'Spreken of schrijven over de islam is al jaren klompendansen op een tafel vol met eieren'


'Alle christenen, moslims en joden zouden beter de helft van hun Bijbel, Koran en Thora verscheuren, omdat deze sprookjesboeken aanzetten tot ondraaglijk lichamelijk en geestelijk lijden', schrijft Jean-Marie Dedecker in deze bijdrage voor het Schaduwparlement.


Als je een boze brief schrijft, moet je deze eerst een paar dagen op de schouw laten staan vooraleer ze te verzenden, zei mijn vader zaliger. De kruitdampen zijn nu opgetrokken, de politie is wakker geschoten (tot in Verviers), de frustratie is gekanaliseerd met massabetogingen, en de politieke recuperatie draait op volle toeren. In de Parijse optocht liepen staatslui voorop die het woord vrije meningsuiting nog niet eens kunnen spellen.

Sommige media die al een kwart eeuw lang het vrije woord beknotten met politieke correctheid en zelfcensuur, verklaren zichzelf nu allemaal CHARLIE. Beschamend en hypocriet, en voor enkelen zelfs een vorm van lijkenpikkerij. Op 4 en 18 augustus 1993 liet toenmalig minister Louis Tobback Charlie Hebdo uit de rekken halen omdat hij de cartoons van de (in Parijs vermoorde) Georges Wolinski beledigend vond voor de monarchie. De linkse kerk heeft hier meer Charlots dan Charlies voortgebracht.

"Een reden waarom Charlie Hebdo doelwit werd, is omdat wij lafaards zijn geweest", schreef journalist David Aaronovitch in The Times. "De mannen van Charlie Hebdo vingen de kogels op en de rest roept nu: we zullen niet stoppen." En dat terwijl sommigen nog niet eens begonnen waren. Vele persridders van het vrije woord waren schildknapen met dichtgeknepen billen.
Gevoeligheid voor kritiek

Spreken of schrijven over de islam is al jaren klompendansen op een tafel vol met eieren. Door de multiculti 's word je al vlug als islamofoob, racist - of erger nog- als extreemrechts gestigmatiseerd. Het lage incasseringsvermogen van de moslims zelf bepaalde meer en meer onze tolerantiegrens.

De waarheid die men niet wil horen, wordt dan als een belediging beschouwd. Omdat in de islam elk aspect van het leven religieus geladen is, is elke verandering een bedreiging voor het hele geloof. Vandaar de overdreven gevoeligheid voor kritiek op hun geloof en levenswijze. Dit is geen teken van kracht, maar van zwakte.

Paradoxaal genoeg zet elke toegift aan deze zwakte onze eigen westerse verworvenheden op de helling en draait het de integratie terug. Voorbeelden in overvloed: van vrouwen- en homorechten tot rituele slachtingen en aparte uurtjes in het zwembad. Een ganse stoet van grote en kleine gevoeligheden. Van hoofddoek tot blinddoek. Religie is een mannenproduct. "Had ik vroeger in een soepjurk, met een baard als de profeet, op straat gelopen en roepend dat er bij mijn dood 72 maagden op mij stonden te wachten, had men mij ontoerekeningsvatbaar verklaart "zei mijn vader zaliger "Vandaag is kritiek daarop eerder godslastering". Een wijs man, mijn vader.
Vluchtgedrag

Een kruiperige houding en capitulatie voor de islam wordt door de joodse filosofe Bat Ye'or dhimmitude genoemd. Het was het eeuwenlange overlevingsgedrag van joden en christenen in door moslims geregeerde staten, een overlevingsstrategie van vernedering, onderwerping en vleierij in dienstbaarheid. Vandaag is het de houding van politici, intellectuelen en christelijke geestelijken die zich verbinden met diegenen voor wie ze bang zijn of, in het beste geval, hopen hen te kunnen ontwapenen met gedienstigheid. Dergelijk vluchtgedrag laat toe dat onze maatschappij door het stof gaat voor absurde en hypocriete multiculturele dogma's en dat onze politieke elite doof en blind blijft voor het feit dat de islam als geloof zelf aan de basis ligt van fundamentalisme en onverdraagzaamheid.
Juridische onzin uit de Middeleeuwen

In december 2013 werd een vergelijkend onderzoek gepubliceerd over religieus fanatisme bij christenen en moslims in Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Oostenrijk en Zweden (WZB 6 Country Immigrant Integration Comparative Survey). Zestig procent van de moslims vond dat ze terug moeten naar de roots van de islam, en 75% vond dat ze moesten leven naar de strikte enige interpretatie van de Koran. Bij de christenen was dat respectievelijk 20 en 15 %, maar dan van de bijbel. Vijfenzestig procent moslims en 12% christenen vonden dat religieuze wetten boven de seculiere wetten van hun land staan.

