In 2015 moet het gebeuren. Dan bezegelen de 195 ondertekenaars van het VN-klimaatverdrag in Pa*rijs een klimaatakkoord dat in 2020 ingaat. De weg ernaartoe is slopend. Op de 'Conferentie over onze Veranderende Atmosfeer' werd in 1988 het volgende besloten: "De mensheid is bezig met een onbedoeld, ongecontroleerd, wereldomvattend experiment waarvan de gevolgen alleen na die van een wereldwijde kernoorlog komen."

Er volgden 18 grote klimaatconferenties. Er kwamen vijf rapporten van het VN-klimaatpanel die toonden hoe het experiment uit de hand loopt. Afge*sproken werd dat de opwarming van de aarde niet boven de riskante grens van twee graden mag stijgen tegen 2100, in vergelijking met pre-industriële niveaus.

Maar de CO2-uitstoot is de laatste 20 jaar geëxplodeerd. De kloof tussen wat nodig is om onder riskante opwarming te blijven en wat we werkelijk uitstoten neemt toe. In 2011 was het gat zelf tot elf gigaton. In 2012 was het acht à dertien gigaton. Voor dit jaar zal het gat nog wat meer gegroeid zijn, laat de VN weten.

Het Kyotoprotocol verplichtte ontwikkelde landen tot 5,2 procent minder CO2-uitstoot tegen 2012 ten opzichte van 1990. Het werd op de vorige klimaattop op de valreep verlengd tot 2020. Som*migen, zoals de EU, namen hun verantwoordelijkheid op. Anderen, zoals Ca*nada, Japan, Rusland en Nieuw-Zeeland braken hun belofte. Grootste uitstoter de VS (intussen ingehaald door China), deed nooit mee.

Ondertussen werden enkele ontwikkelingslanden, met China voorop, groeilanden met een fikse uitstoot, en de wereldwijde uitstoot steeg met 50 procent. Vandaag zijn de Kyoto II-landen, naast de EU onder andere Noorwegen en Zwitserland, voor nog maar 15 procent van de CO2-uitstoot verantwoordelijk. De grootste vervuilers China en de VS, goed voor 40 procent van de uitstoot, doen niet mee. Japan, Rusland en Nieuw-Zeeland haakten af.

En de cruciale groeilanden stapten niet mee in Ky*oto II. De meeste landen hebben sinds 2009 wel vrijwillige beloften voor uitstootreducties lopen. Die volstaan niet om de opwarming onder 2 graden te houden. "Warschau wordt een aanloop naar 2015", zegt Jos Delbeke, chef van het directoraat-generaal Klimaatactie bij de Europese Commissie. Kloven moeten gedicht en plooien gladgestreken.

Beloftes
Hoe streng het langverwachte klimaatakkoord zal zijn, is één hamvraag. De 'Kyoto*groep' en de ontwikkelingslanden willen een bindend pact met verplichte uitstootreducties. Groeilanden China, In*dia, Brazilië en Zuid-Afrika en ook de VS zien dat niet zitten. Zij bepleiten vrijwillige beloften. Volgens Delbeke is dat spoor het meest realistische.

"Onze ervaringen tonen dat opgelegde verplichtingen nauwelijks werken. De groeilanden, die steeds meer doorwegen, hebben het daar moeilijk mee, terwijl ze, uit eigenbelang, alsmaar meer eigen actie ondernemen. De projecten in China zijn enorm. 'Vrij*willig' betekent daar ook iets anders dan hier. Plannen, zoals de grootschalige herbebossing, worden echt uitgevoerd."

Die 'bottom-up'-aanpak wint terrein", zegt Mathias Bienstman van Bond Beter Leefmilieu. "Maar hoe zorgen we er*voor dat iedereen samen genoeg doet? En wat met de landen die weinig tot niets beloven?" Op basis van de beloften is er niettemin een grote kloof met wat nodig is om de opwarming onder twee graden te houden.

Warschau zou daarom beloften voor een meer ambitieuze CO2-reductie in 2014 moeten opleveren, waarop er nog een jaar tijd is om na te gaan hoe groot de kloof is. In 2015 zou dan druk uitgeoefend worden om de vrijwillige beloften van bovenaf op te schroeven. Delbeke: "Dat tweesporenbeleid is het efficiëntst om de groeilanden mee te krijgen."

Gastland Polen, notoir 'klimaatsaboteur', speelt het ondertussen sluw en zet in op een aantal minder relevante, technische dossiers en op de discussie over klimaatfinanciering, die Polen echter niet rechtstreeks raakt.

Hefboom
Nu, met de klimaatfinanciering is er hoe dan ook een joekel van een probleem. De industrielanden verbonden zich er in 2009 toe om tegen 2020 samen jaarlijks 100 miljard dollar klimaathulp voor de ontwikkelingslanden te voorzien. Tussen 2010 en 2012 was er 30 miljard als 'overbruggingsbudget'. Maar tussen 2013 en 2020 is officieel niets voorzien.

"De flou artistique is totaal", zegt experte Sarah Lamote van 11.11.11. "De klimaatverandering kost arme landen niet alleen miljarden, maar ook mensenlevens. Het principe dat de industrielanden bijspringen omdat zij de historische vervuilers zijn, is aanvaard. Maar in de praktijk is er dat grote financieringsgat. Dat zou niet hoeven, want er zijn in het klimaatverhaal talloze manieren om extra miljoenen en miljarden te genereren (zie kader). Bovendien is de beloofde bedragen op tafel leggen een hefboom om de onderhandelingen te deblokkeren."

Delbeke: "Het helpt inderdaad niet dat de rijke landen niet meer op tafel leggen. Maar het zou al zoden aan de dijk zetten als de groeilanden de ontwikkelingslanden duidelijk zouden maken dat de centen niet naar hen, maar wel degelijk naar de armste landen gaan. Opnieuw die groeilanden. Die zijn de sleutel voor succes in Parijs."

Bron: demorgen.be
Datum: 9/11/2013
Eigen mening:

Schandalig dat landen zoals de VS en China, landen die zorgen voor maar liefst 40% van de uitstoot (!) niet mee werken aan het klimaatakkoord! Vrij logisch lijkt het me dan dat er verplichtingen komen... Deze groeilanden "bepleiten vrijwillige beloften", ik denk dat ze er toch zelf voor gezorgd hebben dat er verplichtingen komen. Men heeft al ervaringen met opgelegde verplichtingen, ze blijken nauwelijks te werken... Toch hoop ik dat ze deze keer wel kunnen helpen! Er moet nagedacht worden over mogelijke sancties, straffen, boetes...
Daarnaast begrijp ik niet dat deze landen het lot van ontwikkelingslanden niet aantrekt. Iedereen moet zijn steentje bijdragen, logisch aangezien we allemaal in deze wereld leven en er zelf verantwoordelijk voor zijn! Het kan niet dat het ene land zijn best doet, en een ander land als Polen er helemaal onderuit probeert te komen. Wij westerlingen moeten en kunnen meer doen! Wij veroorzaken tenslotte het meeste (ik denk aan industriegebied, auto's...) maar de arme landen zijn er alwéér het slachtoffer van. Kortom degene die het veroorzaakt moet er voor opdraaien! Laat ons hopen dat het klimaatakkoord effectief zal zijn en veranderingen met zich mee zal brengen.