Het aantal gemelde euthanasiegevallen in België lag in 2008 op 704 en steeg vorig jaar naar 822. Dat betekent dat in 2009 gemiddeld meer dan twee euthanasiegevallen per dag werden aangegeven. Dat blijkt uit het euthanasierapport 2008-2009, dat al door Artsenkrant kon worden ingekeken.

Uit het rapport, dat in principe in de loop van juni aan het parlement moet worden voorgesteld, blijkt dat het aantal gemelde euthanasiegevallen blijft stijgen. Zo werden er in 2007 nog 495 gevallen gemeld, tegenover 429 in 2006.

Het verschil tussen het aantal Nederlandstalige en Franstalige aangiften blijft opvallend groot, met 656 gevallen boven en 166 onder de taalgrens. De balans tussen vrouwen (50,7%) en mannen (49,3) was afgelopen jaar meer in evenwicht.

Uit de cijfers blijkt ook dat de meeste euthanasiegevallen zich voordoen bij de leeftijdsgroep tussen 60 en 79 jaar (52%). In een kwart van de gevallen gaat het om 80-plussers. Er werd officieel geen enkel geval van euthanasie bij minderjarigen gemeld.

De euthanasiecommissie droeg de voorbije twee jaar ook geen enkel dossier over aan Justitie. Vijfentachtig procent van de dossiers werden onmiddellijk aanvaard. Slechts een kleine minderheid (4%) van de dossiers werd geopend voor opmerkingen, bij 11 procent van de dossiers werden meer preciseringen gevraagd.

Tot slot blijkt uit het rapport dat euthanasie steeds vaker thuis wordt uitgevoerd. Het verschil met euthanasiegevallen in een ziekenhuisomgeving wordt almaar kleiner (44 versus 45%). Vermoed wordt dat euthanasie vanaf 2010 voor het eerst vaker thuis dan in het ziekenhuis wordt uitgevoerd.

bron: destandaard.be

Dit vind ik een goede zaak. Ik heb het gevoel dat geneeskunde de dag van vandaag soms te veel wordt uitgebuit. Men blijft mensen in leven houden. Soms vraag ik me af of dit nog menswaardig is. Op een bepaald punt moet je toch aanvaarden dat het leven eindig is.
Euthanasie mag natuurlijk niet eender wanneer bij eender wie gebeuren. Maar de manier waarop het nu gebeurt, vind ik een goede wijze.
Dat het steeds meer thuis gebeurt, vind ik een positieve wending.
Laat mensen waardig sterven in hun vertrouwde omgeving.

Ik kan Sanne heel goed volgen in haar mening.
Het is niet abnormaal dat mensen op een bepaalde leeftijd liever 'stoppen' met leven. Als je zelf niet meer te genezen bent en je moet de rest van je leven vullen met in een bed liggen en ziek te wezen, dan kan ik me goed inbeelden dat je er liever een punt achter zet.
Voor familie en vrienden zal dit geen gemakkelijke zaak zijn, maar op dat moment moet je denken aan de persoon die uit het leven wil stappen, en niet meer aan jezelf. Iemand in leven houden, omdat je hem dan niet moet missen, is niet zo menselijk, vind ik.
Ook het feit dat het steeds meer thuis gebeurt, is inderdaad een goede zaak. Volgens mij is het een 'wens' van vele mensen, om thuis in vrede te sterven... Ook voor familie en vrienden kan dit misschien wel verlichtend werken, omdat ze zich bij het afscheid niet meer in de kille ziekenhuisgangen moeten begeven.
Voor andere mensen zal het misschien nadien wel confronterend zijn, om steeds weer in de kamer te zitten waar 'het gebeurd is'... Toch moet je in zo'n geval de wens van de patiënt proberen te vervullen...