De getto's van Brussel


LUCKAS VANDER TAELEN is het beu naast een getto te leven waar allochtone jongeren hem behandelen alsof hij op hun privéterrein loopt. 'Waarom durven wij niet opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de wetten en de waarden van het land waarin wij leven?'


Ik woon vlakbij een buurt in Vorst, van de Merodestraat tot het Zuidstation, die je zelfs met de meest multiculturele vooringenomenheid niet anders dan als een getto kunt omschrijven.

Mijn dochter heeft het al lang opgegeven om in die wijk te gaan. Daarvoor is ze net iets te vaak uitgescholden voor veel onfraais. Ik fiets er elke dag door en beleef steeds een ander avontuur. Dubbelgeparkeerde auto's, bestuurders die een kruispunt blokkeren om met elkaar te praten, rondhangende jongeren die je bekijken alsof je op hun privédomein komt.

Probeer vooral niets te zeggen als je weer eens bijna omver gereden wordt: de laatste keer dat ik dit toch deed, werd ik de huid vol gescholden door een omstaander van geen zestien jaar, die zijn beledigende tirade afsloot met een boodschap die ik niet vertaal: 'Nique ta mère.' Dat was minder erg dan de vorige keer, toen een andere jonge Maghrebijnse chauffeur zich door mijn gedrag beledigd voelde: ik had het aangedurfd mijn voorrang te nemen. Zijn eer was dusdanig gekrenkt dat hij dit blijkbaar enkel kon rechtzetten door me in het gezicht te spuwen...

Dus vooral: zwijgen. Want als je probeert duidelijk te maken dat 70 km per uur veel te snel is in een zone 30, dan heb je meteen recht op een confrontatie met het eergevoel van een jonge nieuwe Belg die het niet kan hebben dat iemand hem ook maar iets verbiedt en die bereid is je daarom in elkaar te rammen.

Twintig jaar geleden was ik ervan overtuigd dat de jonge nieuwe Belgen snel geassimileerd zouden worden. Maar nu is in Brussel een generatie van rebels without a cause opgegroeid die zich altijd verongelijkt en te kort gedaan voelt. Nooit voor iets verantwoordelijk, het is altijd de fout van iemand anders: van de overheid, van de racistische Belgen. En ook binnen hun eigen families blijven de jonge Maghrebijnse mannen onaantastbaar. Toen de politie in Molenbeek een jongen oppakte, organiseerde de vader meteen een betoging omdat zijn zoon 'nog geen appel zou stelen.'

De inspanningen van de overheid in de probleemwijken hebben ervoor gezorgd dat de jongeren de noodzaak niet voelen die te verlaten, toonde een ULB-studie vorig jaar aan. Zo creëer je de bekrompenheid van een dorp in de grote stad.

Een dochter van Marokkaanse vrienden heeft een Belgisch vriendje. Met hem gaat ze nooit uit in de wijk, omdat ze meteen wordt nageroepen. Want bijna al de jonge allochtonen mogen dan wel de Belgische nationaliteit hebben, enige identificatie met dit land hebben zij niet. Integendeel: 'Belge' is een scheldwoord...

Jonge vrouwen alleen zie je overigens bijna nooit in de wijk. En zeker niet in de cafés: daar worden ze zelfs niet gedoogd. Toen een medewerkster van de gemeente er een koffie vroeg, werd haar snel duidelijk gemaakt dat ze er niet moest op rekenen om bediend te worden. Als ik de Merode-wijk binnenfiets, dan weet ik dat ik tot ver voorbij het Zuidstation niet één vrouw op een caféterras zal zien. En dan heb ik het nog niet over de dubbele seksuele moraal die van jonge allochtone vrouwen nog steeds verwacht dat ze tijdens de huwelijksnacht hun maagdelijkheid bewijzen, ook al weet iedereen dat Brusselse hospitalen met een eenvoudige ingreep maagdenvliezen herstellen...

Een gerenommeerd Frans-Marokkaanse kunstenaar stelde tot vorige week een merkwaardige installatie tentoon in Brussel: een reeks bidtapijtjes met schoenen. De kunstgalerij kreeg onmiddellijk dreigtelefoons, het glas voor het kunstwerk werd bespuugd en beschadigd. De commotie kwam er omdat er bij één bidtapijtje rode vrouwenhakken te zien waren. De kunstenaar wou op die manier 'de plaats van de vrouw in de Islam' aankaarten. Maar dat kan al niet meer in Brussel: na een paar dagen werd het kunstwerk verwijderd.

Misschien moeten we ons eens afvragen hoe het komt dat we aanvaard hebben dat principes als de vrijheid van de kunstenaar en gelijke rechten voor man en vrouw niet voor iedereen gelden in dit land. Waarom durven wij niet opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de wetten en de waarden van het land waarin wij leven? Een hoofddoekenverbod is geen oplossing. Maar misschien moeten we toch eens nadenken over hoe we op een assertieve manier kunnen duidelijk maken dat wij durven verdedigen wat wij belangrijk vinden.

Het is de verdienste van links geweest om meer aandacht te vragen voor discriminatie en sociale achterstand. Het probleem ligt jammer genoeg dieper: we zijn bang geweest om onze waarden op te dringen aan allochtonen. Die waarden zijn mij echter te dierbaar om ze verloren te laten gaan.

Luckas Vander Taelen, Vlaams parlementslid Groen!


