De vermoedelijke dader van het vluchtmisdrijf waarbij in afgelopen nacht twee meisjes om het leven kwamen in Turnhout, is deze middag in het Nederlandse Gilzen opgepakt.
Het gaat om een dertigjarige Nederlander die in Turnhout woont. Hij werd opgepakt in zijn ouderlijke woning.

De man zit momenteel in Nederland in de cel, maar het parket van Turnhout vraagt zijn uitlevering. De twee meisjes van zestien en negentien jaar oud werden rond vijf uur aangereden toen ze samen op een bromfiets zaten op de Steenweg op Baarle-Hertog, op de grens met het Ravelse gehucht Weelde-Station. Het ongeval gebeurde vlakbij de Nederlandse grens.

"Zeer bruikbare sporen"
De bestuurder van de wagen pleegde vluchtmisdrijf, maar op de plaats van het ongeval vond het parket een aantal zeer bruikbare sporen. Die hebben vrij snel tot een arrestatie geleid. De slachtoffers, Dorien en Joyce, zijn afkomstig uit Weelde en Arendonk. (belga/mvdb)


03/12/11 15u22
HLN.be

--------------------------------------------------------------------------------------
Dit is toch wel zeer triestig nieuws. Niet alleen de dood van de 2 meisjes, maar ook zeker en vast dat de man ze gewoon laat liggen en geen hulpdiensten belt. Ze hadden misschien nog gered kunnen worden. Als je iemand aanrijdt is dit toch wel het minste wat je kan doen. De dader zal nu nog een grotere straf krijgen en ik hoop dat het verhaal de man heel zijn leven blijft volgen.

Ik vind het ook zeer erg dat dit gebeurd is. Ik vind het een gruwelijke gedachte als je je probeert in te leven in de gedachten van de ouders van die meisjes. Je denkt dat je dochter aan het uitgaan is, maar dan belt in het midden van de nacht de politie aan. Dat moet het ergste zijn dat je als ouder kunt meemaken. Anderzijds probeer ik mij ook wel een beetje in te leven bij "de dader" die in Gilzen is opgepakt. Ik wil absoluut niet goedpraten wat hij heeft gedaan, want het was niet juist, maar ik begrijp ergens wel een paniekreactie die hij misschien heeft gehad. Als je merkt dat je iets met je auto hebt geraakt en je stapt uit en je ziet dat je twee jonge mensen omver hebt gereden neemt de paniek het misschien wel over van het verstand. Maar zoals ik al zei probeer ik de dader niet goed te praten, hij had de hulpdiensten moeten bellen!

Eigenlijk zou ik hier niet op mogen reageren omdat ik beide meisjes ken maar toch maar een korte reactie.
Ik heb geen enkele informatie over de toestand van de chauffeur ( dronken, drugs of niet ) maar paniekreactie, daar kan ik gewoon niet inkomen. Het was ook niet "zomaar" een aanrijding. Een andere chauffeur zag de brommer liggen en belde daarom de hulpdiensten, hij had zelfs de meisjes niet gezien omdat ze in de gracht waren geslingerd ( stond in een krant ). Tegen welke zotte snelheid moet die man hebben gereden?
Mag ik hier ook spreken van een soort van "dikke ik?" IK rijd door want dan vinden ze MIJ misschien niet en ontloop IK misschien mijn straf? Heeft die man ook maar één fractie van een seconde gedacht aan de slachtoffers of de nabestaanden? Dit geldt trouwens voor iedereen die vluchtmisdrijf pleegt.
Ik vind persoonlijk dat mensen eens dringend wat meer hun verantwoordelijkheid terug moeten leren opnemen. De commentaar die de dader waarschijnlijk gaat geven is "IK moet nu mijn hele leven verder met een schuldgevoel." En inderdaad, daar gaat ie weer, dat dikke ik gedoe...
(Ik heb trouwens geen idee of de meisjes ook in fout waren qua snelheid, zot doen of verkeerd rijden ofzo maar anderzijds: het is en blijft de chauffeur die "voor alles moet kunnen stoppen" en die niet zijn verantwoordelijkheid heeft opgenomen)

