Een uitwisseling van ringen kan niet, een gebedsviering wel. Kardinaal De Kesel komt tegemoet aan de vraag van lgbt-gelovigen voor een erkenning als paar.

‘De Katholieke Kerk moet homoseksuelen en lesbiennes meer respecteren, ook in hun seksualiteitsbeleving.’ Dat liet kardinaal Jozef De Kesel optekenen in een gesprek met de lgbt-gemeenschap. De uitspraak gaat verder dan wat de officiële leer voorschrijft: homoseksualiteit mag, maar niet in de praktijk. Wat neerkomt op seksuele onthouding.

Paus Franciscus

De Kesel kreeg twee weken *geleden op het aartsbisschoppelijk paleis het bezoek van de Holebiwerking Mechelen, om ‘ongedwongen en vlot’ te praten over het welzijn van holebi’s. ‘Niet zo lang geleden zouden jullie hier nooit zijn binnengeraakt’, klonk het bij het begin van het gesprek.
Over het officiële standpunt van Rome tegenover lgbt’s zei De Kesel: ‘Iedereen voelt aan dat het niet meer houdbaar is. Paus Franciscus zei een poos geleden over holebi’s: “Wie ben ik om mensen die God zoeken, te veroordelen?” Dat is niet niets, die uitspraak. Die woorden waren tien jaar geleden ondenkbaar. Ze getuigen van zijn persoonlijke overtuiging. Franciscus heeft zijn stempel gedrukt. Dat valt niet terug te draaien. Ook niet met een nieuwe paus. Al geef ik toe dat de woorden van Franciscus niet overal in goede aarde vielen.’ De Kesel besluit: ‘De tijden veranderen, ook in de Kerk.’

Geert De Kerpel, woordvoerder van de kardinaal, benadrukt dat het ‘om een persoonlijke ontmoeting ging’. ‘De Kesel wil de homoseksuele mensen nabij zijn en hen helpen in hun situatie. Hij heeft hen ook gesproken over hun relatie en het onderscheid met een christelijk huwelijk tussen man en vrouw. Als er in het standpunt van de Kerk terughoudendheid is, is dat juist om de grote waarde van het huwelijk en het gezin te vrijwaren.’

Vertrek van Léonard

Al bij zijn aantreden als aartsbisschop huldigt De Kesel een gematigde toon tegenover homoseksualiteit. In zijn eerste persconferentie pleitte hij voor meer ‘nood aan respect en eerbied’.

De Belgische bisschoppen *tonen in het algemeen een grotere openheid, sinds het vertrek van André Léonard, de vorige aartsbisschop. Zo pleitte de Antwerpse bisschop Johan Bonny ervoor dat de Kerk ‘de liefdesrelatie tussen homoseksuelen zou erkennen’.

Geen zegening

Maar pleiten voor meer respect betekent niet automatisch een gelijkschakeling met de man-vrouwrelatie, nog altijd de norm in de katholieke kerk. En al zeker niet wat de symbolische praktijken betreffen. Een huwelijk in de kerk voor holebi’s lijkt ook voor De Kesel, ondanks zijn vooruitstrevendheid, een brug te ver. Een kerkelijke ‘zegening’ ziet hij niet zitten, omdat het te veel op een ‘inzegening’ van een huwelijk lijkt.

Als homoseksuelen toch een kerkelijk symbool willen, denkt De Kesel aan een ‘dankviering’ of een ‘gebedsviering’. Maar ‘een uitwisseling van de ringen kan niet’.

Bron: De Standaard, Kardinaal De Kesel ziet ‘dankviering’ als alternatief huwelijk voor holebi, 5/05/2018, http://www.standaard.be/cnt/dmf20180504_03498098

Eigen mening:
Deze beslissing is een stap in de goede richting wat betreft de gelijkheid tussen mensen. In het verleden werden homoseksuelen en lesbiennes door de maatschappij en de kerk niet geaccepteerd. In loop van tijd begon de maatschappij hierin te veranderen, ze worden steeds meer en meer aanvaard. De regering paste zelfs de wetten aan, zodat zij voor de staat konden trouwen. Op dat moment bleef de kerk nog achter.
Stilaan komt daar verandering in. Dit werd dan ook dringend tijd.
Er worden steeds minder en minder mensen gedoopt, waardoor het aantal gelovigen daalt. Het herkennen van de liefdesrelatie tussen homoseksuelen en lesbiennes heeft mogelijk als dat de kerk in een positief daglicht komt te staan. Hierdoor bestaat de kans dat het aantal gelovige terug stijgt.