Twee derde van onze moslims is voor de invoering van de sharia, de islamitische rechtspraak, in feite middeleeuwse juridische onzin. Idem in Groot-Brittannië. Daar vindt, volgens het Centre for Social Cohesian, dat een derde van de Britse moslims voor het uitstappen uit hun geloof mag bestraft worden met de dood. Als religie een politieke ideologie wordt, ontstaat een theocratie, en dan is de democratie zoek. Theocratie is de ergste vorm van despotisme, het wil de inhoud van je hart en van je geloof.
Pijnlijke cijfers

Ik weiger mee te huilen met de meute die beweert dat het fundamentalisme en de radicalisering van de jongeren voortkomt uit sociale achteruitstelling in onze contreien. Vals zelfbeklag van multiculti 's en laffe politici om hun mislukt integratiebeleid en dhimmitudegedrag te verdoezelen. Zelfs mensen zonder papieren krijgen hier gratis onderwijs en hebben toegang tot de eerstelijnsgeneeskunde.

Europa heeft 7% van de wereldbevolking en betaalt 50% van alle sociale voorzieningen in de wereld. Wie naar hier komt heeft het altijd beter dan in zijn land van herkomst- hoe erg het hier soms ook is- en heeft recht op vrijheden en bijstand die ze nergens anders kunnen claimen. Moslimonderzoekers hebben in opdracht van de Verenigde Naties in het Arab Human Development Report 2009 vastgesteld dat 22 islamitische landen "achterblijven" in ontwikkeling en dat, op sub-Sahara-Afrika na, de Arabische landen het slechtst presteren van alle wereldregio's op het vlak van democratie, arbeidsproductiviteit, vrijheid, gezondheidszorg en onderwijs. Analfabetisme tiert er welig.

Het rapport is pijnlijk. De welvaart is beperkt tot amper 2 procent van de Arabische bevolking, de petro-arabieren van de Golfstaten. De culturele creativiteit wordt gefnuikt door censuur en religieus fanatisme. Er worden in Griekenland vijf keer meer boeken vertaald dan in het ganse Arabische taalgebied. Een cultuur die gedomineerd wordt door een godsdienst die het tekenen, schilderen en beeldhouwen van levende wezens verbiedt, omdat dat iets aan Allahs schepping zou toevoegen kan moeilijk kunstenaars voortbrengen, en doodt de creativiteit. Laat staan dat het spotprenten tolereert.
Vernedering van het geloof

De Duitse politicoloog Matthias Küntzel gaat nog verder en beweert dat fundamentalisme juist de oorzaak is van armoede: "Natuurlijk is het waar dat islamisten sociale problemen voor hun eigen doeleinden proberen uit te buiten. Maar het islamisme is geen ideologie die protest doet ontvlammen als het tegen sociale onrechtvaardigheden aanschuurt. Integendeel, islamitisch geweld wordt juist uitgelokt door elk teken van moderne ontwikkeling in de moslimwereld: wetenschappelijk onderzoek, politieke of persoonlijk zelfbestemming, economische vooruitgang, gelijkheid voor vrouwen, vrijheid van expressie in bioscoop en theater. De radicalisering van de islam is minder het gevolg van armoede en gebrek aan kansen, dan dat het er de oorzaak van is".

Fundamentalistisch geweld vloeit grotendeels voort uit de religie zelf en terrorisme heeft religieuze wortels vindt ook professor Paul Cliteur in zijn Moreel Esperanto. Terrorisme ontstaat uit de vernedering van het geloof, omdat de islamcultuur de nederlaag heeft geleden tegen de westerse cultuur, en niet uit armoede.
Lont uit het kruitvat

Als men de tijdbom van de Arabische wereld toch een beetje zou willen ontmantelen kunnen de politici al beginnen met de lont uit het kruitvat van het Palestijns conflict te trekken, vooraleer de speeches over verdraagzaamheid en polarisatie uitdoven. Het gijzelt al meer dan een halve eeuw de ganse wereld op politiek en economisch vlak en het exporteert wereldwijde terreur.

Het Israëlische regime geeft een vals alibi aan religieuze gekken om hun haat op onze westerse cultuur bot te vieren. Amerikaans terreurexpert Robert Pope onderzocht de motieven van 462 zelfmoordterroristen. De woede voor de westerse Midden-Oosten politiek was hun voornaamste motief, nog eerder dan hun religieus islamitisch fanatisme. De onmacht van de Verenigde Naties, de lafheid van Europe en Amerika, voor wie Israël zijn 51ste staat is, gedogen een kettingreactie van geweld. In Parijs liepen Abbas en Netanyahu broederlijk naast mekaar, maar het conflict in hun eigen regio raakt maar niet opgelost.
Plassen tegen een soepjurk

God is een concurrent van de mensenrechten. Met dit onderscheid dat wie tegen een soutane plast de spetters in zijn gezicht krijgt en wie tegen een soepjurk plast onthoofd wordt. De Verlichting heeft toch iets gedaan. Alle christenen, moslims en joden zouden beter de helft van hun Bijbel, Koran en Thora verscheuren, omdat deze sprookjesboeken aanzetten tot ondraaglijk lichamelijk en geestelijk lijden. Met de multiculturele samenleving is ook de multireligieuze samenleving binnengeslopen. Deze kan alleen gedijen in een religieus neutrale staat. De grootste bedreiging voor het westen ligt in zijn eigen zelfgenoegzaamheid en verkeerd begrepen tolerantie. "Ik wil de culturen van alle landen zo vrij mogelijk rond mijn huis laten waaien. Maar ik weiger me door een van hen omver te laten blazen." Zei Mahatma Ghandi jaren geleden al. Ook een wijs man.


Blog Knack, 18-01-2015 (Jean-Marie Dedecker)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB