Textielketens op de hoogte van wantoestanden in Bangladesh'
donderdag 29 november 2012

BRUSSEL - In een textielfabriek in Bangladesh kwamen dit weekeinde meer dan honderd mensen om. Zal de ramp de westerse bedrijven die er hun producten voor een prikje laten maken, eindelijk wakker schudden?
‘Hopelijk trekt de ramp in de kledingfabriek Tazreen Fashions in Dhaka de internationale kledingsector eindelijk over de brug', zegt Ben Vanpeperstraete, coördinator van de Schone Kleren Campagne. Bij de brand in Tazreen kwamen zaterdag 112 werkneemsters om en vielen 150 gewonden.

Overlevenden beschreven de chaos en de paniek: de rook die de trappenhal vulde, buitendeuren die op slot waren, de balen katoen die de doorgang versperden, de duisternis, de opzichters die schreeuwden dat de vrouwen terug naar hun werkplek moesten... Meer dan vijftig lichamen waren zo erg verbrand dat ze niet konden geïdentificeerd worden.

Duizenden textielarbeiders trekken sindsdien dagelijks de straat op in de Bengaalse hoofdstad om een strenge straf voor de verantwoordelijken te eisen. Drie managers van de fabriek werden gisteren gearresteerd op verdenking van schuldig verzuim.

Volgens de minister van Binnenlandse Zaken is er sprake van brandstichting door saboteurs. Beelden van een veiligheidscamera van een ander bedrijf worden daarvoor als bewijs aangevoerd. De verklaring van de minister en twee andere branden in de regio, maandag en dinsdag, veroorzaakten een golf van angst bij de arbeiders.

Hoe dan ook, de textielfabrieken in Bangladesh – het land telt er zo'n 4.500 – staan bekend om hun gebrekkige veiligheid en slechts werkomstandigheden. De voorbije zes jaar kwamen al zo'n 600 mensen om in fabrieksbranden. Bangladesh is na China 's werelds grootste textielexporteur. De sector is goed voor tachtig procent van de jaarlijkse export van 24 miljard dollar.

C&A

De brand richtte de schijnwerpers op de internationale kledingketens die er hun producten laten maken. Een journalist van het persbureau Associated Press vond in het puin van Tazreen Fashions kledingstukken met het label van verscheidene Amerikaanse en Europese merken. Ook in de boekhouding waren de namen van internationale ketens terug te vinden. Een van hen is het Nederlandse C&A, dat een bestelling had geplaatst voor 220.000 sweatshirts.

En dus nodigde de Nederlandse minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, Lilianne Ploumen (PvdA), de sector uit voor overleg. De brand was geen incident', zei ze. Volgens haar moeten de Nederlandse bedrijven meer doen om de wantoestanden te verbeteren. Een vertegenwoordiger van C&A is alvast naar Bangladesh vertrokken.

Vanpeperstraete van de Schone Kleren Campagne heeft geen weet van een soortgelijk initiatief door de Belgische regering. Nederland staat inzake ‘ketentransparantie' – de verantwoordelijkheid van bedrijven voor de omstandigheden bij hun leveranciers in het buitenland – een stuk verder. In de Tweede Kamer werd in april een motie goedgekeurd waarin de regering wordt aangespoord daarover afspraken te maken met de kledingbranche.

Halve euro

‘De internationale merken weten al jaren dat veel van die fabrieken levensgevaarlijk zijn en dus zijn ze medeverantwoordelijk', vindt ook Vanpeperstraete. ‘Rapport na rapport wijst onder meer op de onveilige elektrische bedrading en op het gebrek aan brandblusapparaten.'

Ook andere wantoestanden zijn nog niet uitgeroeid. Kinderarbeid, dat veruit de meeste aandacht krijgt, bestaat nog. Een leefbaar loon is nog niet gegarandeerd. Overigens berekende de Schone Kleren Campagne dat de consument slecht een halve euro meer zou betalen voor zijn kleding als de arbeiders behoorlijk vergoed zouden worden. ‘De merken hebben er echt wel de marge voor', zegt Vanpeperstraete.

Bovendien werd hen een nuttig instrument aangeboden: de Campagne en de internationale vakbondsfederaties stelden een gedragscode op waarin de verantwoordelijkheid van de modemerken voor de hele uitbestedingsketen wordt vastgelegd. ‘Als vier bedrijven die code ondertekenen, wordt ze van kracht', zegt Vanpeperstraete. Maar tot op vandaag zijn er maar twee bedrijven die hebben toegezegd.'

Toch wil hij niet gezegd hebben dat er helemaal niets is veranderd. ‘Tien jaar gelden zou geen enkel bedrijf erkend hebben dat ze ook maar iets te maken hadden met de toestand in die fabrieken. Nu is er toch een zekere erkenning van verantwoordelijkheid'
BRON: De Standaard
mening: In dit artikel staat te lezen dat de consument slechts een halve euro meer zou moeten betalen als ze de werknemers behoorlijk zouden vergoeden. Ik vind dat ze deze halve euro dan gerust mogen doorrekenen aan de consument. Kinderarbeid bestaat ook nog steeds, dit vind ik toch verontrustend. Sommige bedrijven vinden het belangrijker om goedkoop te kunnen produceren dan hun werknemers op een goede manier te behandelen.
Je leest tevens in het artikel dat er een zekere erkenning is van verantwoordelijkheid, dit is al een goed teken , maar wanneer gaat men er dan iets aan doen?