Wachtlijst voor sociale woning piekt



BRUSSEL - Bijna 92.000 kandidaat-huurders staan op de wachtlijst, een record sinds 2003. De oppositiepartijen Open VLD en LDD vinden het daarom onverantwoord om de inkomensgrenzen op te trekken.

Het voorstel van Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche (SP.A) wordt niet overal positief onthaald. Zij wil de loongrenzen voor het verkrijgen van een sociale huurwoning optrekken zodat de laagste tien procent inkomens in aanmerking komt. Nu komt slechts een kleine minderheid van werkende mensen in aanmerking. Meer nog, zelfs wie een slecht betaalde job aanvaardt, dreigt van de wachtlijst te worden geschrapt omdat zijn inkomen boven de inkomensgrens uitsteekt. (DS 16 november).

Van den Bossche wil zo een werkloosheidsval dichten, maar Vlaams parlementslid Mercedes Van Volcem (Open VLD) wijst op een andere val. ‘Hoe gaat de minister garanderen dat werkenden blijven werken als ze straks in een huisvestingsval terechtkomen? Wie een woning krijgt en stopt met werken, betaalt immers minder huur', reageert ze. ‘Je kunt het de mensen haast niet kwalijk nemen als ze daarop inspelen.'

Het is Van Volcem bovendien al langer een doorn in het oog dat een sociale huurwoning voor het leven wordt toegekend, ook al is het inkomen van de betrokkene intussen boven de inkomensgrens gestegen. Uit een vraag die Van Volcem aan de minister stelde, blijkt dat bijna 17 procent van de huurders, 23.559 mensen, een inkomen heeft dat hoger is dan 23.558 euro.

‘Het is niet rechtvaardig dat je dan een sociale woning blijft bezetten, als iemand anders met misschien 900 euro per maand en een kind op de wachtlijst staan en intussen een normale huur van 500 euro moet betalen', vindt Van Volcem.

Zes jaar wachten

Bovendien staat de wachtlijst voor sociale huisvesting op het hoogste peil sinds 2003. In de voorbije jaren zijn er meer dan tienduizend wachtenden bijgekomen, zodat er nu 91.926 personen op de lijst staan. ‘De gemiddelde wachttijd loopt op tot 970 dagen, maar als alleenstaande kun je gemakkelijk zes jaar wachten op een sociale woning', stelt Van Volcem vast.

Ook LDD-parlementslid Patricia De Waele vindt het niet verantwoord om de inkomensdrempels te verhogen. ‘De meest noodlijdende mensen die echt een sociale woning nodig hebben, zullen daardoor nog langer moeten wachten', denkt ze. ‘Het huidige beleid lijkt meer en meer commercieel geïnspireerd. Mij ontgaat elke sociale maatregel bij dit voorstel.' Aan huurders met een hoger inkomen kan een hogere huurprijs worden gevraagd.

De denktank Itinera pleit opnieuw voor huursubsidies in plaats van sociale woningbouw. Eén sociale huurwoning bouwen kost minimaal 105.000 euro, daarbovenop komt nog dat de huurinkomsten erg laag zijn, waardoor een exploitatiedeficit van 5.000 euro per jaar ontstaat, berekende Itinera.

Dat geld gebruiken voor huursubsidies, gekoppeld aan meer privénieuwbouw, is efficiënter, denkt Johan Albrecht van Itinera. ‘Door de inkomensgrenzen voor sociale woningen op te trekken, ontvangen de huisvestingsmaatschappijen misschien hogere huurgelden, maar wordt het dure en verlieslatende model van de sociale woningbouw niet gered.'

Mercedes Van Volcem, zelf aftredend schepen van Huisvesting in Brugge, ziet het zover niet komen. ‘Een sociale woning is een zeer sociaal instrument, maar ook een beetje oude politieke cultuur, waarbij de bouwmaatschappijen worden voorgezeten door lokale politici', vreest ze.

‘Wie een sociale woning toebedeeld krijgt, krijgt de sleutels van de voorzitter van de maatschappij. Een huis voor het leven in ruil voor een stem voor het leven. Daarom wil men niet afstappen van de levenslange huurcontracten.'

Bron: De Morgen
Datum: 17/11/2012

Eigen mening:
Ik ben van mening dat ze de organisatie van sociale woningen eens grondig moeten vervormen. Het kan niet dat mensen die echt een sociale woning nodig hebben zo lang moeten wachten. Dat men de inkomensdrempel daarbij nog wil verhogen vind ik echt ongepast. Men moet misschien eens gaan kijken wie er op de wachtlijst echt een sociale woning nodig heeft en dan gaan kijken wie er eventueel een woning heeft waarbij het niet echt nodig is. Ik denk ook dat men meer moet stimuleren om toch te blijven werken wanneer je een sociale woning hebt toegewezen gekregen.

Wie heeft er recht op een sociale woning en wie niet?

Dat is een vraag die al langer voor moeilijkheden zorgt. Er mogen dan wel een aantal richtlijnen of zogezegde voorwaarden zijn waaraan de vragers aan moeten voldoen, toch vind ik het nog steeds vaag lijken.

Er zijn in mijn ogen drie soorten mensen die zoeken naar een sociale woning.
Allereerst de mensen die het écht nodig hebben. Zij hebben recht op een sociale woning omdat de gezinssituatie moeilijk ligt of omdat ze (ondanks het harde werken of de wil om te werken) de financiële middelen niet hebben om zich een andere woning te kopen.

Ten tweede heb je de mensen die te lui zijn om te werken en dan maar leven van 'den dop'. Dan beginnen ze te zeuren over hoe duur het leven is en hoe moeilijk het is om rond te komen. Dan proberen ze maar een huisje af te snoepen van de overheid om met die kost toch al minder last te hebben.
Er zijn genoeg gelegenheden om te werken in België. Als je het hard genoeg wil en niet te kieskeurig bent, heb je op 1 - 2 - 3 een job.

Tot slot heb je de mensen met een beperking. Deze mensen zijn vaak perfect in staat om zelfstandig te wonen maar krijgen het deksel op de neus van vele huisbazen.

Met opzet heb ik geen onderscheid gemaakt tussen allochtonen en autochtonen. Hier vind ik dat ook geen onderscheid tussen gemaakt mag worden.
De groepen die ik opgesteld heb, gelden voor alle inwoners van Vlaanderen.

Naar mijn mening moet groep 1, als meest dringende zaak gezien worden. De mensen die tot groep drie behoren, moeten naar mijn mening nog steeds voorrang krijgen op de 'lamzakken' van groep 2.

Natuurlijk weet ik zelf dat ik het enorm simplistisch voorstel. Maar toch, moet het niet moeilijk zijn om een oplossing te zoeken.