Gentse stadsarbeider gepest tot hij dood was

27/11/10, 09u27

Naar aanleiding van de pestverhalen van de voorbije weken heeft de Gentse Nancy De Bruycker beslist naar buiten te komen met het verhaal van haar man Patrick Coppenolle, die drie jaar geleden moegetergd uit het leven stapte. "Ik kan het niet meer aan. Aan de pesters, verkleineerders, bedankt", citeert Het Nieuwsblad vandaag zijn afscheidsbrief.
De 54-jarige stadsarbeider onderging op het werk vooral psychologische pesterijen, verduidelijkt een collega in de krant. Coppernolle werd door zijn leidinggevende gekleineerd, belachelijk gemaakt in het bijzijn van anderen en moest altijd de vuile werkjes opknappen, aldus de collega. Het slachtoffer deed zijn verhaal bij de preventieadviseur van de stad Gent, maar voelde zich na afloop niet geholpen.

Na de zelfmoord besloot het Gentse gerecht de directe leidinggevende te vervolgen, samen met een brigadier en twee collega-meelopers. Ook de preventieadviseur was tekortgeschoten, oordeelde het parket.

Pesters nog steeds aan het werk
Tot onvrede van De Bruyckere zijn zij echter nog steeds bij de stad aan de slag. "Ik kan niet begrijpen waarom de pestkoppen van mijn man drie jaar na de feiten nog altijd gewoon kunnen verder werken. Waarom worden ze door het stadsbestuur niet voorlopig geschorst?", vraagt ze zich af. De stad wacht evenwel op het vonnis van de rechtbank.

Dat kan echter nog even op zich laten wachten. Drie van de vijf beschuldigden zijn intussen buiten vervolging gesteld. Het beroep daartegen moet eerst afgehandeld zijn - normaal gezien gebeurt dat volgend voorjaar - alvorens het eigenlijke proces van start kan gaan. (belga/ka)

Bron: De morgen

Mening:
Dit is weeral de zoveelste verklaring van pesten op het werk deze laatste weken. Het is vooral erg dat mensen er nu pas, na enkele jaren, voor uit komen, dit heeft dan als gevolg dat de media hier nu veel aandacht aan schenkt omdat dit sensatie is, dit verhoogd kijk- en leescijfers. Toch mogen we dit niet helemaal negatief bekijken want de media zorgt er wel voor dat het onderwerp bespreekbaar wordt en dat mensen het gevoel hebben gehoord te worden wat daarvoor vaak niet was. Daarom is het van groot belang dat deze problematiek aangepakt wordt. Wanneer je gepest bent, toch zeker in zo 'n sterke maten, ben je getekend voor heel je leven. Ik denk daarom ook dat het mentale leed van de gepeste zeer sterk onderschat wordt! Ook mogen we niet vergeten dat pesters vaak zelf ooit gepest zijn en dat hun pestgedrag hier een gevolg van is. Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat we het gedrag van een pester moeten goedkeuren en dat we hem op handen moeten dragen. Maar wel dat we zijn achtergrond in rekening moeten brengen.