• Bron: De Standaard (www.standaard.be)

• Datum: 26 maart 2011

Nogal wat artsen verhuizen hun activiteiten van het ziekenhuis – waar ze grote ‘afdrachten’ moeten doen om de gehele werking ervan te financieren – naar kleinere privéklinieken die ze oprichten met enkele collega’s. Dat is lucratiever.

Soms doen ze ook uitsluitend ingrepen die niet door de ziekteverzekering worden terugbetaald; in de schoonheidssector komt dat voor. Er zijn er ook die mikken op een buitenlands publiek.

Maar op de activiteiten van de Jeff Hoeyberghsen van deze wereld is er vandaag geen overheidscontrole, niet inzake kwaliteit en zelfs niet inzake veiligheid.

Decreet

Maar dat verandert. De Vlaamse minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V) heeft een ontwerpdecreet klaar voor een kwaliteits- en veiligheidscontrole daarop. Het moet nog een weg gaan langsheen een reeks adviesorganen en daarna moet het Vlaams Parlement het nog goedkeuren. Maar het komt er.

Het reglementeert die klinieken niet rechtstreeks maar via de artsen die er werken; zo vallen ook individuele artsenpraktijken onder het decreet; ook daar gebeuren soms zware ingrepen en niet altijd in goede omstandigheden.

In een eerste fase moeten alle artsen die buiten een officieel ziekenhuis ‘risicovolle activiteiten’ uitvoeren, of ‘invasieve medische of heelkundige ingrepen’ waarbij zware verdoving nodig is, aangeven aan de Vlaamse overheid dat ze dit doen, en moeten ze beschrijven hoe ze de veiligheid van de patiënt en de kwaliteit van de zorg garanderen.

Wie niets meldt, riskeert een boete. De Gezondheidsinspectie kan ter plekke gaan als er problemen lijken te zijn. Het is voorspelbaar dat daaruit later meer overheidscontrole zal groeien. Nu staat die nog niet in het decreet.

Controle

Er zijn privéziekenhuizen die zich al laten controleren door onafhankelijke instellingen zoals het Kiwa. De Belgian Society for Private Clinics eist dat van zijn leden. Daar luidt het dat bij wie dat niet doet, ‘drie recente gevallen bekend zijn van doden op de operatietafel, onder meer bij een liposuctie’. Die klinieken vragen dat de overheid zou optreden, want de anderen besmeuren het image en verstoren de eerlijke concurrentie.

Ook federaal is er geen enkele regelgeving voor die privéklinieken. Er zijn nochtans meer dan zestig privé-klinieken bekend in Vlaanderen en Brussel. Veel ervan zijn bezig met dermatologie en plastische chirurgie, maar er zijn ook samenwerkingsverbanden van artsen van andere specialismen – oog- en tandheelkunde bijvoorbeeld – en in Brussel zijn er ook ‘algemene’ privéklinieken waarin artsen van verschillende specialismen zich groeperen.

Mijn mening
Eindelijk gaat er schot in de zaak komen. De privéklinieken zullen, net als de officiële ziekenhuizen, gecontroleerd worden door de overheid. Ik vind die controle wel belangrijk. Er zijn inderdaad al heel wat operaties misgelopen met drastische gevolgen doordat de veiligheid en de kwaliteit van de zorg van de patiënt niet optimaal was in privéklinieken. Die ziekenhuizen zorgden voor het slechte imago van de privéklinieken. Dit kan nu veranderen. De privéziekenhuizen die nu al controles lieten uitvoeren, hadden het wel goed met hun patiënten voor.
Over het algemeen denk ik dat dit soort hospitalen veel voordelen kan bieden. De sfeer zal er gezelliger zijn, omdat er minder artsen rondlopen en iedereen elkaar er beter kent. Er kan meer oog zijn voor de patiënten, omdat het er niet zo veel tegelijk zijn.
Kortom, wanneer de wet op controle bij privéziekenhuizen wordt doorgevoerd, kan dit de medische wereld alleen maar verrijken.