Vrouw (22) pakt pestkop na 10 jaar terug met nepdate

Een pestkop vroeg onlangs een van zijn slachtoffers mee uit, nadat hij haar na 10 jaar niet meer herkende. De 22-jarige Louisa Manning besloot de kans aan te grijpen om hem terug te pakken. "Door jou at ik drie jaar lang minder dan één appel op een dag".

Hoe Louisa er nu uitziet. © Facebook Louisa Manning.
Toen Louisa 12 jaar oud was werd zij op de basisschool gepest door andere leerlingen. Ze was 'te zwaar', 'te harig' en 'een mannelijk beest'. Als gevolg van de pesterijen had ze een aantal jaar lang last van een eetprobleem en een gebrek aan zelfvertrouwen.

Vorige week vrijdag, 10 jaar na de pesterijen, kwam ze één van de pesters tegen op een feest op de universiteit van Oxford. Louisa herkende hem gelijk als de lastpak die haar vaak 'lelijk' noemde. Hij herkende haar niet en vroeg haar, tot Louisa's ergernis, mee uit op een date.

'Nu wel aantrekkelijk?'
"Ik was best geïrriteerd toen hij me mee uit vroeg", zegt ze tegen BuzzFeed. "Het maakte me woest dat, nu ik aantrekkelijk was, hij gelijk met mij het bed wilde induiken". Toch weigerde ze niet, gooide ze geen drankje in zijn gezicht of negeerde ze haar voormalige pester.

"Eigenlijk wilde ik nee zeggen, maar toen realiseerde ik me dat het een perfecte kans was om hem terug te pakken"." Samen met een paar vrienden maakte de studente een plannetje. Ze sprak met de jongen af in een restaurant, maar arriveerde eerder zodat ze aan de serveerster kon vragen of zij een briefje en een foto aan haar date kon geven.

Op de foto stond de Louisa op 12-jarige leeftijd. In het briefje vertelde ze aan de jongen wie ze eigenlijk was en legde ze uit wat de pesterijen met haar hadden gedaan.

Het overslaan van eten
De tekst die Louisa op het briefje had geschreven ging als volgt:

Hey [naam onbekend],
Het spijt me dat ik je niet kan vergezellen vanavond.

Kan jij je groep 8 nog herinneren, toen ik dik was en jij grapjes maakte over mijn gewicht? Nee? Ik wel. Ik heb de drie jaar erna minder dan één appel per dag gegeten. Ik besloot om maaltijden over te slaan.

Kan jij je de unibrow nog herinneren die je bespotte? Je verafschuwing voor mijn harige benen? Herinner jij je nog hoe jij en je vrienden mij elke dag, drie jaar lang een 'mannelijk beest' noemden? Waarschijnlijk kan je dat niet, anders zou je mij acht jaar later wel herkennen en als een mens behandelen.

Ik had het idee om jou dit te sturen als een herinnering. Nu kan je de volgende keer dat je aan mij denkt het meisje op die foto voor je halen, want zij is degene die jou een blauwtje heeft laten lopen.

Louisa.

Excuses
Een paar dagen later poste ze de foto met het briefje op Facebook en kreeg Louisa tot haar verbazing een bericht van haar 'date'. "Ik had nooit verwacht excuses van hem te krijgen. Het is 10 jaar te laat, maar het blijft een verontschuldiging. Ik vind het geweldig dat ik er één heb gehad".

'Beter te laat dan nooit'
De reactie die de jongen achterliet, ging als volgt:

Hey... Ik weet niet of dit nog zin heeft, maar ik was eigenlijk hier om nieuwe vrienden te maken, niet omdat ik je aantrekkelijk vond. Ik heb dit verdiend en ik neem het je niet kwalijk dat je niet bent komen opdagen.

Ik kan de persoon die ik acht jaar geleden was niet veranderen en ik zal jouw intelligentie niet beledigen door te doen alsof dit niet is gebeurd. Ik hoop dat je mij gelooft als ik zeg dat ik veranderd ben. Het enige dat ik nu kan doen, is mijn excuses aanbieden en je het beste wensen. Ik heb het gevoel dat ik niets meer van je ga horen, maar ik meen het wanneer ik zeg dat ik hoop dat je het succes krijgt dat je verdient.

bron: HLN, 5/12/2014, http://www.hln.be/hln/nl/17541/Het-...ource=hootsuite

Mening:
Het onderwerp 'pesten' ligt bij mij zeer gevoelig. Ik ben in het verleden gepest geweest en het is zeker geen pretje. Op dat moment voel je je vreselijk, maar het blijft je nog lang achtervolgen. Je zelfvertrouwen krijgt voor minstens 20 jaar een deuk en wie weet wat hou je er nog van over.