DS, 30-09-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lieve help. Lees ik dit goed ben ik opeens in de omgekeerde wereld beland. Jawel de wonderen zijn de wereld niet uit! Eens linkse politicus die het migranten probleem niet in de schoenen schuift van de autochtone Belg , maar eens toegeeft dat het probleem misschien in het andere kamp ligt. Dit is haast een mirakel. Ik ben geboren en opgegroeid in een stad genaamd Mechelen, of zoals sommige mensen het noemen: "klein marokko". Daar is het probleem al niet veel beter. Als een Maghreb je een sigaret vraagt en je bent toevallig geen roker ben je een rasist en word je 9 van de 10 kansen bespuugt of beledigd. De benaming Bleshka (blanke) of Belg zijn steevast scheldwoorden.

__________________
Alles kan beter.

De klaagzang van Luckas


Het zat er aan te komen en sinds dinsdagavond is het zover. Iets voor middernacht bepleitte een prominent Groen!-parlementslid in Phara 'zero tolerance' in de Brusselse probleemwijken. Dubbel geparkeerde auto's, praatjes aan de stoplichten en onbeschofte hangjongeren, voor Luckas Vander Taelen is de maat meer dan vol. Die overlast moet weg. Het denken kan vlug gaan. Een paar dagen voordien, in een bijdrage voor deze krant, had hij een ander punt: de impasse van de Brusselse multiculturele samenleving. Het ging fout, omdat we bang waren 'om onze waarden aan de allochtonen op te dringen (sic).' Volgens Vander Taelen gaat het om veel meer dan discriminatie en sociale achterstand. Het probleem ligt dieper, bij de waarden...


De tijd dat de rechterzijde het waardedebat en het pleidooi voor nultolerantie monopoliseerde, is al enige voorbij. Als eerste groen boegbeeld maakt Vander Taelen op zijn beurt de oversteek. Daar is niets mis mee. Zoals de stad van iedereen is, zo ook de universele waarden. Vervelend is natuurlijk dat elke politieke familie, iedere buurt of generatie naar eigen goeddunken de waarden selecteert die ze in de vitrine wil zetten. Zeker als er nieuwe Belgen mee gemoeid zijn, is de verleiding om te sjacheren onweerstaanbaar. Bij momenten lijkt het erop of onze verkeersreglementen en het trottoirgebeuren het meest waardevolle zijn dat we de nieuwe Belgen te bieden hebben.

Al meer dan twintig jaar wordt het politiek correcte denken voor de impasse van de multiculturele samenleving verantwoordelijk gesteld. De plaat is grijsgedraaid: te veel tolerantie, te veel pamperen en een flagrante onwil om de diepgaande culturele verschillen, inclusief normen en waarden, te erkennen. Zo werden de reële problemen niet onderkend en sloeg het beleid de bal mis. Ruim twee decennia later is de U-turn een feit en wordt voluit op de botsing van de culturen gefocust. Het nieuwe politiek correcte denken is geen bijsturing van het vorige, wel een complete negatie ervan. De sociale en economische breuklijnen zijn er tot minder dan een voetnoot gedegradeerd. Dat de getto's in eerste instantie een symptoom van ongelijkheid en achterstelling zijn, is het nieuwe taboe. Het past niet langer in een vertoog dat vooral de culturele en liefst de religieuze verschillen aanjaagt. Bij elk debat over de migratie zit de islam nu in het beklaagdenbankje. Of ze nu Filip Dewinter, Benno Barnard of Jean-Marie Dedecker heten, het nieuwe front van bange oude Belgen deelt dezelfde onwrikbare overtuiging: 'de islam bedreigt de Europese waarden.'

Ongetwijfeld werden de klaagzangen over de Brusselse getto's te lang onder het tapijt geveegd. Dat had echter weinig met politiek correct denken te maken, maar alles met steriele Brusselse gemeentepolitiek en communautaire kortzichtigheid. Omdat het de politieke baronieën aan daadkracht ontbrak, verziekte de boel. Niet de migrant of de islam heeft hier schuld aan, wel het eigen, autochtoon beleid. En toch is relativering van de jeremiades op zijn plaats. Ten tijde van Pieter Daens ergerde het schoon volk in Brussel en Aalst zich eveneens blauw aan de slechte straat- en andere manieren van de werkmens. Het ontbrak het plebs, zo oordeelden de elites, aan waarden, respect en beschaving. Honderd jaar later sieren die vooroordelen het 'Groot Museum van de elitaire angsten en bekrompenheid'.

Het recht op werk en decent wonen zijn Europese, dus ook Belgische grondrechten. Het pleit voor de terughoudendheid van de nieuwe Belgen dat ze die grondrechten zelden op scherp zetten. Nochtans hebben ze daar reden toe. In de werkloosheidsstatistieken zijn ze oververtegenwoordigd en zicht op beterschap is er niet. Ondermeer omdat het onderwijs, ook het Vlaamse, dramatisch faalt. De nieuwe Belgen gaan, aldus vele internationale rapporten, te vlug overboord en worden vervolgens zonder perspectief op straat geparkeerd. In het Oeso-jargon heet dat 'ongekwalificeerde uitstroom'. Met alle gevolgen van dien. Overlast voor de fietsende mandataris en een doodlopende straat voor de gedumpte tiener. De eerste zit na vijf minuten in het pluche, de laatste staat vijf jaar later nog op de keien. Zelfs de top van het Gemeenschapsonderwijs is in de roes rond de waarden de pedalen kwijtgeraakt. De hoofddoek wordt uit de school verbannen en het jonge volk dat het daar oneens mee is, mag inpakken. Zonder diploma, zonder toekomst. Als het om de hogere waarden gaat, is de leerling blijkbaar bijzaak. Zeker als het om nieuwe Belgen gaat.

Paul Goossens is Europajournalist


DS, 10-10-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB