BRUSSEL - Alleen een echte aanbesteding van geneesmiddelen, kan ze flink goedkoper maken. De huidige besparingen van de regering zijn gepruts in de marge, zo berekent Dirk Van Duppen van Geneeskunde voor het Volk.

Van onze redacteur

'Ach, het levert weer veel heisa maar niet veel centen op', zucht Dirk Van Duppen, arts bij 'Geneeskunde voor het Volk'; dat aanleunt bij de communistische partij PVDA. Hij heeft het over de besparingsmaatregelen van minister Laurette Onkelinx (PS) in de geneesmiddelensector.

Vanaf 1 mei mogen artsen (behoudens in uitzonderlijke omstandigheden) niet meer kiezen welk merk van antibiotica en antischimmelmiddelen hun patiënten krijgen. Wat ze ook voorschrijven, de apotheker moet het goedkoopste merk of één van de goedkoopste merken geven aan de patiënt. En het is de overheid die maandelijks bepaalt welke de goedkoopste merken zijn.

Aanvankelijk zou dat ook gelden voor maagzuurremmers, maar die zijn eruit gevallen. 'Daarmee liet de overheid al 100 miljoen besparingen vallen', zegt Van Duppen.

Het protest komt uit alle hoeken. Artsen protesteren omdat de maatregel hun autonomie ontneemt. Apothekers protesteren omdat zij zullen blijven zitten met de voorraad duurdere middelen die niet meer verkocht raakt. Beiden zeggen ook dat het maandelijks veranderen van merk, de patiënten in verwarring brengt en daarom zelfs gevaarlijk is. Producenten klagen omdat zij wettelijk een voorraad voor een heel jaar moeten hebben voor ze op de markt mogen komen, maar niet eens weten of ze morgen nog mogen leveren.

Spectaculaire daling

Dirk Van Duppen: 'Iedereen is ontevreden en het zal hoogstens een besparing van 22 miljoen opleveren terwijl een veelvoud mogelijk is.' Hij pleit al jaren voor het zogenaamde kiwimodel, het model dat Nieuw-Zeeland introduceerde en dat intussen ook geregeld in Nederland wordt toegepast. Geneesmiddelen echt aanbesteden voor een jaar of langer, en alleen het goedkoopste merk nog terugbetalen (of alleen de merken die minder dan vijf procent duurder zijn dan het goedkoopste merk). 'Dat leidt naar spectaculaire prijsdalingen terwijl de truc die de regering bij ons toepast, hoogstens 22 miljoen zal opbrengen.'.

Volgens Van Duppen kost één pilletje antibioticum Amoxicilline 500 in België (na aftrek van de apothekersmarge die hier hoger ligt dan in Nederland) 0,27 euro, in Nederland is dat vijfmaal minder: 0,05 euro. Een pilletje Amixiclav kost in België 0,31 euro, in Nederland 0,07 euro.

Voor maagzuurremmers gelden gelijkaardige prijsverschillen: 0,23 euro in België en 0,02 euro in Nederland.

Bron: www.destandaard.be
24 april 2012

Eigen mening:
Dat de apotheker niet meer moet meegeven wat de arts voorschrijft, maar dat hij het goedkoopste in deze soort moet meegeven, dat is toch echt belachelijk! Als het de manier van werken is dat de overheid bepaalt welk geneemiddel het goedkoopst is, en de apthoker moet dit dan meegeven, dan kunnen we misschien in de toekomst ons doktersbezoek afschaffen ?
Waarom luistert de minister niet naar de raad van Dirk van Duppen, iemand die al jaren in het vak zit. Deze arts heeft duidelijk een visie over hoe de regering wel veel geld kan besparen en hoe ook de patienten goed geholpen zullen worden. Spijtig dat het in deze crisis toch weer zo moeilijk en verkeerd moet lopen.

Ik denk dat dit erg veel patiënten in verwarring zal brengen. Deze maand heet het medicijn voor de verkoudheid zo, maar de volgende maand heet het weer helemaal anders en de volgende maand nog eens anders. Daarnaast zijn er ook patiënten die bij de dokter specifiek naar een geneesmiddel van een bepaald merk vragen, omdat ze hier tevreden over zijn. En wat met al die overschotten in de stock van de apotheker?

Ik ga volledig akkoord met de vorige meningen. Ik begrijp totaal niet waarom een apotheker het goedkoopste medicament MOET meegeven. Uiteindelijk beslist de patiënt toch zelf of hij een goedkopere variant antibiotica wil nemen of niet. Sommige mensen nemen nu eenmaal liever datgene dat hun arts voorgeschreven heeft, anderen kiezen liever het goedkoopste product. De patiënt moet hier dus zelf vrij in zijn zolang het over een medicament gaat in dezelfde soort.