Op basis van het inkomen leefde 14,7 procent van de Belgische bevolking, of 1,55 miljoen mensen, in armoede. In het Vlaams Gewest was dat 10 procent en in het Waals Gewest 19,5 procent. Cijfers voor Brussel zijn er niet. Dat blijkt uit cijfers van minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx. Ze baseert zich op de laatst beschikbare cijfers van 2007 van de EU-Statistics on Income and Living Conditions (EU-SILC).

Bij de berekening van het armoederisico wordt een inkomensgrens gehanteerd die overeenkomt met 60 procent van het mediaan inkomen. Van alle huishoudens met inwonende kinderen leeft in ons land 14,7 procent in armoede. In Vlaanderen is dat 8,2 en in Wallonië 20,8 procent. Bij eenoudergezinnen lopen die percentages op tot 39,5 procent voor België, 28,5 procent voor Vlaanderen en 49,4 procent voor Wallonië.

Bron www.hln.be

België is een rijk land, maar de welvaart is er niet voor iedereen. De kloof tussen rijk en arm neemt toe. Ondanks de werkloosheidsuitkeringen, zijn er nog heel veel mensen die in armoede leven, 1,55 miljoen om precies te zijn. Ik vind het erg om te horen dat er zo veel mensen zijn die elke maand moeten tellen om rond te komen en er zelfs dan niet geraken met hun budget.

Het valt op dat het percentage van mensen die in armoede leven bij eenoudergezinnen in België hoog ligt, namelijk 39,5 procent. Dat is een beetje logisch, de gezinnen moeten het met een loon minder doen. Er zijn erg veel gezinnen die gescheiden zijn. We leven namelijk in een wegwerpmaatschappij. Als het even niet lukt, zijn de mensen veel sneller geneigd om een einde te maken aan hun huwelijk. Terwijl hier vroeger niet over gedacht, laat staan gepraat mocht worden.

Niet enkel voor de mensen die in armoede leven heeft het grote gevolgen, maar ook voor onze economie. De werkende mens moet de armen 'steunen'. Dat betekent dat ze belastingen moeten betalen, een deel daarvan gaat naar de uitkeringen. Als de armoede blijft toenemen, worden de belastingen ook omhoog getrokken.

Deze cijfers zijn enorm schrikwekkend. Ongeveer 1 op 7 gezinnen leeft in armoede, en moet knokken om rond te komen in de maand.
Ik vind dit vooral erg voor de kinderen in zo’n gezin. Veel mensen staan daar niet bij stil, maar ook de kinderen ondervinden de beperkingen die het gezin in kwestie heeft.
Als je als kind met Sinterklaas of Kerstmis geen cadeau krijgt, of wanneer je een goed rapport hebt en je krijg geen beloning maar de rest van jou klas wel. Of als je thuis geen internet hebt omdat het te duur is, maar jou klasgenootjes zijn bezig over wat ze allemaal op msn of netlog besproken of gezien hebben. Gaan kinderen zich benadeelt voelen en beginnen ze vragen te stellen aan hun ouders. Ouders kunnen er moeilijk een antwoord op geven, want verschillende kinderen in zulke situaties zijn nog te jong om de financiële problemen van hun ouders te begrijpen.
Er wordt in onze maatschappij veel actie gevoerd rond de vierde wereld, de onderklasse in het rijke Westen en Noorden. Zij zijn van het principe “Eerst armoede in België bestrijden, dan het buitenland helpen”. Want inderdaad, als de armoede blijft aanslepen en meer en meer mensen komen financieel in de problemen, zal de beter bemiddelde Belg moeten inspringen en dit aan de hand van het verhogen van de belasting kosten.
Persoonlijk zou ik zelf ook iemand afwimpelen die komt vragen achter sponsoring voor de armen in ons land, maar als je deze cijfers bekijkt denk ik volgens mij de volgende keer wel eens twee keer na.

Ik ben het eens met Kaat, de cijfers zijn inderdaad schrikwekkend, het is ook spijtig dat de kinderen geen leven kunnen hebben zoals de meesten onder ons, ik denk dat er weinig onder ons zijn dat kunnen zeggen dat ze kunnen leven zonder de luxe dat ons is aangeboden door onze ouders.
Maar, misschien komt het door mij, om te zeggen dat hier veel actie rond gevoerd wordt dat weet ik zo nog niet, als je in de media kijkt hoor je (vind ik) meer over de armoede in derde wereld landen dan in België, zo ook op school wordt er meestal (als er wordt over gepraat) over de armoede in een derde wereld landen gepraat, niet dat dit niet hoeft aangepakt te worden natuurlijk, maar ik denk dat het goed zo zijn mochten we ook het onderwerp armoede in België aansnijden in de scholen en in de media.

Daar heb je wel een punt, Ruben. Langs die kant had ik het nog niet bekeken.
De armoede in derde wereld landen wordt veel meer aangekaart dan de armoede bij ons.
Vele organisaties vinden ook dat eerst de armoede bij ons, hier in België, verminderd of verholpen moet worden, voor je gaat kijken naar een ander land dat grotendeels in armoede leeft.
Ik denk dat het voornamelijk komt omdat de armoede in ontwikkelingslanden in een erger stadium is dan de armoede bij ons. Bijvoorbeeld in burkina faso leven de mensen nog heel primitief, terwijl armen van bij ons toch wel allemaal een dak boven hun hoofd hebben en elke dag een degelijke maaltijd op tafel kunnen toveren.
Om deze problemen van armoede meer aan te kaarten op scholen en in de media vind ik een zeer goed idee. Want verschillende jongeren staan er niet bij stil hoe andere leeftijdsgenoten moeten leven. Zij nemen een warm huis, een lekkere maaltijd, de laatste nieuwe snufjes, … voor vanzelfsprekend. Wat eigenlijk toch wel mag veranderen, zodat zij ook inzien wat een geluk zij hebben.