Iemand anders

Oscar van den Boogaard


Gent. Zaterdagochtend om 5uur kwam de schrijver van den Boogaard na een avondje stappen om het leven in een auto-ongeval. De bestuurder was om 5uur op de terugweg naar huis toen hij op een recht stuk weg de controle over het stuur van zijn Land Rover verloor en tegen een verlichtingspaal knalde. Hij werd uit zijn auto geslingerd en overleed ter plaatse aan zijn verwondingen…


Had de Facebook-applicatie van het BIVV, waarmee iemand een vals krantenartikel kan aanmaken over een vriend van wie men vindt dat hij gevaarlijk rijdt, op tijd mijn leven kunnen veranderen? Hoe macaber ook, je eigen doodsbrief lezen is nog niet alarmerend genoeg.

Zaterdagochtend werd ik door een taxi voor mijn deur afgezet. Mijn auto was door de politie ergens in het centrum van Gent geparkeerd en mijn rijbewijs was ingetrokken. Het enige wat ik wilde doen, was slapen. Nadat ik wakker was geworden, las ik het proces-verbaal. Het leek wel over iemand anders te gaan.

Vroeger vond ik het interessant om zwarte gaten in mijn herinnering te hebben na een nacht uitgaan. Om de volgende dag met vrienden te reconstrueren wat er precies was gebeurd. Ik vond het spannend om voor mezelf iemand anders te zijn. Nu vind ik dat angstaanjagend.

Het pv meldt dat de betrokkene 'middelmatig' de indruk gaf onder invloed te zijn van alcoholische drank. Zijn algemeen voorkomen: 'slaperig', 'bloeddoorlopen ogen' en 'wezenloos gelaat'. 'Agressie: geen.' Naar alcohol ruikende adem: 'ontegenzeggelijk'. Gang van de betrokkene: 'struikelt, wankelt.' Spraak: 'met kleverige tong.' Wie is die man? Ben ik dat?

Wat ik me herinner. Een opening van een tentoonstelling om 18uur, honderden mensen, optimale stemming, niets gegeten, de beste deejay, dansen, af en toe een wijntje. Euforie. Moeheid. En dan de gedachte: en nu naar huis. Ik had me nog zo voorgenomen een taxi te nemen als ik te veel had gedronken. Het is maar een korte afstand naar huis. Ik was in een roes. Voorbij de reflectie. En precies dat is het griezelige. En het onvergeeflijke.

Opeens een politiebusje naast me. Een gezicht voor mijn raampje. Of ik gedronken heb. Uitstappen, busje in, blazen. Naar het bureau. Nog steeds een lichte euforie. Ik vind iedereen aardig en alles mooi. De politieagent en zijn vrouwelijke collega doen me aan Tommy en Annika denken, de buurkinderen van Pippi Langkous, die tegenover haar roekeloos enthousiasme vriendelijke nuchterheid aan de dag leggen. Ik moet denken aan een ambulance waar ik ooit in heb gelegen en de verplegers die zich over mij ontfermden. Het zijn engelen die je helpen.

Ik lig dat weekend in mijn bed, niet met een kater, maar met een haast hemels gevoel. Ik ben dankbaar dat er niks ergs is gebeurd. Godzijdank geen ongeluk. Dankbaar ook voor de blaasproef. Ik kan nu mijn leven veranderen. 'Je hoeft je leven niet te veranderen', zeggen mijn vrienden. 'Het enige wat je niet meer moet doen is meer dan twee glazen wijn drinken voor je in de auto stapt. Of anders een taxi of een hotel.'

Waarom hebben anderen me niet tegengehouden toen ik in mijn auto stapte? Hoe vaak heb ik zelf mensen uitgezwaaid van wie ik wist dat ze te veel gedronken hadden? Je wilt niet vervelend zijn, geen betweter en beslist geen politieagent. Moeten juist vrienden niet voor elkaar af en toe politieagent zijn?

Ik herinner me grootschalige politiecontroles op de snelweg, waarbij je werd beloond als je niks had gedronken. Een zak vol chocoladerepen, snoep en drankjes vol suiker. En een gele BOB-sleutelhanger. Een helverlicht politiekamp aan de kant van de snelweg. Schijnwerpers en honderden auto's. Even allemaal pas op de plaats en nadenken. Die mierzoete beloning heeft me blijkbaar niet genoeg geleerd. Gestraft moet ik worden.

Vijftien dagen zonder rijbewijs. Ik laat me rondrijden als een pasja. Altijd gaan de gesprekken over alcohol in het verkeer. Niemand had het van mij gedacht. Ik ben een moraalridder. Via een persoonlijke kruistocht heb ik de snelheid over de veel te smalle brug bij Afsnee van 70 naar 50kilometer per uur kunnen terugbrengen. Omdat ik vind dat fietsers en voetgangers beschermd moeten worden. Een mens leert helaas het best door de fouten die hij maakt.


DS, 25-11-2011 (Oscar van den Boogaerd)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB