Turkse Vlamingen vangen ouders op


BRUSSEL - Vlamingen kunnen heel wat leren van Marokkaanse en Turkse landgenoten als het op het verstrekken van zorg in de eigen omgeving aankomt.


De vermaatschappelijking van de zorg. Zo heet dat tegenwoordig. De minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V), verwoordt wat ook in andere landen weerklinkt: het is niet goed om al wie zorg nodig heeft, in instellingen af te zonderen. De zorg moet in en door de eigen omgeving verstrekt worden. Enkel als het niet anders meer kan, volgt opname in een instelling.

De vergrijzing maakt andere opties overigens onbetaalbaar.

De Vlamingen zullen dat méér moeten doen. Al doen ze het in Europese context absoluut niet slecht: ze horen in Europa bij de koplopers, zowel voor formele, betaalde hulp aan zorgbehoevenden als voor informele, onbetaalde hulp. Dat leert een studie van Lieve Vanderleyden en Dirk Moons van de Studiedienst van de Vlaamse Regering (SVR).

Maar Vlamingen van Marokkaanse en Turkse oorsprong hebben nog gewoonten die veel verder gaan in die mantelzorg, zo leert onderzoek van Edith Lodewijckx en Edwin Pelfrene van dezelfde studiedienst. Dat is goed merkbaar in de samenstelling van de huishoudens.


Generaties

Drie generaties in één gezin of huishouden, komt onder Vlaamse Vlamingen bijna niet voor. Bij Marokkaanse en Turkse Vlamingen wel. In hun latere levensjaren trekken ze opnieuw in bij hun kinderen, die intussen ook al kinderen hebben. Zestig procent van de Turkse en Marokkaanse vrouwen van boven de 75 jaar woont in een driegeneratiegezin. Bij Spaanse Vlamingen geldt dat voor twintig procent van de vrouwen van + 75, en bij de Italiaanse voor vijftien procent.

‘Collectief wonen', in een rusthuis, komt bij de Marokkaanse en Turkse ouderen nauwelijks voor.

Tot 18 jaar woont 100 procent van de Vlamingen samen met de ouders en dus in een huishouden met minstens twee generaties; dat zakt snel als het ouderlijk huis verlaten wordt maar stijgt weer als er kinderen komen. (zie grafiek) Vanaf 45-50 jaar blijken die kinderen het huis te verlaten en vanaf dat tijdstip wordt samenwonen met alléén mensen van dezelfde generatie of alleen wonen, de regel.

Bij de bevolking met Spaanse en Italiaanse roots verloopt die daling trager en is er een ommekeer vanaf 60-74 jaar.

Bij Marokkanen en Turken woont nooit minder dan 65 procent van de bevolking in een huishouden met twee of meer generaties. De uitgebreide familie geldt als zorgeenheid. In deze groepen heerst ook nog een zeer grote terughoudendheid tegenover opname in een rusthuis.

De onderzoekers stelden echter ook vast dat die houding bij de jonge en zeker de hoger opgeleide Turkse en Marokkaanse Vlamingen afzwakt. De toenemende vergrijzing van die twee bevolkingsgroepen zal dat mee beïnvloeden. Vandaag vormen de 60-plusssers bij de Marokkanen en Turken maar vijf procent van de bevolking. Bij de Vlaamse Vlamingen is dat meer dan 25 procent.


DS, 05-11-2012 (Guy Tegenbos)

Bijgesloten Plaatje(s)

 

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB