De nieuwste episode in de schaduwoorlog tussen Iran en Israël in Syrië begon even na middernacht. Volgens het Israëlische leger schoten soldaten van de Iraanse Revolutionaire Garde, een Iraans elitekorps dat buiten het reguliere Iraanse leger opereert, nabij de Golan-hoogvlakte twintig artillerieraketten af richting Israël. Daarop lanceerde Israël ‘dozijnen’ luchtaanvallen op doelwitten in Syrië, waarbij volgens minister van Defensie Avigdor Lieberman ‘de hele Iraanse infrastructuur in Syrië werd vernietigd’.

Wat weten we eigenlijk over die aanvallen?

De belangrijkste informatiebron is het Israëlische leger, want aan Iraanse zijde bleef het erg stil. Het Iraanse parlementslid Mohammad-Javad Jamali Nobandegani zei alleen dat ‘het Zionistische regime zoals altijd eerst heeft aangevallen’ en wel volgens een ‘fake scenario’, want volgens hem heeft Iran alleen ‘adviseurs’ in Syrië.

Tal van andere bronnen spreken die stelling tegen. Alleen al op basis van begrafenissen in Iran wordt geschat dat van de Revolutionaire Garde zo’n tweeduizend soldaten zijn gesneuveld in Syrië sinds 2013. Iran is daar een cruciale bondgenoot van het regime van president Bashar al-Assad.

Ook de Libanese Hezbollah, een machtige militie die mee door Iran werd opgericht, strijdt met duizenden geharde strijders aan de zijde van het regime-Assad. Israël ziet in de Hezbollah in zijn buurland Libanon en in de toenemende aanwezigheid van aartsrivaal Iran in Syrië een existentiële bedreiging en bombardeert steeds vaker Iraanse doelwitten in Syrië.

Volgens Rusland, ook een bondgenoot van het regime-Assad, ‘zette Israël 28 F-15 en F-16-gevechtsvliegtuigen in, die zestig lucht-grond-raketten afschoten op diverse delen van Syrië, naast tien tactische grond-grond-raketten’.

Rechtvaardigde de oorspronkelijke Iraanse aanval zo’n reactie?

Strikt militair gesproken niet. Van de twintig raketten die Iran zou hebben afgeschoten, werden er volgens Israël vier vernietigd in de lucht en haalden de overige zestien het Israëlische grondgebied niet. Maar het gaat om de eerste bekende directe Iraanse aanval vanuit Syrië richting Israël, en Israël hanteert een nultolerantie tegen zulke operaties.

Heeft Trump iets te maken met de nieuwe escalatie?

Het lijkt er alleszins op dat het besluit van de Amerikaanse president om het nucleaire akkoord met Iran op te zeggen een rol speelde. Israëlische militaire operaties in Syrië zijn weliswaar niet nieuw, maar een escalatie zoals vannacht kan moeilijk los worden gezien van Trumps toespraak vorige dinsdag.

President Hassan Rouhani wil het akkoord nog altijd een kans geven als de andere ondertekenaars – Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Rusland en China – zich eraan blijven houden. Maar de president is niet de machtigste man in Iran, en over de Revolutionaire Garde heeft hij niets te zeggen. Die valt onder de directe controle van de ‘Hoogste Leider’, ayatollah Ali Khamenei. Die zei woensdag dat hij de Europese landen evenmin vertrouwt.

Brigadegeneraal Hossein Salami, vice-commandant van de Revolutionaire Garde, zei gisteren dat ‘verzet de enige manier is om die vijanden tegemoet te treden, niet diplomatie’.

Volgt nu de langverwachte ‘grote regionale oorlog’?

Het nachtmerriescenario dat menig inwoner van het Midden-Oosten al jaren plaagt, is een totale oorlog tussen Iran en zijn bondgenoten in Irak, Syrië, Libanon en Jemen enerzijds, tegenover Israël, de VS, Saudi-Arabië en andere Golfstaten, plus de niet-sjiitische meerderheid onder de inwoners in landen als Syrië en Libanon anderzijds.

Iran is strikt militair niet opgewassen tegen die coalitie, maar heeft na de Amerikaanse invasie in Irak van 2003 bewezen dat het handig zijn troefkaarten kan uitspelen: milities die bomaanslagen plegen en het creëren van aanhoudende instabiliteit zodat zijn vijanden het na enige tijd opgeven.

Zolang het schieten ‘beperkt’ blijven tot Syrië, kan het conflict tussen Israël en Iran lokaal blijven. Het verhaal wordt helemaal anders als bijvoorbeeld ook de Libanese Hezbollah vanuit Libanon Israël zou bestoken. Israëlische politici en generaals zeggen al jaren dat ze in dat geval zullen reageren met ‘disproportioneel geweld’.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20180510_03506076

Mening: Ik kan echt de drang niet begrijpen die landen hebben om zich te moeien met de politiek van hun buurlanden. Syrië wordt gebruikt als een gevechtsveld tussen verschillende landen, waaronder Iran en Israël. Toch ben ik blij dat het het geweld beperkt blijft tot Syrië. Als het geweld zich gaat verplaatsen naar één van de buurlanden gaat het conflict alleen maar verder escaleren vrees ik. Natuurlijk is dit weer het gevolg van een verschrikkelijk Trump maatregel. Ik vraag mij echt af hoeveel foute beslissingen iemand kan nemen.