Afgelopen weekend was mijn moeder van wacht (politie). Hoe vaak zij telefoon heeft gehad i.v.m. zo'n tragisch nieuws... Het was op het gebied van ongevallen echt een verschrikkelijk weekend.
Wat je na zo'n reeks telefoontjes bijblijft is vooral het medeleven t.o.v. de slachtoffers, hun familie en vrienden maar ook t.o.v. de dader. Want iedereen kan een ongeval veroorzaken. Uiteraard zijn er ongevallen die veroorzaakt worden door onverantwoordelijk gedrag. Dat keur ik zeker niet goed. Maar zelfs al drink je niets, ben je uitgerust, houd je je aan de sneldheidslimiet, volg je alle verkeersregels op,... dan nog kan je een ongeval veroorzaken. Dat is iets wat je nooit vergeet, iets dat je je hele leven met je meedraagt. Eigenlijk mag je dan blij zijn dat jij het wel hebt overleefd maar de rest van dat leven rondlopen met een enorm schuldgevoel, moet ook absoluut geen pretje zijn. Als ik ooit de politie aan mijn deur krijg omdat mijn zoontje overleden is, stort ik in. Maar als ik ooit een kind van een ander het leven ontneem - zelfs wanneer het echt om een ongeval gaat - dan stort ik ook in. Ondanks dat je niet schuldig bent, zou ik me wel eeuwig schuldig voelen. Maar vluchtmisdrijf, dat kan ik op geen enkele manier goedpraten. Oké, je slaagt in paniek. Dat lijkt me een logische reactie. Maar je laat toch niemand zo aan zijn/haar lot over? Je schuldgevoel zal echt niet minder zijn wanneer niemand weet dat jij betrokken was bij dat ongeval. De enige manier om dat schuldgevoel enigsinds te kunnen verkleinen is net door de slachtoffers wel te helpen! Doen mensen dat dan uit angst voor de straf? Omdat ze gedronken hebben, te snel reden,...?
Alsjeblieft mensen, het verkeer is al gevaarlijk genoeg op. Kruip enkel nuchter achter het stuur. Of is dat wijntje of lijntje het echt waard om iemand anders zijn zus af te nemen? Rijd niet te snel. Of is die ene minuut dat jij langer bij je vriend(in) in bed kan liggen het echt waard om te riskeren dat de jongen naast je nooit nog bij zijn vriend(in) onder de lakens kan kruipen? Alsjeblieft, stop de grootheidswaanzin! Je reflexen worden trager door drank, vermoeidheid en drugs. Ja, ook bij jou!

Het valt me op dat de reacties hier harder zijn dan die van de ouders. Ik hoorde de ouders op de radio getuigen dat ze niet boos waren op de chauffeur, want die deed het zeker niet met opzet. Ze wilden alleen weten waarom hij was doorgereden.

Ten eerste vind ik dat een ongelooflijk dappere reactie van de ouders. Onder die enorme emotionele stress staan en dan nog zo nuchter kunnen reageren, dat is knap en bewonderenswaardig. En het is waar dat het die mensen zijn die hier het ergste slachtoffer zijn. Zij moeten leven met een dochter minder en dat is iets wat je nooit meer te boven komt.

Maar ten tweede wil ik toch ook vermelden dat dit ook niet simpel is voor de chauffeur. Ik durf persoonlijk geen uitspraken te doen over hoe ik zou reageren in dit soort situaties. Ik durf dit niet omdat het zo uitzonderlijk is. Ik denk dat niemand kan voorspellen hoe hij reageert. De chauffeur zal heus niet van het motto zijn geweest: "Als ik ooit iemand aanrijd, dan rijd ik door." Geen enkele mens is zo. Wat hier is gebeurd, is blinde paniek en ik denk dat paniek een hele vreemde emotie kan zijn. Dus ik denk Evelien, dat je de chauffeur niet te erg mag demoniseren.

Tot slot nog iets over die snelheid en drank en dergelijke. Laat ons hopen dat dit allemaal niet van toepassing was. Dat maakt het voor zowel de nabestaanden als de chauffeur nog een stuk erger. Ik denk niet dat iemand van ons er die nacht bij was en ik vind dan ook niet dat we veronderstellingen moeten maken over hoe dit allemaal net gebeurd is. Er zijn twee jonge vrouwen gestorven. Ik denk dat de familie meer heeft aan steunbetuigingen, dan aan beschuldigende woorden voor de chauffeur.

Niet dat deze reactie echt een meerwaarde is, maar toch korte reactie op Jens: Ik wil de chauffeur helemaal niet demoniseren maar als je de kranten mag geloven: de voorruit van zijn auto was verbrijzeld, zijn airbag was eruit, de brommer lag in 1000 stukken over de baan en hij heeft niets gezien??? 's Morgens vraagt zijn vader om een uitleg die de man niet kan geven. Dan stel ik mij toch vragen.

Voor de rest: inderdaad chapeau van de ouders dat ze zo kunnen reageren. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die hetzelfde zouden doen. Ook vind ik de laatste zinnen van Sanne heel leuk geformuleerd :-)