden heeft (of kan bieden).

Het CLB stelt dus eerst een diagnose op: heeft dit kind een leerstoornis, een beperking of specifieke onderwijsbehoeften? Een multidisciplinair team (arts, psycholoog, logopedist, kinesist …) helpt mee. Ook de leraar en de ouders hebben een stem: wat zien zij in de klas en thuis? Waar heeft dit kind nood aan?
Dan bekijkt het CLB of de gewone school de extra zorg kan bieden die het kind nodig heeft. Ook bij die discussie hebben ouders en leraren een rol. Ze denken mee over mogelijke oplossingen en brengen argumenten aan voor of tegen bepaalde aanpassingen.
Als duidelijk is dat die extra zorg niet volstaat of niet redelijk is, dan krijgt het kind een verslag voor buitengewoon onderwijs.”

Wat gebeurt er als leraren of ouders niet akkoord gaan?
Hans Vandenbroucke: “Er zal discussie zijn. In het begin omdat er nog twijfel bestaat over de interpretatie van het M-decreet. Maar ook nadien, want discussies horen nu eenmaal bij een overlegmodel.

Het voordeel van overleg is dat alle partijen argumenten kunnen aanbrengen en naar oplossingen zoeken. Maar er zijn ook nadelen. Soms zal er geen consensus zijn. Dan hakt het CLB de knoop door. Dat is een ondankbare taak. Voor de ene ouder of school zal het CLB te snel een verslag geven, voor de andere ouder of school te laat.

De inspectie controleert in elk geval de kwaliteit van de verslagen van de CLB’s. Ouders die echt niet akkoord zijn, kunnen beroep aantekenen bij de Commissie voor Leerlingenrechten.”

Mag een kind met een verslag toch naar het gewoon onderwijs?
Hans Vandenbroucke: “Ook al heeft een kind een verslag van het buitengewoon onderwijs, de ouders kunnen nog altijd beslissen om toch naar een gewone school te gaan. De gewone school mag die inschrijving niet onmiddellijk weigeren, ze moet het overleg aangaan.

Opnieuw geldt het overlegmodel. CLB, school en ouders zoeken uit welke aanpassingen nodig en redelijk zijn. Pas daarna hakt de school de knoop door. De school moet haar beslissing motiveren.”


Bron: Klasse voor de leraar, 28 april 2015, http://www.klasse.be/leraren/54960/...js-wie-beslist/

Eigen mening: De school, de ouders en het CLB beslissen samen of een kind naar het buitengewoon onderwijs mag. Het kind heeft hiervoor een verslag voor buitengewoon onderwijs nodig. Dit wordt opgesteld door het CLB. Het CLB doet dit echter nooit alleen. Ze doen dit in overleg met de school en ouders.
Persoonlijk vind ik het heel goed dat er overleg is tussen verschillende instanties. Zo komen de meningen van verschillende mensen aan bod en worden er met meer zaken rekening gehouden. Het kind kan niet zomaar naar het buitengewoon onderwijs, omdat één iemand dit wil. Langs de andere kant vind ik het ook zeker een pluspunt dat men niet naar het buitengewoon onderwijs MOET. Niemand kan een persoon dwingen het buitengewoon onderwijs te volgen. Heeft een kind een verslag voor buitengewoon onderwijs, kan hij/zij er toch voor kiezen het gewone onderwijs te volgen. Dit is in mijn ogen goed, want sommige kinderen kunnen zeker mee in het gewone onderwijs.
Vrienden van mijn gezin hebben twee kinderen met een verslag voor buitengewoon onderwijs. De oudste van hen volgt effectief buitengewoon onderwijs, maar de jongste niet. De ouders hebben samen met hem beslist dat hij gewoon onderwijs wilde volgen. Hij doet het hier ook schitterend. Hij volgt TSO en zit nu in het vierde middelbaar. Zijn rapporten zijn meestal rond de 60 à 65%. In mijn ogen, doet hij het zeker niet slecht en was het een juiste beslissing om hem het gewone onderwijs te laten volgen. Ik vind het goed dat de ouders hier mee inspraken in hebben en zo mee kunnen beslissen.