Ik moet toegeven, toen ik de titel van dit artikel zag, was ik trots. Trots op de vrouw, dat ze de confrontatie was aangegaan. Dat ze haar pester heeft duidelijk gemaakt wat hij haar eigenlijk heeft aangedaan. Pesters hebben dat namelijk niet door, dat weet ik uit eigen ervaring. Ik ben een aantal van mijn pesters terug tegengekomen. Geen enkel hiervan beseft hoeveel pijn ze iemand aandoen door de ene hatelijke opmerking na de andere te geven. Als je er dan terug over begint is het voor hen lang geleden en stelde het toen, voor hen, niets voor.

Wat bedoelen ze dan eigenlijk met: 'het stelde niets voor.'? Dat ik het niet allemaal zo persoonlijk moet opnemen? Dat het allemaal niet zo bedoeld was?

Ik zou zo graag op een bepaalde manier aan deze personen willen duidelijk maken dat het een litteken heeft achtergelaten op mijn persoonlijkheid. Dat het niet maar een kleine plagerij was die vanzelf wel overging.

De stap die deze vrouw heeft genomen is een stap die elke gepeste persoon moet nemen. Zo kan je begrepen worden door de oorzaak van de pijn, de pester. Zo kan je hen duidelijk maken hoe ze het leven van anderen moeilijk hebben gemaakt. Op deze manier kan je hen duidelijk maken dat ze twee keer moeten nadenken voor ze iets zeggen of doen. Het besef dat ze mensen pijn doen moet bij sommige mensen toch nog stevig opgefrist worden.

Proficiat aan Louisa, zij moet een voorbeeld zijn voor iedereen.

Ja goed, pesten is slecht en bijna iedereen heeft het ooit wel al eens meegemaakt. Maar om iets wat gebeurde wanneer je een kind was na 10 jaar op deze manier op te rakelen en gebruiken om naamsbekendheid te verwerven is niet de manier om dit aan te pakken.
Mensen veranderen, zeker in het volwassen worden, en aan de excuses van de man te zien is dit ook bij hem het geval.
Ook trekt de vrouw meteen de conclusie dat hij "met haar in bed wou duiken" terwijl ze eerst zelf zegt dat het een afspraakje was.
Om het even persoonlijk te maken: ik werd ook gepest, en deze avond ga ik zoals bijna elke week naar een voetbalmatch kijken met de toenmalige pester zonder dat er ooit excuses aangeboden zijn. Vergeven en vergeten heet zoiets, zeker als de persoon zelf veranderd is.

Pesten is het ergste wat je kan over komen. Het tast je zelfvertrouwen helemaal aan. Het kan een kind diep van binnen raken en uiteindelijke kraken. Soms loop het nog goed af maar voor andere is het leven dan ook voorbij. Hoeveel kinderen hebben zich al opgehangen nadat ze gepest werden? Dat ze de pester eens terug pakt vind ik soms niet kunnen, maar hou zij het heeft gedaan is echt niet heel erg. Ik bedoel ze heeft hem niet publiekelijk ter plaatse gezet, ze heeft hem gewoon en brief achter gelaten.

Ik vind het wel knap dat deze vrouw dit heeft gedaan. Ze heeft op een geweldloze, onschuldige manier haar pester duidelijk gemaakt dat het voor haar nog steeds een pijnlijke herinnering is. Ik sluit mij aan bij het feit dat het gevoel van gepest worden nog heel lang blijft hangen. Ik kan mij hier ook helemaal in vinden als ik terugdenk aan mijn eerste jaren in het middelbaar onderwijs.
Daarom vind ik de reactie van Jonas wel frappant. Het is heel knap dat hij dat kan, maar ik denk dat je zo'n situaties niet allemaal kan veralgemenen. Er is een heel groot verschil in fysiek of mentaal gepest te worden en ook wat er gezegd of gedaan wordt. Sommigen kunnen dit beter plaatsen. Als ik even mag quoten wat Jonas zegt: 'Iedereen heeft dit AL WEL EENS meegemaakt'. Het is een heel groot verschil als je eens een keertje gepest wordt of als je jaren aan een stuk door dezelfde mensen, dezelfde dingen aangedaan wordt. Het is niet zo zwart-wit zoals ik Jonas zijn reactie interpreteer. Als ik na 7 jaar mijn pesters (nog steeds hetzelfde vriendengroepje) tegenkom, krijg ik toch ook nog steeds rillingen.

