Last met wat onder grond zit


Misschien is het niet slecht dat we er gisteren aan herinnerd werden hoe kwetsbaar onze samenleving wel is, hoe belangrijk water wel is en hoe erg het is geen leidingwater te hebben, al is het maar één dag.


11.11.11, Music for Life en andere acties om derdewereldlanden aan drinkwater te helpen, kunnen er wel bij varen dat we dit opnieuw beseffen.

Maar voor de rest is het godgeklaagd dat een breuk in één leiding genoeg is om een kwart miljoen mensen een dag zonder water te zetten. De betrokken diensten spreken van 'de wet van Murphy': een zeldzame samenloop van zeldzame tegenslagen. Dat is het ook. Maar ook daarop moeten ze voorbereid zijn.

In de jaren zeventig en tachtig heeft Vlaanderen - zodra het daarvoor bevoegd was - reusachtige sommen geïnvesteerd in de verbetering van de watervoorzieningen: die moesten ons minder afhankelijk maken van Wallonië, en vooral overal de toevoer verzekeren: door onderlinge verbindingen te maken tussen de watermaatschappijen en door de te kleine maatschappijtjes te fuseren.

Blijkbaar is dit werk niet afgemaakt: anders kan het toch niet dat één lek niet meteen gecompenseerd wordt door toevoer vanuit een andere richting?

Dit ene incident is niet voldoende om radicaal te besluiten dat het niet goed gaat met de nutsvoorzieningen in Vlaanderen. Er zijn geen statistieken die tonen of doen vermoeden dat zulke 'incidenten' hier vaker voorkomen dan elders.

Maar het valt wel op dat we systematisch last hebben met alles wat onder de grond zit. Deze waterleiding was al jaren stuk en we wisten het niet. Er gaat ook haast geen dag voorbij of ergens in Vlaanderen hakt een aannemer een gas- of waterleiding aan flarden bij graafwerken, meestal omdat gewoon niet geweten is waar die dingen liggen.

Sinds de ramp van Ghislenghien is de Vlaamse overheid bezig al die leidingen versneld in kaart te brengen. Maar het zal tot 2020 duren eer dit werk af is.

In alle eerlijkheid, ook overdrachtelijk hebben wij en onze politiek het voortdurend moeilijk met alles wat niet aan de oppervlakte gebeurt maar eronder. Geruisloze en ondergrondse verschuivingen detecteert ons politiek systeem zeer slecht.

Neem de vergrijzing, een ondergrondse aardverschuiving. We hadden al lang reserves moeten aanleggen in het Zilverfonds om de hoge pensioenuitgaven tot 2050 te milderen. Maar zelfs in de jaren dat het goed ging, hebben we dat nauwelijks gedaan. Het was niet meteen zichtbaar waarom dat moest.

De huidige crisis brengt de federale begroting weer in het rood en zal de schuld weer doen stijgen: tot 2012, luidt de voorspelling. In de oorspronkelijke plannen was voorzien dat we vanaf 2013 uit het Zilverfonds konden beginnen putten. Nu gaan we in dat jaar beginnen met het opbouwen van reserves.


DS, 16-12-2008 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB