De elfjarige Kristina en haar ouders zijn afgelopen week opgepakt. Het Armeense gezin moet na negen jaar het land uit, besliste de overheid. Maar omdat de diensten in de kerstperiode gesloten zijn, brengen Kristina en haar ouders de feestdagen in een terugkeerhuis door. ‘Dit kan niet’, zegt de leraar van het meisje in VTM Nieuws.

Bijzonder schrijnend is het: vlak voor de feestdagen je huis moeten verlaten en opgesloten worden in een terugkeercentrum. Toch overkwam het de elfjarige Kristina en haar ouders, die uit Armenië afkomstig zijn maar al negen jaar in Eeklo wonen.

‘Dat kwam heel hard aan’, zegt Geert Faes, de leraar van Kristina in het zesde leerjaar. ‘In de eerste plaats bij haar en haar familie, maar ook mij en bij de kinderen in mijn klas. Dit is te hard en traumatisch voor een kind.’
Want terwijl het wacht op de uitzetting, zit het gezin opgesloten in een terugkeerhuis in Tubeke. Door de kerstvakantie ligt hun dossier stil en is het niet mogelijk om uitgewezen te worden of in beroep te gaan. Feestdagen in mineur.

‘Iedereen beweert dat het de warmste week was, maar dat is duidelijk niet het geval’, zegt Geert, die dan maar zelf naar Tubeke reed om het rapport van Kristina af te geven. ‘De reden waarom ze het land moeten verlaten kan terecht zijn, maar de manier waarop is onmenselijk. Uitgerekend in een week waarin kinderen hun rapport krijgen, kerstfeestjes vieren en gezellig kerstkaartjes uitdelen. Je leeft zo naar die kerstvakantie toe, en net dan word je uit je huis gezet. Dat vind ik heel pijnlijk, zeker als zoveel diensten stilliggen. Je belandt dus zeker veertien dagen in een troosteloze biotoop.’
Het is geen alleenstaand geval, zegt Geert, en daarom vindt hij dat het aan de kaak gesteld moet worden. ‘Misschien kunnen we mensen die op een bureau zitten zo wat laten nadenken.’

bron: http://www.standaard.be

mening:

ons land heeft in zekere zin een streng asielbeleid nodig, maar de manier waarop het voor dit gezin in werking trad kan je zeker onmenselijk noemen. Kristina en haar familie wonen hier nu al negen jaar en zij heeft als kind het grootste deel van haar jeugd hier doorgebracht. Daarom stel ik me de vraag waarom men pas na negen jaar besluit om deze mensen mogelijk ons land uit te zetten. Waarom doet men dit ook met Kerstmis? Ik vind dat Kristina en haar familie hier al te lang wonen om dan nog te beslissen om ze het land uit te zetten en ook nog eens tijdens de feestdagen die ze nu in een terugkeerhuis moeten doorbrengen.

Of het asielbeleid in België te streng is, juist streng genoeg of niet streng genoeg is, daar ga ik mij niet over uitspreken. Bij de uitwijzing van kinderen die al enkele jaren in België verblijven, is de pers er vaak snel bij om dit in het lang en het groot uit te smeren. Vaak haalt men als argument aan dat het niet goed is om ze nog uit te wijzen omdat ze al zo lang in België zijn. Dit vind ik niet helemaal correct. Asielzoekers krijgen vaak vrij snel een uitspraak. Als die uitspraak is dat ze terug naar hun eigen land moeten, gaan ze er alles aan doen om toch in België te kunnen blijven. Ze starten procedure na procedure op om toch maar te kunnen blijven. Als men dan toch uitgeprocedeerd geraakt is men enkele jaren verder en moeten ze alsnog het land verlaten. Dit is natuurlijk niet goed voor de ontwikkeling van het kind, maar ergens hebben ze er zelf ook voor gekozen om zo lang te blijven procederen. Dat dit nu net samenvalt met kerstmis is natuurlijk een ongelukkige zaak. Maar men kan dit moeilijk bij elke feestdag of speciaal evenement uitstellen.