Een klein jaar geleden ben ik genezen van het stiekeme verlangen vader te willen zijn van een voetballende zoon. De bekering voltrok zich op een grijze herfstzaterdag, toen ik met mijn zoon toevallig toeschouwer was van een reservewedstijdje van de club uit mijn geboortedorp. Spelers en supporters scholden de scheidsrechter, van vreemde origine, uit met smerige racistische beledigingen.

Er stonden misschien tien supporters langs de lijn, van een veilige anonimiteit was geen sprake. Niettemin gingen alle remmen los. Toen ik er wat van zei, werd de sfeer alleen maar naargeestiger. Dus zijn we maar weggegaan, ik wel met de droeve conclusie dat dat voetbal toch niet zo hoefde.

De anekdote is vast herkenbaar voor al wie, hoog of (vooral) laag wel eens gaat kijken naar die fantastisch mooie sport die voetbal zou kunnen zijn. Nog altijd is racisme er een onderbelicht fenomeen. Het wordt beschouwd als iets dat er "nu eenmaal" bijhoort.

Die redenering is kwetsend voor de wekelijkse slachtoffers ervan. Racisme in het voetbal is niet marginaal, en het is niet acceptabel. In een getuigenis in Zeno in deze krant stelt oud-topvoetballer Paul Beloy dat het geen toeval is dat juist in het voetbal racisme zo vaak zijn lelijke kop opsteekt. "Daar is adrenaline in het spel, voelt men minder remmingen, flapt iemand er zomaar 'bananenkop' uit en zie je de ware aard van de mens."

Beloy, die ooit zelf een banaan naar zijn hoofd geslingerd kreeg, stelde mee een boek samen over de problematiek. 'Vuile zwarte', 'aap', 'ga terug naar uw land', 'neger', oerwoudgeluiden, bananen... Voor sommige gekleurde spelers hoort het bij de wekelijkse routine van hun favoriete sport. Dit is geen 'Vlaams' probleem. Dit is een internationaal probleem.

Maar juist nu het probleem almaar acuter wordt, schroeft de wereldvoetbalbond zijn antiracismebeleid terug. En blijft de Belgische voetbalbond erg lauw bij het idee om met een apart meldpunt prioriteit te geven aan de kwestie.

Hopelijk draagt het boek ertoe bij dat deze ernstige maatschappelijke kwaal niet meer weg wordt gebanaliseerd. En kan de bond ervan worden overtuigd dat voetbal niet voor iedereen een feest is. Dan kan er een punt van worden gemaakt om wedstrijden consequent stil te leggen bij racistische spreekkoren, clubs te bestraffen en zogenaamde supporters uit het stadion te weren wegens verbaal geweld. Sponsors kunnen een charter tekenen dat ze zich terugtrekken bij clubs die racisme tolereren.

En wij, wij kunnen iets moediger duidelijk maken aan andere supporters, trainers of voetbalouders dat hun racistische uitspattingen onacceptabel zijn.

Bron: De Morgen - http://www.demorgen.be/opinie/racis...tabel-b27767be/

Datum: 08/10/2016

Mening:Ik vind het gewoon zeer schandalig dat de Belgische voetbalbond hier niets aan doet. Het meldpunt is juist een fantastisch idee om mensen die racistische beledigingen krijgen op het veld, te helpen. Deze mensen durven het vaak niet tegen vrienden of familie vertellen dat ze hiermee geconfronteerd worden, dus een neutraal persoon van het meldpunt zou al een goede stap vooruit zijn. Fifa zou nu juist extra zijn best moeten doen om racisme te voorkomen in de voetbalwereld.