Een Belg op tien slikt zware pijnstillers


Het aantal Belgen dat verslavende, morfineachtige pijnstillers slikt, is in tien jaar met 56 procent toegenomen: van 716.508 in 2008 naar 1,12 miljoen in 2018. Dat blijkt uit cijfers van het Riziv.


Meer dan 1 miljoen Belgen kreeg in 2018 een voorschrift voor tramadol, een zware pijnstiller. 80.000 landgenoten kochten een dosis van het nog sterkere oxycodon. In totaal kregen 1,12 miljoen landgenoten verslavende morfineachtige pijnstillers voorgeschreven, blijkt uit de cijfers van het Riziv.

Een onrustwekkende trend, vinden artsen. Want het stijgende misbruik van opioïden – in pijnstillers als tramadol, fentanyl en oxycodon – kan tot zware verslavingen leiden, een overdosis kan fataal zijn. In de Verenigde Staten sterven nu al 130 mensen per dag aan deze ‘pijnstiller-killer’.

‘Niet alle Belgen die opioïden nemen, zijn verslaafd’, zegt pijnspecialist Bart Morlion (UZ Leuven). ‘Maar die pijnstillers kunnen wél allemaal tot gewenning en zelfs verslaving leiden. In mijn praktijk zie ik het aantal mensen met een verslaving toch toenemen.’

‘Patiënten die geneesmiddelen als tramadol slikken, gebruiken vaak ook nog andere medicatie’, zegt verslavingsspecialist Geert Dom. ‘Er is dus wel degelijk reden tot bezorgdheid.’


Privacy van de patiënt

Volgens de specialisten is vooral bewust misbruik een probleem. ‘Dan heb ik het niet alleen over patiënten die bij verschillende huisartsen langsgaan voor een voorschrift, er zijn ook signalen dat er gedeald wordt’, zegt Morlion. Samen met Dom stelt hij voor om de medische dossiers aan de farmaceutische dossiers te linken, en artsen en apothekers daar toegang toe te geven.

Dat stuit op het beroepsgeheim en de privacywetgeving. ‘De arts en de apotheker kunnen onderling alleen informatie over de gegevens van het medische voorschrift uitwisselen, niet over de voorschriften van andere artsen’, zegt prof. Michel De Neyer van de Orde der Artsen. Bovendien moeten patiënten ‘geïnformeerde toestemming’ geven. ‘We moeten dringend op zoek naar een evenwicht tussen de eerbiediging van de private levenssfeer en het beroepsgeheim enerzijds, en de zorgkwaliteit en de bescherming van de volksgezondheid anderzijds.’


Blog DS+, 24-01-2020 (krs)