De voorbije week zijn twee nieuwsfeiten mij opgevallen. Dinsdag kondigde Telenet aan dat het een nieuw park gaat openen, waarbij bezoekers met een virtual reality-bril op zombies kunnen schieten, een primeur in ons land. Donderdag was er grootschalig onderzoek van de Universiteit van Gent, Mediaraven en Mediawijs naar het mediagebruik bij 4.000 jongeren tussen 6 en 18 jaar. Wat ik onthouden heb: bijna iedereen heeft intussen een smartphone en we zijn klaar om de volgende stap te zetten in technologie.

Ik heb twee dochters, van 7 en 2,5 jaar oud. De oudste heeft een tablet, de jongste nog niet. De oudste bekijkt op haar tablet YouTube filmpjes, Netflix, Yelo van Telenet en speelt spelletjes. De jongste scrollt weleens door de feeds van YouTube. Uiteraard heb ik de nodige beperkingen ingeschakeld, maar het valt mij op hoe de jongste bij filmpjes geraakt die voor ons, volwassenen, geen steek houden. Filmpjes met miljoenen views.

Zoals elke bewuste ouder probeer ik de tablettijd van mijn kinderen zoveel mogelijk te beperken. Want de echte wereld is buiten, en niet op een tablet of een smartphone. Maar als ik de resultaten van het onderzoek bekijk, lijkt het tegendeel waar te zijn.

12 jaar

Een cijer dat eruit springt, is 12 jaar. Dat is volgens het onderzoek de leeftijd waarop kinderen hun eerste smartphone krijgen. Bij ons zal het niet anders zijn. Hoewel mijn dochter nu al een smartphone wil, zal ze die pas krijgen als ze 12 jaar is. De smartphoneproducenten weten dat en lanceren goedkope modellen. Nokia lanceerde tijdens het Mobile World Congres in Barcelona de Nokia 1, een smartphone van amper 89 euro.


Hoewel Nokia het toestel vooral wil uitspelen in de ontwikkelingslanden, is er ook bij ons een markt voor goedkope smartphones. Want wie koopt er voor zijn kind een smartphone van 500 euro? Interessant detail: de Nokia 1 draait op een "light" versie van Android, de Android Go. Het besturingssysteem is ontwikkeld voor toestellen met minder krachtige processoren. En zo kan het merk jonge potentiële klanten bekoren. Ook kleinere Chinese merken hebben dit gezien. Er zullen dus nog andere goedkope smartphonemodellen op de markt komen.

Alles is een spel

Om die (jonge) klanten zo lang mogelijk aan hun smartphone te kluisteren, doen app-ontwikkelaars een beroep op wat ze "gamification" noemen. Het is een fenomeen waarbij appontwikkelaars spelelementen, zoals beloningen of classificaties, integreren in een app. Daarmee willen app-ontwikkelaars de "engagement" of betrokkenheid van de gebruiker vergroten. Niet nieuw, wel effectief.

Hoe werkt dat? Als mijn dochter op mijn smartphone gespeeld heeft, krijg ik later een melding van een pluizig diertje om mijn level af te maken. Ander voorbeeld: als u met vrienden chat via Facebook Messenger, dan verschijnt er een animatie. Games op een smartphone zijn ook niet te moeilijk, wat ervoor zorgt dat u langer blijft spelen. Heel wat apps zijn ook zo gemaakt dat je je resultaten of bevindingen achteraf kan delen met je virtuele vrienden.
Veel apps zijn ook heel gebruiksvriendelijk. Kijk maar naar de immens populaire muziekapp Musical.ly. Met die app kan u korte filmpjes opnemen waarin u een liedje playbackt. De app is immens populair bij jongeren van 6 tot 18 jaar. In het grote onderzoek naar het mediagebruik van die leeftijdscategorie zegt één op vijf van de jongeren dat ze zich zorgen maken als hij of zij niet op regelmatige basis zijn smartphone kan checken. Conclusie: er is een duidelijk verband tussen "gamification" en de drang om regelmatig naar zijn smartphone te grijpen.

De smartphone zal niet snel verdwijnen

Het is een open deur, maar de smartphone zal dus niet snel verdwijnen. Bij de jongeren tussen 16 en 18 jaar heeft 95 procent al een smartphone. Volgens de Digimeter van Imec (een grootschalig onderzoek over het mediagebruik bij de Vlaming, nvdr) heeft drie kwart van de Vlamingen een smartphone. En als je ziet tegen welk tempo de smartphoneproducenten elkaar blijven bestoken met de nieuwste snufjes en toepassingen zal die groep enkel groter worden. Volgens hetzelfde onderzoek is de smartphone de meest onmisbare technologie voor de Vlaming. Toch zijn specialisten erover eens dat de smartphone eigenlijk zijn limiet bereikt heeft.

Heel wat techologiebedrijven zetten daarom in op Virtual Reality (VR). Imec heeft berekend dat 40 procent van de Vlamingen verwacht dat VR over vijf jaar een vorm van entertainment zal zijn. Telenet heeft dat goed gezien en opent op 16 juni een park waarbij u zelf zombies kan neerschieten. Het park start met twee games, en op termijn is het de bedoeling om scholen uit te nodigen. In plaats van een uitstap naar Rome zullen kinderen in eigen land dus een virtueel bezoek kunnen brengen aan het Colosseum.

VR is bij het brede publiek nog niet ingeburgerd zoals de smartphone, en dat zal zeker nog een paar jaar duren. De bestaande VR-sets zijn nog onhandig en duur. Daarom beperken de toepassingen zich voorlopig nog tot games, maar de tijd staat niet stil, en ontwikkelingen zullen elkaar snel opvolgen.

Onze kinderen groeien - in tegenstelling tot mezelf en bij uitbreiding mijn generatie - in een digitale, geconnecteerde wereld. Zij gaan daardoor anders om met technologie. Toch blijft het belangrijk dat we ze genoeg wijzen maken op de gevaren ervan. Maar laten we vooral niet het kind met het badwater weggooien.

bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/0...op-technologie/

Eigen mening:
Ik blijf me toch vragen stellen bij het feit dat kinderen een eigen tablet hebben. Ik zeg niet dat we kinderen moeten verbieden om op de tablet te zitten. Maar laat hen dit enkel doen als het nodig is. Bijvoorbeeld op restaurant met de familie als er niets anders te doen is voor de kinderen. Je kan moeilijk verwachten dat ze 2 à 3 uur stil aan tafel gaan zitten. Of als het buiten slecht weer is en je kind kan geen vriendje uitnodigen, heeft geen broers en zussen en jezelf als ouder geen tijd hebt om met hem een gezelschapsspel te spelen of te knutselen of andere leuke dingen te doen, dan kan je je kind op de tablet laten. Maar om op een zonovergoten dag een kind binnen alleen op zijn tablet te laten tokkelen, nee daar ben ik geen voorstander van. Als ik kijk naar mijn tijd als kind, wij hadden geen tablet of smartphone nodig om gelukkig te zijn. Bij goed weer waren we van 's ochtends tot 's avonds aan het voetballen en aan het ravotten. En bij slecht weer gingen we bij elkaar thuis gezelschapsspellen spelen of op de PlayStation. Ik was bijna constant onder vrienden, bijna nooit alleen. Enkel op familiefeesten, daarom dat ik het al aanhaalde. En het wordt moeilijk om dit toe te passen want elke ouder heeft hier een ander zicht op. Maar laat een kind alstublieft zo veel mogelijk buiten spelen want jawel, de echte, leuke wereld is inderdaad buiten.