Waar haalt u het dat studenten gratis een 20/20 willen?! Wij zijn geen "aanstellers", maar vragen mildheid

Enkele studenten zijn in hun pen gekropen om te reageren op het opiniestuk "Met een 20/20 voor iedereen wint straks geen enkele student " van professor Stijn Baert (Universiteit Gent en Antwerpen) op onze site. Ze vinden allesbehalve dat ze van de coronasituatie gebruik maken om zonder veel moeite een diploma in de wacht te slepen. Ze pleiten voor "wederzijdse mildheid" want "elke student heeft zijn eigen verhaal". De onderwijslat moet niet hoger of lager, maar wel verschuiven.

Opinie
Rik Renard is student Management en Beleid in de gezondheidszorg aan de UGent. Lupé Van Rijmenant is student geschiedenis aan de VUB.

Vol verbazing lazen wij uw opiniestuk "Met een 20/20 voor iedereen wint straks geen enkele student", waarin u sceptisch kijkt naar de verschillende opiniestukken van een aantal ongeruste studenten die de laatste weken zijn verschenen. Uw opiniestuk wekt heel wat bedenkingen op, zowel bij ons als bij tal van andere studenten. Wij vinden dan ook dat wij recht hebben op een weerwoord.

Als eerste stellen wij ons luidop de vraag waar u het haalt dat studenten ijveren voor een 20/20 voor iedereen? Natuurlijk zijn we niet gewonnen met de gratis uitdeling van 20/20, dat beweert ook niemand. Het is bovendien verwerpelijk dat u als professor, die normaal enige voeling zou moeten hebben met studenten, denkt dat wij momenteel van de situatie gebruik willen maken om zonder veel moeite een diploma in de wacht te slepen.

Wat wij niet vragen, is een gegarandeerde 20/20 op al onze examens. Wat wij wél vragen, is tijd en begrip. In uw stuk pleit u voor wederzijdse mildheid, akkoord. Maar kan deze mildheid dan ook van hetzelfde kaliber zijn? Er ontbreekt nog steeds aanzienlijk veel online-lesmateriaal. Professoren laten ons weten dat ze er door de drukte van de coronacrisis nog niet in geslaagd zijn om al het lesmateriaal te voorzien. Wanneer wij dan vragen om uitstel, het verplaatsen van de deadline, krijgen we een njet? Waar is uw wederzijdse mildheid dan gebleven?

U wijst op het feit dat uw collega’s avond-, nacht- en weekendwerk verrichten om lesopnames online te krijgen en studenten te voorzien van feedback. Maar wat met studenten die avond-, nacht- en weekendwerk hebben door de vele vervangtaken en de zelfstudie die van ons wordt verwacht? Wij hebben de afgelopen weken geen moment van rust in ons hoofd. Het continu piekeren over taken, examens en alles daaromtrent laat ons niet los. Dit is waar veel studenten mee worstelen, waar zij begrip voor willen.

Daarnaast zegt u dat "een diploma geen vodje papier is" en dat we door de economische crisis die ons te wachten staat de lat misschien net hoger moeten leggen. Maar wat zijn we met een diploma van het hoogst mogelijke niveau, als we nadien de gevolgen zullen dragen op onze mentale gezondheid?

U spreekt over studenten alsof we geoliede machines zijn die kunnen blijven functioneren en hun ogen moeten sluiten voor een wereldwijde pandemie. Uit een peiling blijkt nochtans dat 75 procent van de studenten zich slechter, zelfs veel slechter voelt dan voor het ingaan van de maatregelen. Wij zijn het dan ook beu dat wij nog steeds het label "aanstellers" op ons geplakt krijgen. Hoewel u het woord niet letterlijk in de mond neemt, kunnen we dit verwijt wel tussen de lijntjes terugvinden. En dat doet pijn.

Vandaar dat wij ook pleiten om de lat niet substantieel lager te leggen. Wij vragen ook niet naar een gegarandeerde 20/20, en zelfs een startscore van 10/20 vragen we niet. We pleiten wel om de lat te verschuiven. Verschuif de klemtoon van kwantitatieve kennis naar kwalitatieve kennis, zoals uw collega Joris Meys ook bepleit.

Wij steken de hand uit naar onze professoren, maar zij vragen meteen een volledige arm. Terwijl de hele wereld stilstaat, moeten de studenten blijven presteren alsof het een gewoon academiejaar betreft. Er wordt weinig tot niet gedacht aan de grote diversiteit in de studentengemeenschap.

Niet iedere student heeft namelijk het privilege om te beschikken over een eigen, rustige studieplek. Ook u, meneer Baert, kijkt slechts met een economisch getraind oog naar de werkelijkheid en vergeet dat elke student een eigen verhaal heeft. U moet toch begrijpen dat werkgevers niet winnen met een generatie die er mentaal volledig onderdoor zit? Het wordt tijd dat de universiteiten hun roze bril afzetten en kijken naar de schrijnende realiteit die zich momenteel onder hun vleugels afspeelt. Enkel zo voorkomen we een ramp.

Bron: VRT NWS , 11 mei 2020