Charlie St.Cloud (Zac Efron) is een jonge man die de dood van zijn jongere broer, Sam, niet heeft verwerkt. Hij werkt als beheerder op de begraafplaats waar zijn broer begraven ligt. Hij heeft nog steeds een speciale band met zijn broer, hij kan hem namelijk zien. Charlie ontmoet Sam elke nacht om te praten en honkbal spelen. Als er een vrouw (Amanda Crew) in zijn leven komt moet hij kiezen tussen de belofte die hij Sam heeft gedaan of achter de vrouw aangaan waar hij gevoelens voor heeft.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Charlie_St._Cloud

Charlie St. Cloud is een film gebaseerd op een bestseller van Ben Sherwoord onder de titel 'The life and death of Charlie St. Cloud'. Het boek sprak mij aan omdat er een film van werd gemaakt met Zac Efron in de hoofdrol. Dat is natuurlijk geen grondige motivatie, maar toch een reden voor mij om het boek te lezen aangezien de film er nog niet was. Toen ik de achterflap las, wist ik niet zo goed wat ik juist moest denken van het verhaal. Met een open geest ben ik uiteindelijk het boek beginnen lezen, de film heb ik een aantal maanden later pas gezien. Vanaf de eerste pagina werd ik in het boek gezogen, ik verschoot er zelf van. Een boek over liefde tussen broers die wordt verscheurd door de dood, een nieuwe liefde die onder druk staat door de dood, het maken van keuzes, ... Allemaal onderwerpen die toch wel op één of andere manier redelijk dicht bij mij staan. Vooral toen ik de film zag, was ik volledig verkocht. Dan bedoel ik voornamelijk de inhoud van het verhaal, net zoals bij het boek. De manier waarop het verhaal, zowel in het boek als in de film, wordt verteld is gewoon prachtig. Er zijn zoveel herkenbare elementen in de plot dat je toch het gevoel krijgt dat het iedereen kan overkomen. Natuurlijk is het verhaal ook dieper gesymboliseerd omdat het ook gaat over een man die de doden kan zien in hun overgang van het aardse leven naar het onbekende. Toch wordt dit heel realistisch voorgesteld en op een vertrouwelijke manier. Je moet natuurlijk voor dergelijke spirituele gaven open staan, anders erger je je volledig aan het boek en de film. Ook in de omgekeerde weg vind ik het schitterend: afscheid nemen is moeilijk en de kans krijgen om nog eventjes met de overledene in contact te blijven, is dat niet iets dat we allemaal willen?
Kortom vond ik het een verhaal dat mij vanaf de eerste moment emotioneel heeft geraakt en dat mij heel wat stof heeft gegeven om over na te denken. Het zijn zo'n verhalen die mij vaak doen beseffen hoe klein wij eigenlijk zijn in het geheel van de maatschappij en de wereld en hoe gelukkig wij eigenlijk mogen zijn met de mogelijkheden die er allemaal zijn! Vanzelfsprekendheid is een term die jammer genoeg veel te diep in onze samenleving is doordrongen! Dat is ook een boodschap die ik zeker aan mijn leerlingen wil meegeven, of toch een poging tot in elk geval!