Carmen Peeters, het meisje dat een A-attest voor haar vijfde middelbaar afdwong via de Raad van State, vraagt een morele schadevergoeding van zo'n 10.000 euro van haar vroegere school. Het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk gaf het meisje in juni 2012 een C-attest, maar haar ouders stapten naar de rechtbank. De rechtbank van buigt zich vandaag over het dossier.
EVA RAMAEKERS
Niet alleen Carmen zelf, maar ook haar moeder vraagt een provisionele schadevergoeding van zo'n 10.000 euro van het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk. "Het gaat om een aantal kosten die we gehad hebben, zoals bijlessen voor Carmen, maar een groot deel is morele schadevergoeding", vertelt moeder Ann Ramaekers. Volgens haar werd er te weinig rekening gehouden met de leerstoornissen van Carmen en maakte de school fouten met betrekking tot de begeleiding van het meisje. Het Belgische gerecht gaf hen vier keer gelijk, maar de Genkse school bleef een A-attest weigeren.


Enorm tijdverlies
Uiteindelijk besliste de Raad van State in november 2012 en veroordeelde het Sint-Jan Berchmanscollege tot een dwangsom van 1.250 euro per dag dat Carmen haar A-attest niet kreeg. Het zesde middelbaar volgde ze aan het Sint-Franciscuscollege van Heusden-Zolder. "Dat was een enorm tijdverlies, ook al ging het om een spoedprocedure", vertelt moeder Ann. "Het heeft maanden geduurd voor er een einde kwam aan de procedure en dat was geen gemakkelijke periode. Carmen heeft veel tijd verloren en kon niet starten aan haar zesde jaar in een nieuwe school. Het Sint-Jan Berchmanscollege had veel sneller en correcter moeten handelen."

Maandag begon Carmen aan het derde jaar rechtspraktijk aan de hogeschool in Antwerpen. "In juni had ze herexamens, maar ze is elk jaar geslaagd aan de hogeschool. Dat wil zeggen dat het college het serieus mis voor had met haar", reageert moeder Ann. "Gelukkig zijn wij er tegenin gegaan, anders hadden we een heel ander verhaal gehad. Maar die procedure heeft veel tijd en moeite gekost."


Verkeerde houding
Volgens de advocaat van moeder en dochter, nam de school ook een totaal verkeerde houding aan. "Andere leerlingen kregen een brief over de gebeurtenissen. De naam van mijn cliënte stond er niet in, maar er werd wel verwezen naar de vier tekorten. De vele harde berichten op de sociale media hebben ook niet geholpen in die moeilijke periode. De beslissing van de Raad van State zorgde voor wrevel tussen de leerlingen en kinderen kunnen hard zijn voor elkaar. De school heeft niet gereageerd zoals dat van een school verwacht wordt."

Dat de school verkeerd handelde, ontkennen ze hardnekkig. "Het college heeft zeker geen fout begaan en het tegendeel wordt ook niet aangetoond", haalt de raadsman van het Sint-Jan Berchmanscollege aan. Als de school toch het deksel op haar neus krijgt, draaien ze niet zelf op voor de schadevergoeding. "Daar is de school voor verzekerd", klinkt het. De burgerlijke rechter buigt zich vandaag over het dossier. Een uitspraak wordt eind oktober verwacht.

mening: Ik vind dat als het waar is en de school zoveel fouten heeft gemaakt de studente een schadevergoeding moet krijgen. Er is veel tijd verloren gegaan voor het meisje, aangezien ze niet direct een A-attest kreeg en het heeft moeten aanvechten. Het is natuurlijk jammer van de school hoe deze op de hele zaak reageert. Een school zou zijn leerlingen moeten helpen en sturen ongeacht de situatie en de meningsverschillen die ze hebben. Dit is de taak van een school toch?

bron: http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-...ttest-a2463265/

Ik wilde net hetzelfde artikel posten, al spreekt men op het Nieuwsblad over een schadevergoeding van 25.000 euro (wat aantoont dat de feiten van dit verhaal op zijn minst met een korrel zout te nemen vallen). In eerste instantie vond ik het artikel ook vrij sensatiegericht ("Leerling eist geld!!!"), al wordt wel een in mijn ogen best ernstige problematiek aangehaald.
Scholen moeten zich steeds meer verantwoorden voor alles wat ze doen, en een leraar die een leerling straft of niet laat slagen mag zich in veel gevallen verwachten aan kwade ouders die in het beste geval een uitleg eisen. In het slechtste geval wordt geëist dat de school op haar uitspraak terugkomt, en wanneer de school zich in dit geval verantwoordt en weigert de leerling toch te laten slagen, wordt er simpelweg opniéuw een klacht ingediend.
Uiteraard moet je als leraar/school achter je beslissing staan, en deze ook kunnen verantwoorden naar leerling en ouders toe. Uiteraard moet je als leerling/ouder kunnen aangeven het niet eens te zijn met het besluit van de school. Maar veel verder dan dit mag het niet komen. Wij zijn er als leraren niet om ouders te bedienen, maar om hun leerlingen te begeleiden volgens onze visie en deze van de school. Wanneer wij als leraar op de tippen van onze tenen moeten lopen, omdat ouders klacht indienen bij elke onenigheid, kunnen wij onze taak simpelweg niet meer voldoende uitvoeren. Wanneer men dan ook nog gaat spreken van belachelijk hoge schadevergoedingen, is het doel van ons onderwijs in mijn ogen helemaal voorbijgestreefd.
Het is niet de belachelijk hoge schadevergoeding op zich die mij zo stoort (want ik geloof niet dat deze ooit goedgekeurd wordt), wél het feit dat dit een stap is die zomaar genomen kan worden. Ik wil als leraar of als lid van een schoolteam niet het risico lopen vervolgd of beboet te worden omdat mijn beslissingen niet overeen komen met die van ouders van een gebuisde leerling. Uiteraard moet er een open communicatie zijn, en een controle-orgaan dat autonoom kan oordelen over beslissingen van een school, maar zaken als deze misbruiken het systeem en trekken dit zelfs in het belachelijke.