Laat je verslaafden vallen door hun leefloon af te pakken als ze elke behandeling weigeren? "Nee", zegt N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel. "Net nu worden ze te snel opgegeven voor de arbeidsmarkt. Het kan toch niet de taak zijn van OCMW's om alleen maar verslavingen te financieren."

POLL Geef geen uitkering meer aan verslaafden die zich niet laten behandelen.
JANEENGEEN MENING
Resultaat
Lees ook:
De voor-wat-hoort-wat- maatschappij: steeds meer politici willen 'tegenprestaties' voor uitkeringen (+)
Het aantal Belgen met een leefloon blijft oplopen. Een dikke 113.000 waren het er in september, ruim een kwart van hen is jonger dan 25. Hoeveel met een problematische vorm van verslaving aan drank en/of drugs kampen, is moeilijker te achterhalen. Cijfers zijn er niet. Valerie Van Peel, zelf OCMW-voorzitter van Kapellen, schat dat het om een op de vijf leefloners gaat.

"Steeds vaker worden OCMW's geconfronteerd met cliënten die er door een verslaving niet in slagen zich opnieuw te integreren in de samenleving. Werkbereidheid aantonen is de belangrijkste voorwaarde voor de uitkering. De praktijk leert dat nogal wat OCMW's verslaafden vrijstellen van die verplichting. Ze worden via het leefloon wel behoed voor ergere lotgevallen, maar zonder meer. Wij vinden 'erger vermijden' niet voldoende. Want hoe goedbedoeld ook: op zo'n moment doe je als OCMW niets anders dan de verslaving financieren."

SHARE
'De behandeling aan het leefloon koppelen is net zeggen: wij geven u niet op'
VALERIE VAN PEEL, KAMERLID (N-VA)
Concreet wil Van Peel het Geïndividualiseerd Project voor Maatschappelijke Integratie (GPMI), dat nu al bestaat voor min-25-jarigen, uitbreiden naar alle leefloners. Achter die draak van een naam gaat een sterk concept schuil. Het komt erop neer dat er tussen OCMW en cliënt een contract op maat wordt afgesloten waarin beide partijen een aantal concrete engagementen aangaan. Zoals: u krijgt een uitkering, maar dan zoekt u wel werk of volgt u een ontwenningskuur. Zo niet vervalt de uitkering.

"Op zich vind ik responsabilisering een goede zaak", zegt Tino Ruyters van het hulpverleningscentrum Free Clinic in Antwerpen. "De stok achter de deur kan bij verslaafden zeker helpen. Maar je mag niet vergeten dat zware verslaving met tal van problemen gepaard gaat: uithuiszetting, familiale problemen. Als je die mensen ook nog eens op droog zaad zet, maak je de miserie alleen groter."

Van Peel onderschrijft dat: "Uiteraard moet dit weloverwogen gebeuren. In mijn voorstel is het niet de wetgever of het OCMW, maar een arts die moet bepalen of een behandeling mogelijk is en ook nut heeft. Is zijn antwoord negatief, dan vervalt het leefloon voor alle duidelijkheid niet. Wij zijn geen onmensen. Klanten dwingen om te genezen van een verslaving, kunnen we spijtig genoeg niet. Maar we moeten ze wel consequent op weg helpen. De behandeling aan het leefloon koppelen als stok achter de deur, is net zeggen: wij geven u niet op."

bron: http://www.demorgen.be/wetenschap/n...ieren-b67b16ac/

mening: ik had op 7 december nog 25 posts en toen ik vandaag keek had ik er ineens maar 24. Daarom post ik dit artikel maar. Ik vind dat Van Peel gelijk heeft. Je mag verslaafden niet zomaar uitstoten en hen geen uitkering meer betalen. Als je dat doet krijgen ze geen geld meer, en zullen ze niet meer aan drugs komen zou je denken. In werkelijkheid is het volgens mij echter wel helemaal anders: ze zullen andere middelen proberen te vinden om aan geld te geraken. Sommige zullen stelen en anderen zullen zich dan weer prostitueren volgens mij. Enkel en alleen om hun drugs te financieren. Zo zullen in een vicieuze cirkel geraken en dit is geen goede zaak voor de maatschappij. Ik vind het een goed idee om een contract op te stellen tussen OCMW's en cliënt. Zo krijgen ze toch een kans om hun leven weer in handen te nemen. Het is een teken dat de maatschappij ze echt wil helpen en ik ben er zeker van dat het zal helpen.