Je kan mijn reactie dan wel op verschillende manieren interpreteren maar als zwart-wit denken vind ik toch wat kort door de bocht. Wat ik vooral wil zeggen met mijn post is dat het ook niet gezond is om 10 jaar na de feiten nog 'wraak te willen nemen' op de pester. En goed, er is een verschil tussen 'AL EENS' en langdurig gepest worden maar toch moet je in beide gevallen de gevoelens die je eraan overhoudt verwerken. Wanneer je dit niet kan verwerken krijg je dingen zoals in het artikel dat hieronder gepost werd en dat zijn dingen die je cru gezegd kan vergelijken met familievetes waarbij uiteindelijk niemand zich nog goed herinnerd waarom er ook alweer ruzie is.
Als de pester zijn excuses niet zou aanbieden of zich na 10 jaar nog op dezelfde manier gedraagt, dan kan ik de reactie van deze vrouw ergens nog wel begrijpen. Maar er was geen enkele reden om dit openbaar te maken aangezien de kerel zichzelf onmiddelijk geëxcuseerd heeft voor de feiten.
Je kan dit ook privé afhandelen.

Ik ben zelf heel hard gepest geweest en als ik dan Jonas' reactie lees staat mijn hart even stil. Ik ben een aantal van mijn pesters tegen gekomen overlaatst, ik heb hen hier zelfs over aangesproken, maar ze lachen het een beetje weg. Zij zijn het al lang vergeten, ik niet. 'Vergeven en vergeten', de laatste woorden van Jonas in zijn eerste reactie. Ik dacht het niet! Het is niet omdat mensen nu verandert zijn dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hun vroegere daden.

Jonas zegt dat het privé afgehandeld moet worden. Ik denk van niet. Laat de wereld maar eens zien dat pesten nog steeds niet kan. Hoe meer dit in de media komt, op welke manier dan ook, hoe beter.

Hmm, Je moet je soms realiseren dat die personen waar je nu 10 jaar na feiten over praat niet meer de personen zijn die ze vroeger waren. Je duwt er eigenlijk in feite een stempel op en je ontwijkt die persoon voor de rest van je leven.. Ik denk trouwens dat Jonas niet wilt zeggen dat pesten niet erg is, in tegendeel.

Maar anderzijds is het een deel van je jeugd dat je op een dag moet afsluiten. Uiteindelijk wordt je bewust, of onbewust, volwassen en moet je die littekens van vroeger vergeven en vergeten, dragen als een medaille of het gewoon laten rusten. Maar die persoon die de vrouw vandaag heeft aangepakt, is niet de persoon die 10 jaar geleden haar heeft gepest. Als laatste wil ik meegeven dat ik persoonlijk vind dat ze zichzelf ook voor een gedeelte heeft verlaagd tot het niveau van dat jongetje van 10 jaar geleden. Wat ik enorm frustrerend vind is dat ze er vanuit ging dat de man direct met haar in bed wou kruipen.
*zucht* Ongenuanceerde belediging naar iedereen die iemand op een date vraagt. Volwassenheid?

Hij verontschuldigde zich en bemerkt dat de jongen die hij was niet meer bestaat. Volwassenheid in a nutshell dus


Je moet je eerlijk durven afvragen : Verdient die jongen of de man de straf?


En wie is hier uiteindelijk gestraft geweest? : De man .

Spijtig, vind ik persoonlijk...

__________________
Power is not a means; it is an end. One does not establish a dictatorship in order to safeguard a revolution; one makes the revolution in order to establish the dictatorship.

Pesten is en blijft een probleem waar we ons als toekomstige leerkrachten zeer bewust van moeten zijn. Vandaag de dag zijn er nog steeds jongeren, zoals de 13-jarige Lars, die een wanhoopsdaad doen omdat ze geen andere oplossingen meer zien. Ik vind dat we als leerkrachten een grote steun moeten zijn voor onze leerlingen en zeker ook oog moeten hebben voor de emotionele problemen van onze leerlingen. De directe omgeving is van groot belang bij pestproblemen. Hiermee wil ik zeker de ouders en leerkrachten van Lars niet beschuldigen van onoplettendheid.

Om echter op latere leeftijd wraak te nemen is zeker geen goed idee. Wraak is mijns inziens trouwens nooit een goed motief. Op een bepaald moment in je leven moet je jezelf hierover kunnen zetten. Je moet de periode uit je leven waarin je gepest werd kunnen afsluiten. Dit doe je zeker niet door wraak te nemen, maar er net voor te zorgen dat je wanneer je in contact komt met pesten (bijvoorbeeld je kinderen, of jongeren op straat) meteen in te grijpen.
Pesten moet absoluut ernstig genomen worden.