Het verschil maken


De verkiezingscampagne komt eraan. Een zenuwachtige tijd voor aftredende volksvertegenwoordigers, want de pikorde wordt opnieuw bepaald. Maar alvorens ze zich door de kiezer laten keuren, moeten ze nog langs een andere te duchten klip: het verdict van de redactie van De Standaard. Ons rapport, dat u in zestien pagina's kan lezen in deze krant, is gebaseerd op objectieve indicatoren die de activiteit van een parlementslid in kaart brengen: hoeveel interpellaties en mondelinge vragen, welke activiteit in de commissies, hoeveel voorstellen van decreet. Daarnaast vroegen we ook het oordeel van alle fractieleiders over hun eigen acolieten en die van de concurrentie. En tot slot gingen we zelf delibereren op basis van deze gegevens en onze eigen waarneming van vijf jaar in het Vlaams Parlement.

Een van de belangrijkste conclusies van dit werk is dat het bijzonder oneerlijk zou zijn om alle parlementsleden over dezelfde kam te scheren. Er is verschil, veel verschil. En, in tegenstelling tot een wijdverbreid volksgeloof dat ook vele politici in de ban heeft: een gedreven en hardwerkend parlementslid kan wel degelijk het verschil maken.

Daarom behoren de Vlaamse parlementsleden die dit keer het beste scoren - Jan Peumans (N-VA), Rudy Daems (Groen!) en Annick De Ridder (Open VLD) - niet alleen bij diegenen die de hoogste graad van activiteit aan de dag hebben gelegd. Ze hebben met hun gewroet en hun gevraag ook iets bereikt. Ze hebben gewogen op het beleid en het betrokken ministers niet makkelijk gemaakt.

Het is evenmin waar, zoals sommigen blijven beweren, dat een parlementslid van de meerderheid zich niet evengoed door kritische zin kan laten opmerken als iemand van de oppositie. Kijk de lijsten er maar op na: de grootste fractie van het aftredende Vlaams Parlement, die van het Vlaams Belang, telt een paar mensen die zich in gunstige zin hebben laten opmerken, maar daarnaast vooral lui die niets toevoegen.

Het overzicht bevestigt een klacht die over het Vlaams Parlement al langer bestaat: veel leden zijn in de eerste plaats gemeentelijke politici die hun mandaat vooral benutten om iets voor eigen gemeente of streek te betekenen, niet om actief mee te werken aan de invulling van de Vlaamse toekomst. Je kunt ongetwijfeld een goed bestuurder van een stad of gemeente zijn zonder uit te blinken als Vlaams parlementslid. Maar neem dat tweede mandaat dan niet op. Het is kiezersbedrog en het ondermijnt de slagkracht van het Vlaams Parlement. Wie die regel negeert, heeft van ons een slecht rapportcijfer gekregen, ook al heet hij bijvoorbeeld Patrick Janssens en doet hij goed werk in Antwerpen.

De verkiezingen van 7 juni bieden ieder van ons de kans om mensen af te vaardigen die hun taak als parlementslid ernstig willen nemen. Niet als verlengstuk van een lokaal mandaat, niet als wachttijd voor een ministerspost en niet om de klaarstaande zetels te verwarmen. Het Vlaams Parlement kan nog aanzienlijk beter dan het de jongste jaren heeft gedaan, maar dan moeten er meer mensen inzitten zoals degenen die in dit rapport komen bovendrijven.


DS, 25-04-2009 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB