De Britse regering wil een fors aangegroeide gift uit 1928 eindelijk gebruiken waarvoor die bedoeld was: de staatsschuld afbouwen.

Geld schenken om de staatsschuld te verminderen, het is eens iets anders dan het klassieke goede doel of het doorschuiven van geld naar de erfgenamen. Een anonieme Brit stopte in 1928 500.000 pond in een fonds met de expliciete voorwaarde dat de spaarpot pas mag worden aangesproken om de volledige Britse staatsschuld te doen verdwijnen.

Utopie
Dat laatste bleek een utopie. In 1928 bedroeg de schuld van Londen 7,6 miljard pond, maar intussen is die aangezwollen tot 1.600 miljard pond (1.824 miljard euro), al is de schuldgraad (de verhouding tegenover het bruto binnenlands product) flink gezakt. En al is de tot National Fund omgedoopte spaarpot intussen aangegroeid tot liefst 400 miljoen pond, volgens berekeningen van de Britse overheid was hij nooit groter dan 0,066 procent van de overheidsschuld.

Bijna 90 jaar geleden heeft een anonieme schenker geld nagelaten aan de natie en we hebben er nog geen goed gebruik van kunnen maken.
Jeremy Wright
Hoogste magistraat in het VK
Toch vindt Jeremy Wright, de hoogste magistraat in het Verenigd Koninkrijk, de tijd rijp om de spaarpot open te breken en het geld in de schatkist te storten, melden Britse media. 'Bijna 90 jaar geleden heeft een anonieme schenker geld nagelaten aan de natie en we hebben er nog geen goed gebruik van kunnen maken', zei Wright.

Hij diende een verzoek in bij het Britse hooggerechtshof om het geld vrij te maken en op zijn minst een stukje van de nationale schuld af te lossen. Wright is niet de eerste die een poging daartoe onderneemt. De Britse bank Barclays, die het fonds een tijd onder beheer had, zei in 2013 al vier jaar vergeefs geprobeerd te hebben om het geld naar goede doelen of de schatkist te laten vloeien.

Eerste Wereldoorlog
Negen jaar geleden al kwamen de beheerders van het fonds tot de conclusie dat het nooit zou lukken om het doel ervan te bereiken. Ze dienden vergeefs een verzoek in bij de nationale commissie die toeziet op liefdadigheid om de aard van het fonds aan te passen zodat het geld naar goede werken kon gaan.

De Britse oppositiepartij Labour, die het fonds raamt op 475 miljoen pond, vindt nog altijd dat de inhoud naar liefdadigheid moet gaan. Maar Wright legt die eis naast zich neer, met het argument dat toekomstige donoren anders afgeschrikt kunnen worden als de bestemming van hun gift later wordt gewijzigd.

De gift was een van de vele die destijds de regering in Londen ten goede kwamen, nadat de toenmalige minister van Financiën Stanley Baldwin rijke Britten had opgeroepen om de oorlogsschuld te helpen afbouwen. Die was sterk aangegroeid tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Bert Broens, Journalist Ondernemen

Bron: https://www.tijd.be/dossier/europar...n/10014327.html

Eigen mening:
Het is begrijpelijk dat hier wat tegenspraak over is. De gift zal nooit genoeg zijn om de hele schuld af te betalen. Daarom hebben ze liever dat het naar een goed doel gaat in plaats van een fractie van de schuld af te betalen. Toch snap ik ook wel de mening van Jeremy Wright wel. 500.000 is en blijft veel geld, en het doel van dit geld was dan ook oorspronkelijk voor het VK zelf en niet voor iets anders. Dan is het maar de vraag of ze de 'wensen' van deze anonieme schenker zullen respecteren of dat ze toch een goed doel willen steunen. In mijn mening zijn goede doelen in een land alleen maar effectief als het land goed draait. Dit klink misschien nogal vreemd maar ik vind dat als het land goed draait, ze eindelijk kunnen focussen op de 'onderliggende' problemen, dingen die een regering makkelijk durft te negeren omdat ze 'andere zorgen' hebben. Zo kunnen ze de goede doelen gaan ondersteunen omdat de zorgen niet meer naar het schuld van het VK zelf gaan.