'Wacht maar tot hij aan 't verdienen is'


Ik zou graag de journalist bedanken die afgelopen weekend het probleem van de hoge werkdruk bij assistenten in opleiding onder de aandacht bracht. Ik ben namelijk getrouwd met een laatstejaarsassistent heelkunde en kan dus elke dag, tenminste als mijn man nog eens thuis is, aan den lijve ondervinden wat de zware opleiding tot chirurg met zich meebrengt. Zeer lange werkdagen en daarbovenop nog eens 's nachts werken (heel vaak zonder recuperatie de dag nadien), weinig weekends thuis, weinig verlofdagen, een verloning die in de meeste centra niet in verhouding met het nachtelijke werk staat, de stress om in zulke zware omstandigheden geen fouten te maken. En dan zwijg ik nog over de enorme lichamelijke en psychische belasting die het vooruitzicht van 'opnieuw maar een paar uurtjes slapen' met zich meebrengt.

Tijd voor een gezin en een sociaal leven blijft er natuurlijk zo goed als niet over. Tijdens de specialisatie, waarin je mogelijk naar de uiterste hoeken van het land gestuurd wordt, voel je merkbaar dat je vervreemdt van familie en vrienden. De druk die de opleiding op je relatie legt, is ook al niet te onderschatten. En als je er tegen buitenstaanders iets over durft te zeggen, krijg je steevast als antwoord: 'Wacht maar tot hij aan 't verdienen is...' Daar doen we het natuurlijk voor...

Weliswaar zijn er ook factoren die de opleiding van mijn man een surplus gegeven hebben. De bereidheid tot teaching van sommige inspirerende opleiders, de zeldzame schouderklopjes na moeilijke operaties, de congressen om up to date te blijven, het schrijven van medische casussen en het lezen van vakliteratuur, de vriendschappen met sommige collega-assistenten en sommige opmerkelijke patiëntencontacten hebben mijn man toch de drive gegeven om zijn opleiding te voltooien en te groeien in zijn kunnen. Hij mag er zich dan intussen wel doorheen gesparteld hebben, maar ik hoop toch dat de volgende generatie assistenten de opleiding als iets menselijker mag ervaren. Hard werken moet kunnen, maar de boog kan nu eenmaal niet altijd gespannen staan.

Evy Gielen


Lezersbrief DS, 29-06-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB