Ik word stil van wat hier omschreven wordt. Vreselijke daden waarvan je eigenlijk naïef gelooft dat ze niet meer van deze tijd zijn, drukken je met je neus op de feiten. Verder liegen de getallen niet.

Er alleen nog maar aan denken roept de grootste afschuw op en zorg voor huiveringen. Ik denk na over hoe ver het moet gaan opdat mensen in staat zijn zulke dingen te doen. Zelfs in tijden van oorlog en strijd, zouden de mensenrechten niet (en al zeker niet in deze mate) geschonden mogen worden. Ik ben dankbaar dat er instanties zijn die deze zaken nauwlettend in de gaten houden en -altijd te laat, maar toch- aan de alarmbel kunnen trekken.

Ikzelf weiger immuun te worden voor zulke nieuwsberichten. Ik weet dat de berichten elkaar snel opvolgen. Ik weet dat wat ginder gebeurt minder impact heeft op mensen dan wat hier gebeurt, maar eigenlijk handelt dit alles over dezelfde zaak. Deze strijd is nog lang niet afgelopen en uiteraard is het dan eenvoudiger maar vrede te nemen met de toestand. Je kan je er niet druk in blijven maken, toch? Wel, ik besef des te meer dat we hier net absoluut niet aan mogen wennen. Dit is alles behalve oké.