‘Alice heeft zeker geen ongelijk over het schoolsysteem’

Dat de 16-jarige Alice in Reyers Laat pleit voor meer duurzame kennis en praktijktoepassingen, is zeker geen flauw excuus om aan te veel huiswerk te ontsnappen. ‘Er zit veel waarheid in wat ze zegt’, bevestigt Sarina Simenon van het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs GO!

‘We mogen Alice zeker niet afdoen als een luie tiener die geen zin heeft om te studeren. Want wat ze zegt, is begrijpelijk’, zegt Simenon. ‘Studenten hebben wel eens het gevoel dat er enkel een bepaalde hoeveelheid kennis in hun geheugen wordt gestopt, die dan twee keer per jaar moet worden uitgebraakt tijdens een proefwerkperiode. Dat is uiteraard niet de bedoeling.’

In Reyers Laat getuigde de 16-jarige Alice Eliott, die in het vijfde middelbaar ASO Latijn-Moderne talen zit, hoe ze veel van buiten leert om goede punten te hebben. Maar nadat die goede punten binnen zijn, stroomt alle informatie weer uit haar geheugen.

Leerlingen klaarstomen voor het beroepsleven

Alice vroeg daarom aan minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V), die ook aanwezig was in het programma, om meer lessen te laten geven ‘waar ze later in het beroepsleven ook nog iets mee kan doen’. Crevits beloofde de scholiere uit Deurne tijdens het debat om werk te maken van een schoolsysteem dat meer zuurstof geeft aan leerkrachten.

‘Het is inderdaad zo dat de leerplannen strikt moeten worden nagevolgd, maar er is zelfs binnen de huidige leerplannen plaats om zelf zuurstof te creëren’, zegt Simenon van GO! ‘Er zijn momenteel al twee manieren waarop wij proberen om onze leerlingen klaar te stomen voor een toekomst in het beroepsleven: vakoverschrijdend samenwerken en werkplekleren.’

Openbloeien in de Audifabriek

Het vakoverschrijdend samenwerken gebeurt al in het open leercentrum in Geel, waar scholieren van economie, handel en verkoop samenzitten om na te denken over projecten. ‘Elke richting heeft zo zijn eigen invalshoeken, maar als we alle puzzelstukjes samenvoegen, zien de scholieren ook dat al hun competenties in de beroepswereld op elkaar aansluiten’, klinkt het.

‘Maar vooral het werkplekleren valt in de smaak. Scholieren gaan dan een trimester lang één dag per week naar een bedrijf om er te observeren én mee te werken. Zo gaan de leerlingen van het Technisch Atheneum Halle vaak naar de Audifabriek, waar ze vaak helemaal openbloeien omdat ze zien wat ze kunnen doen met de kennis die ze meekrijgen op de schoolbanken’, zegt Simenon.

‘Een beetje toepassing kan dag en nacht verschil maken’

En wat dan met richtingen uit het ASO zoals Latijn-Moderne talen? ‘Ook daar kan een beetje toepassing dag en nacht verschil maken’, zegt Simenon.

‘Bij geschiedenislessen moeten scholieren bijvoorbeeld geen oneindige reeks jaartallen van buiten leren. Je moet ze een kaart geven en vragen om daar dingen uit af te leiden, naar inzichten vragen. Het zijn dat soort kleine dingen die zowel leerkrachten als leerlingen gelukkig maken.’

Bron: De Standaard, 13 mei 2015
http://www.standaard.be/cnt/dmf20150513_01680296

Mening: Ik begrijp wat Alice zegt in het interview. Toen ik in het secundair onderwijs zat kreeg ik vaak met hetzelfde te maken. Ik studeerde om een goed rapport te halen en vanaf het moment dat de goede toets binnen was begon ik meteen het volgende onderdeel te studeren zonder verbanden te leggen met het vorige onderdeel of zonder het vorige te herhalen. Ik denk dat ik als toekomstig leerkracht dit zeker in het achterhoofd moet houden om het toch anders aan te kunnen pakken. Zo zouden leerkrachten bijvoorbeeld meer linken kunnen leggen met vorige onderdelen of zelfs onderdelen uit andere vakken. Op die manier wordt er telkens terug verwezen naar iets dat de leerlingen al (zouden moeten) kennen waardoor ze de samenhang ook beter zien tussen de onderdelen. Praktijkervaring is zeker en vast ook een pluspunt voor leerlingen. Niet enkel voor leerlingen uit het BSO, maar ook voor leerlingen ASO en TSO. Door die praktijkervaring kunnen ze ervaren dat wat ze moeten studeren zeker en vast nuttig is en in de praktijk ook effectief aan bod komt.