In Mississippi wandelen ze niet, ze wobbelen

Sinds mensenheugenis is de ‘Mississippian’ het dikste kindje van de klas. Steeds meer dingen kun je hier doen zonder je auto te verlaten: koffie halen bij Starbucks, bier kopen in de drankwinkel, naar de supermarkt gaan. En daar is het zoeken naar de rayon met verse groenten.

De drie miljoen inwoners van de Magnolia State zijn een gulzig volkje. Ruim 35 % van hen lijdt aan obesitas. Deskundigen voorspellen dat dat binnen de vijftien jaar zal oplopen tot 67 %. In 2000 leed in geen enkele Amerikaanse staat meer dan 10 % van de mensen aan obesitas.

In Mississippi wandelen mensen niet, ze rijden. Ze eten niet, ze vreten. Ze stappen niet, ze wobbelen. Wat je niet ziet, zijn de mensen die te dik zijn om hun huis nog te verlaten. Wat je wel ziet, zijn mensen die worden geduwd in gehandicaptenkarretjes: in veel gevallen is corpulentie hun enige handicap – te zwaar om zelf te stappen.

Nu president Barack Obama aan zijn laatste spurt in het Witte Huis begint, mag de vraag stilaan gesteld worden naar het eindrapport van Michelle Obama. De first lady werd een kruisvaarster tegen obesitas, maar het globale percentage obese Amerikanen steeg tussen 2013 en 2014 van 27 naar 29 procent, met alle gevolgen van dien. Er blijft een lange weg te gaan, vol met obstakels van een machtige tegenstander: de lobby van de voedingsindustrie is driemaal groter dan de tabakslobby.

De hoogdringendheid dringt niet door in de publieke opinie. ‘De bevolking is doof voor preventiecampagnes’, zegt voedingsdeskundige Alex Ebel. De beste maniermotivatie om af te slanken, is mensen zien die slank zijn. Maar wat als die rolmodellen de uitzondering worden? ‘Veel tienermeisjes rebelleren tegen het schoonheidsideaal van de bladen’, zegt Ebel. ‘Op zich is dat prima. Maar de slinger moet ook niet doorslaan in de andere richting. De I wanna be as big as I wanna be-attitude is erg in de mode. De gêne is ver te zoeken, en een béétje gêne kan geen kwaad.’

Ebel heeft nog niet alle hoop opgegeven. ‘Maar de verleidingen zijn groot en permanent. In de supermarkt vind ik één rayon met verse groenten, tegenover hele afdelingen met goedkope fastfood en enorme pizza’s. Pizza’s hebben trouwens een groot voordeel voor ouders met weinig geld: hun geweten wordt gesust. Toen Michelle Obama aan scholen oplegde dat die meer verse groenten moesten serveren om hun federale subsidies te behouden, kregen die met steun van de pizzaproducenten gedaan dat het Congres de pizza als een groente bestempelde. Er is tomatensaus in verwerkt.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150409_01622290

Eigen mening: Er wordt al lang gezegd dat er in Amerika veel mensen zijn met overgewicht, maar van deze cijfers schrik ik toch. Het verbaast mij zeker dat ook de tienermeisjes ingaan tegen het schoonheidsideaal. Hier zijn er meisjes die zichzelf uithongeren om toch maar dat 'ideaal' te bereiken. Deze cijfers maken pijnlijk duidelijk dat er dringend iets moet veranderen. Al zal het niet gemakkelijk zijn om de mentaliteit te veranderen. Zeker als de bevolking samenwerkt om de opgelegde maatregelen te omzeilen door bijvoorbeeld van pizza een groente te maken.