De enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden

Geachte heer De Leeuw, Beste Kameraad Rudy,

Sta me toe dat ik je tutoyeer. Ik weet dat het niet past bij je status, maar het bekt beter. Ik zal het niet hebben over je haat- liefdeverhouding met de notionele intrest, domiciliefraude in Aalst of de aberraties uit het verleden zoals het uitkeren van één miljoen euro zwart geld aan gesyndiceerde werknemers bij Sabena, de zwarte kassen bij BBTK Antwerpen en Brussel of de hulp bij sociale fraude met Turkse nieuwkomers in Limburg. Het is te goedkoop, en ook je collega's hebben boter op hun syndicale hoofden. In het ARCO-dossier hebben je kompanen van de Christelijke Arbeidersbeweging de spaarpot van 780.000 coöperanten geplunderd en de rekening doorgeschoven naar de belastingbetaler. Een aderlating ter waarde van een dozijn indexsprongen. In elke bananenrepubliek word je daarvoor standrechtelijk gefusilleerd, hier gepardonneerd.

Vakbonden zijn een elementair onderdeel van onze democratie, Kameraad Rudy. Maar je moet wel stilaan beseffen dat de klassenstrijd gestreden is. Het kapitalisme is gesocialiseerd tot volks- en spaarboekkapitalisme. De gemiddelde koopkracht, in reële cijfers, dus na uitzwering van de inflatie, is op vijftig jaar tijd verviervoudigd. De waarde van een huis is vertienvoudigd. De duizelingwekkende overheidsschuld, die in die periode tot stand kwam door voorthollende exuberante welvaartseisen, moet nu echter getorst worden door een werkende bevolking die toen nog niet actief of zelfs maar geboren was. Dat is pervers. We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen ze van onze kinderen, schreef Antoine de Saint- Exupéry jaren geleden al.

Kaviaarsyndicalisme

De uitbouw van de verzorgingsstaat werd door de zuilenorganisaties in hun voordeel gemanipuleerd. Zij verzorgen de dienstverlening, de staat zorgt voor de subsidies en hun patronerende politieke partijen zorgen voor het wettelijk kader en het bijhorend cliëntelisme. Politieke partijen regeren in de eerst plaats voor hun achterban, of liever voor het knuffelen ervan. Op elke drie PS-kiezers zijn er twee inactief. De uitkeringsfabriek van de sociale zekerheid is hun handelsfonds. Het Federale Ministerie van Arbeid is al sinds 1918 in handen van een ACW'er of een ABVV'er. De uitkeringsbevoegdheid van de werkloosheidsdiensten is quasi het monopolie van de vakbonden. Uniek in de wereld. Vakbonden leven van een percentage op de werklozensteun (minimum 2% op de omzet). Honderden miljoenen om te fungeren als uitbetalingsloket van dopgeld, ideaal om leden te rekruteren en de kas te vullen. Het is misschien pervers, Kameraad Rudy, maar ik zeg het toch: de enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden. Het gerinkel van de kassa klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten. Er is quasi geen controle op in- en uitgaven omdat syndicaten geen rechtspersoonlijkheid hebben. De ledenlijst en de bankrekeningen zijn beter bewaakte geheimen dan de goudvoorraad van Fort Knox. Voetbalclubs moeten opdraaien voor het wangedrag van hun hooligans, jullie vergoelijken de Brusselse brandstichters. Vakbonden heb ik nooit een baan weten scheppen, behalve voor zichzelf, tot in de Regentenraad van de Nationale Bank toe. In de tempel van het kapitalisme staat er meer foie gras op het menu dan boterhammen met smos. Kaviaarsyndicalisme.

Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid

Vakbonden worden per definitie als sociaal en progressief beschouwd omdat ze in principe de rechten van de werkende mens verdedigen. In werkelijkheid zijn ze afgegleden naar conservatieve behoudsgezinde machtscentra met een ingebedde angst voor verandering. Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid, gestructureerd naar Sovjetmodel met aan het hoofd een unitair politbureau. Voor de één miljoen staatsambtenaren zijn er sedert 1959 zelfs geen syndicale verkiezingen meer gehouden. Daar geldt, naar oude dictatoriale communistische gewoonte, het systeem van de coöptatie. Voor privéondernemingen geldt wel een schijndemocratie waaraan enkel de gevestigde vakbonden mogen deelnemen. Met het aantal syndicaal" beschermde" werknemers in de KMO's kan je al een nationale betoging op de been brengen, Kameraad Rudy. De onderlinge concurrentie tussen de rode, groene en blauwe hesjes is even groot als tussen de politieke partijen. Zieltjeswinst wordt afgekocht met exuberante eisen en doorgeschoten verworvenheden ten koste van de ondernemingen of de overheid. Recht op luiheid ten koste van recht op arbeid, overmatig verdedigd door rechters in sociale zaken. De Sociale Zekerheid evolueerde van een vangnet naar een hangmat. Sociale fondsen werden syndicale beleggingsfondsen. Ik hou van het proletariaat, Kameraad Rudy, niet van het profitariaat. Nergens is de kloof tussen loonkosten en nettolonen hoger dan in ons land om dit systeem in gang te houden. Sedert 2007 steeg de loonkost met 15 %, de werknemer kreeg er nog geen derde van in zijn zakken. Stop die zelfverminking.

De Luxemburgroute

Ik heb het niet voor straatcriminelen met een hesje die Brussel in brand steken, of voor stakende spoorlui die bij voorkeur op maandagen de reizigers gijzelen, omdat ze dan een verlengd weekend hebben. Ik haat echter nog meer de witteboordcriminelen die de schatkist plunderen via de Luxemburgroute. Voor het patronaat is het altijd crisis, werken we nooit lang en flexibel genoeg, en is onze concurrentiepositie altijd ondermijnd. Doemprofeten voor het eigen profijt. Jullie onderhandelen volgens de wet van Hamilton: ideeën zijn a priori slecht als ze bedacht zijn door iemand waar ze een hekel aan hebben. Zolang de rekening van het sociaal overleg naar de belastingbetaler kon doorgeschoven worden door de werkgevers en de vakbonden, werd de sociale vrede bewaard. Maar nu is de kas leeg, Kameraad Rudy. Vandaar dat ik een beroep durf te doen op je gezond verstand. Door jouw tunnelzicht, zal de stakingstrein verder de economie ontsporen. Door jouw angstvisioenen houdt jan met de pet de knip op de portemonnee, vermindert het consumentenvertrouwen en is het licht aan het einde van de tunnel nog verder af. Daarom: Sterft gij oude vormen en gedachten!

Sans rancune en met gebalde vuist

Jean Marie Dedecker

P.S. Het schoonmaakbedrijfje, dat mijn kantoor netjes houdt, moet 25 klanten afzeggen bij gebrek aan poetsvrouwen. Wil je de bezem uit de kast helpen halen, Kameraad Rudy ?

bron: http://www.knack.be/nieuws/belgie/d...nion-509513.html

eigen mening: Ik moet toegeven dat ik niet echt een fan ben van Jean Marie Dedecker, maar hij maakt wel een sterk punt. Er is nog zeker en nut in het bestaan van de vakbonden, hoewel ik vind dat dit nut vroeger groter was. Toch vind ik dat wat de vakbonden de laatste jaren doen, begint te lijken op machtsmisbruik. Ze zijn niet meer voor de 'gewone mens' aan het vechten, maar meer voor hun eigen portemonnee. Soms denk ik dat ze enkel onrust willen zaaien. Ze werden oorspronkelijk gevormd om de rechten van de werkende mens te beschermen en behouden. Mijns inziens, is het schadelijk dat de vakbonden hun oorspronkelijke doel, op die manier, voorbij gestoken zijn.