BRUSSEL - Vakbonden en werkgevers stellen voor het weduwe- en weduwnaarspensioen te hervormen. Het is best dat de overlevende partner aan het werk blijft, zeker als die nog geen 45 is, luidt het.

Niet alle pensioenhervormingen worden opgedrongen door de regering: topman Marc De Block van de Rijksdienst voor Pensioenen heeft de minister van Pensioenen, Alexander De Croo (Open VLD), laten weten dat de werkgevers- en vakbondswoordvoerders in zijn beheerscomité op eigen initiatief een hervorming van het weduwen- en weduwnaarspensioen voorstellen.

Ze benadrukken wel dat alles blijft zoals het was voor wie nu zo'n pensioen heeft, en voor wie het nog verwerft vóór een nieuwe wet van kracht wordt.

De kern van hun voorstel is dat mensen die hun partner verliezen op jonge of middelbare leeftijd geen levenslang pensioen meer krijgen dat hen meteen verhindert zelf nog een goede baan te hebben. De sociale partners willen een transitie-uitkering van één jaar (twee jaar als er kinderen zijn) en die mag zelfs gecombineerd worden met werk. Voor wie zijn partner verliest na 45 jaar, zou de huidige regeling behouden blijven.

Nog maar 4.600 personen

Dat lijkt op een flinke inperking van het systeem, maar dat is het niet. De huidige regeling wordt almaar minder gebruikt. In 2002 waren er nog 8.000 mensen van jonger dan 45 jaar die zo'n overlevingspensioen ontvingen in het werknemersstelsel, vijf jaar later nog 6.000, vandaag nog 4.600 (4.400 vrouwen en 200 mannen).

Zij krijgen gemiddeld 1.000 euro per maand en mogen maximum 1.500 euro bruto bijverdienen.

Die regeling dateert uit 1945 toen de sociale zekerheid het ideaal van ‘het gezin met zeven kinderen en de vrouw aan de haard' ondersteunde. Bij de huidige generaties ligt de arbeidsparticipatie van de vrouwen bijna even hoog als die van de mannen. De huidige generaties vrouwen willen ook niet de rest van hun leven vastzitten aan een lage uitkering en een beetje bijverdienen.

De sociale partners zeggen dat het weduwen- en weduwnaarspensioen vandaag fungeert als een werkloosheidsval.

Veel Europese landen hebben zo'n hervorming al eerder doorgevoerd, bleek midden vorig decennium tijdens de conferenties Vrouw en Pensioen die toenmalig minister van Pensioenen Bruno Tobback (SP.A) organiseerde in 2005.

De huidige minister, Alexander De Croo, wijst op een vergelijkbaar voorstel in het regeerakkoord en zegt: ‘Het is goed dat de samenleving mensen bijstaat die hun partner verliezen maar het is niet wenselijk hen uit de arbeidsmarkt te duwen'.

Op lange termijn zal het voorstel uitgaven besparen. Op korte termijn kan het geld kosten als iedereen die een partner verliest de transitie-uitkering kan aanvragen.

Bron: De Standaard

Mijn mening:
Toen vijf jaar geleden mijn vader op het werk verongelukte, had mijn moeder een zelfstandige zaak. Voor haar was het uitgesloten dat ze de zaak nog verder zou zetten, want ze heeft die altijd samen met mijn vader gerund, maar hij werkte ook nog bij een bedrijf. Mijn moeder heeft toen ook aanspraak gemaakt op het weduwepensioen. Maar na een jaar huisvrouw te zijn, kreeg ze toch terug kriebels om opnieuw te gaan werken. Zelfstandig was onmogelijk, want dan kon je eigenlijk maar twee dagen per week je zaak open houden. En ook gewoon werken is bijzonder moeilijk. Je kan wel bijverdienen, maar dan draag je enorm veel af aan de staat via extra belastingen. Daarom vind ik het een goede zaak dat het weduwepensioen met de tijd beperkt gaat worden. Je kan zo'n pensioen maar één keer aanvragen nu. Zo krijgen de mensen terug de kans om zich op de arbeidsmarkt te begeven, zij die willen werken kunnen dan ook effectief terug gaan werken. Want zoals mijn moeder nu wil heel graag, maar kan het in zeer beperkte vorm, of is anders voor de overheid aan het werken.

__________________
"Zien wat juist is en het niet doen, is een gebrek aan moed."
Wouter Beke