'Jij hebt toch veel verlof.' Die opmerking deed Marie Van Den Broeck (26) de voorbije week in haar pen kruipen. In een veelgelezen blogpost schrijft ze - ook op deze site - dat ze het beu is dat haar job telkens tot die enkele zin gereduceerd wordt. Maar vanwaar komt dat veelgemaakte verwijt eigenlijk? En wanneer zal het eindelijk eens achterwege blijven?
Leerkracht Marie Van den Broeck bond de kat deze week de bel aan. ©Marie Van den Broeck

"Ik ben leerkracht en eigenlijk zou ik daar openlijk trots op willen zijn. En toch durf ik tegenwoordig maar amper tegen mensen te zeggen dat dit mijn droomjob is, dat ik nooit iets anders heb willen doen. Mijn job, mijn roeping is gereduceerd tot één zinnetje. En enkel dat zinnetje telt nog in de ogen van anderen."

Zo begint de blogpost van Marie Van Den Broeck, lerares Nederlands-Engels uit Hoogkapellen. Het zinnetje waarop ze doelt, luidt 'maar jij hebt toch veel verlof'. Ze hoort het als ze zegt dat ze 's avonds om 10 uur nog aan haar bureau zit, als ze zegt dat ze geen hopen geld verdient, als ze zegt dat haar werk het moeilijk maakt om een hobby te hebben. "Ik weet dat ik iets mag terugdoen voor al die vrije dagen die ik krijg; dat vind ik ook geen probleem. Maar mag het dan alstublieft gedaan zijn met dat ene zinnetje?"

Het vakantieverwijt is niet nieuw. Al jaren klagen leraars als Van Den Broeck erover, dan niet in een blogpost, dan wel op de Facebook-pagina 'Leerkrachten hebben geen vakantie, die nemen gewoon hun overuren op'.

Het blijft dan ook herkenbaar, vindt onderwijsexpert Pedro De Bruyckere. Ook hij krijgt het ene zinnetje vaak te horen. Onterecht. "Leraars moeten constant een publieke performance neerzetten. Het is dat voortdurend zichtbaar zijn dat het belastend maakt. Vraag het aan een cabaretier: als die een avond twee uur op een podium heeft gestaan, is hij bekaf. Bij een leerkracht is dat niet anders na vaak een pak meer uren. In combinatie met de vele voorbereidingen en andere taken rechtvaardigt dit een voldoende grote recuperatieperiode."

Hele zomer opvang

De Bruyckere begrijpt wel vanwaar dat 'verwijt' komt. "Ons land telt steeds meer tweeverdieners, en die moeten een hele zomer opvang zoeken. Voor hen valt dat verlof heel erg op." En ook: "Mensen permitteren zich nu veel makkelijker om dit uit te spreken. De tijd dat de leraar hoogopgeleid was, en de ouder niet, is al lang voorbij. Die laatste plaatst zich nu op gelijke voet, en ook wel eens daarboven."

De Bruyckere noemt het opvallend dat uit onderzoek blijkt dat ouders vaak aangeven veel vertrouwen in de leerkracht en de school van hun kinderen te hebben. "Alleen krijgen ze die link niet gelegd als het gaat over iets abstract als 'het onderwijs'."

Kan het heersende Vlaamse beeld, van de vakantievierende leerkracht, nog rechtgezet worden? Pedagoog Peter Van Petegem (UA) meent van wel. Hij gelooft dat het kan door niet over lesuren te spreken. "Nu wordt de leerkracht herleid tot de uren die hij of zij voor de klas staat. Terwijl die leerkracht zoveel meer achter de schermen doet, als lesvoorbereidingen, verbeterwerk, bijscholingen. Beter zou dan ook zijn om van een fulltime schoolopdracht te spreken, waarvan de lesuren een onderdeel zijn."
70.000 lezers

De Bruyckere meent niet dat er een eenduidig antwoord is. "Er spelen zoveel factoren mee." Het is wel een thema waar vandaag het beleid over debatteert.

Volgens de blogster kunnen het evenwel ook de kleine verhalen zijn die het hem doen. Van Den Broeck: "Leerkrachten kunnen anderen ook zelf duidelijk maken wat hun job inhoudt. Dat bewijst althans mijn eigen verhaal. Ik dacht dat mijn blogpost hooguit door honderd mensen gelezen zou worden. Maar het werden er meer dan zeventigduizend. Op die manier heb ik het beeld toch een beetje kunnen bijsturen."

bron: de morgen

eigen mening: dit is iets wat mij nu al bekend voor komt: ik zeg dat ik voor leerkracht studeer en mensen antwoorden "voor het verlof zeker?". En leg dan maar eens uit dat het is om een passie door te geven en omdat je hoopt iemands leven te kunnen veranderen. Argumenten als: "Ik zal thuis ook veel moeten werken" of "Ik kan het werk nooit achterlaten" lijken niet te werken. In de ogen van die mensen geven leerkrachten 7 uur les en gaan dan naar huis, leggen hun voeten omhoog en tellen de dagen af tot de vakantie komt. Maar dat is waarschijnlijk waarom deze mensen geen leerkracht worden: de passie ontbreekt hen.

Mijn mening loopt parallel met de mening van Lotte. Nu moet ik wel toegeven dat ik mij hier vroeger ook schuldig aan maakte. Toen ik op de middelbare school zat en een leerkracht beloofde om de toets tegen de volgende les te verbeteren maar het niet gedaan kreeg, klaagden ik en mijn vriendinnen met het argument dat ze het hele weekend tijd had gehad. Toen ik ouder werd besefte is dat dit eigenlijk niet zo is, maar het werd mij door de maatschappij op deze manier wel ingeprent. Het valt niet voor te stellen hoeveel mensen denken dat leerkrachten luie mensen zijn, terwijl ik denk dat leerkrachten minstens even hard moeten werken als andere mensen. De leerkracht moet qua werkdruk zeker niet onderdoen, ik zou mensen uit andere sectoren het wel eens willen zien nadoen! Het lijkt mij goed om te proberen om deze taboe te doorbreken, want dat is voor niemand prettig. Niet voor diegenen die denken dat leerkrachten veel vakantie hebben (en die bij gevolg jaloers zijn) en ook niet voor de leerkrachten zelf (die vaak met een scheef oog bekeken worden).