Zowat 200.000 Vlaamse leraars krijgen volgende week een plan van aanpak van het tijdschrift 'Klasse' om hen een houvast te bieden wanneer ze ontdekken of vermoeden dat een leerling getuige is van partnergeweld.

Een op de zeven vrouwen en een op de tien mannen waren het afgelopen jaar het slachtoffer van partnergeweld, en in bijna de helft van de gevallen was een kind getuige.

De impact op kinderen die geweld zien of horen, is volgens specialisten even ernstig als op kinderen die zelf mishandeld worden. Een op de drie getuigen van partnergeweld ondervindt er later gevolgen van.

'Leraars zijn vaak de enigen die signalen opvangen. Daarom zijn zij een belangrijke partner in de aanpak tegen geweld', luidt het.

Volgens Klasse lijkt partnergeweld een probleem uit de persoonlijke sfeer en wordt het door de buitenwereld vaak toegedekt. 'Vaak blijven de geweldsituaties elkaar opvolgen tot er hulp komt van buitenaf. Leraars zijn soms de enige volwassenen die een kind nog vertrouwt of bij wie het zich veilig voelt.'

In het gratis stappenplan wordt onder meer uiteengezet hoe leraars het gesprek kunnen aangaan met de leerling en de ouders, hoe ze met privacy moeten omgaan en welke netwerken ze kunnen inschakelen.

Ook worden 700.000 ouders via 'Klasse voor Ouders' geconfronteerd met het verhaal van jonge getuigen van partnergeweld. 'Maks!' (voor leerlingen van 14 tot 18 jaar) en 'Yeti' (voor leerlingen van 10 tot 12 jaar) besteden eveneens aandacht aan het thema.

Bron:www.destandaard.be

Eigen mening:

Ik vind dat een zeer goed initiatief van het tijdschrift Klasse. Het is zeer belangrijk dat in de eerste plaats leerkrachten op de hoogte zijn van problematische gezinssituaties van hun leerlingen. Daarbovenop is het ook zeer nuttig dat leerkrachten weten hoe ze moeten omgaan met leerlingen in zulke situaties. Vaak durven leerlingen hun verhaal aan niemand vertellen omdat ze zich erg schamen of omdat ze bang zijn dat een medeleerling het te weten komt. Wanneer een leerling dan toch zijn probleem kan delen met een leerkracht uit de school, kan dat helpen bij de verwerking van de gevoelens van het kind. Daarom is het belangrijk dat leerkrachten signalen leren opvangen die op partnergeweld kunnen wijzen. Vervolgens is het van groot nut dat leerkrachten ook leren hoe ze een gesprek met een leerling in zo'n situatie kunnen aanknopen. Het is namelijk vaak niet gemakkelijk om de leerling los te krijgen.

Er kan niet genoeg gewezen worden op het belang van gevoelens van leerlingen. Leerlingen leven vaak in situaties die veel stres bezorgen. Hieronder kunnen de schoolresultaten sterk lijden. Ik vind het dus zeer knap dat Klasse initiatief neemt om dit probleem enigzins aan te pakken. Meer van dat !

Ik vind het niet enkel belangrijk dat leerkrachten de signalen opvangen en met de leerlingen en ouders kunnen praten, het is ook belangrijk dat je als leerkracht weet waar je deze leerlingen of ouders kan naar doorverwijzen. Als leerkracht kan je wel de signalen opvangen en een soort eerste opvangnet zijn, maar wij zijn geen psychologen en ik denk ook niet dat we ons zo moeten gedragen. Het is volgens mij dus van cruciaal belang dat we deze leerlingen en ouders doorverwijzen naar psychologen die hiervoor hebben gestudeerd. Toch vind ik het een geweldig initiatief van klasse om een dergelijk stappenplan op poten te zetten.

Ik ben het er volledig mee eens dat je als leerkracht alert moet zijn voor tekenen van geweld binnen een gezin. Het is niet gemakkelijk om, als je vermoedt dat een kind getuige is van geweld, zo veel vetrouwen te winnen dat het kind "het geheim" zal vertellen. Het stappenplan dat Klasse verspreid is zeker een goede zaak. Of je als leerkracht de ouders moet aanspreken, vind ik gevaarlijk want uiteindelijk geef je dan door dat hun kind "geklikt" heeft, wat mogelijke gevolgen voor het kind inhoudt. Ik zou zeker mijn best doen om het kind te helpen en een veilig gevoel te geven in de klas en op school, maar de ouders moeten door bevoegde mensen geholpen worden. Partnergeweld of intrafamiliaal is een delicate zaak.

Ik sta er volledig achter dat klasse 'het stappenplan' meegeeft aan de leerkrachten. Een kind gaat met bepaalde problemen meestal toch naar zijn ouders. Maar als het probleem dan zelf bij de ouders ligt, waar moet dat kind dan naar toe? Leraars zijn soms de enige volwassenen die een kind nog vertrouwt of bij wie hij/zij zich nog veilig voelt. En als een kind uiteindelijk de stap heeft gezet om naar een leerkracht te komen met dit probleem, zou ik (later als leerkracht) niet echt weten hoe ik dit zou moeten aanpakken.
Daarvoor ben ik toch zeer blij dat Klasse een stappenplan verspreidt. Dat we waar we aan toe zijn voor deze problemen. Dat we toch kunnen luisteren en raad geven aan de kinderen, desnoods aan de ouders. Want zo'n situatie is echter slecht voor een kind. Hierdoor krijgen ze stress en gaat hun leven en punten hieronder lijden.

Dit initiatief van Klasse moedig ik alleen maar aan!!