Een duur geneesmiddel tegen long*fibrose wordt alleen terugbetaald als de patiënt bewijst dat hij niet rookt. De terugbetaling van het geneesmiddel is dus gekoppeld aan de levensstijl. Artsen spreken van bestraffing voor een ongezonde levensstijl.

De behandeling met het geneesmiddel Ofev is duur: per patiënt kost ze zo’n 30.000 euro per jaar. Maar ze is geen luxe. Het middel verlicht het lijden van patiënten met idiopathische longfibrose, een zeldzame en agressieve ziekte die patiënten kortademig maakt en in gevorderd stadium het gevoel geeft te verstikken. Maar niet iedereen met de ziekte heeft toegang tot het middel.

Alleen degenen die met een urinetest kunnen bewijzen dat ze niet roken, hebben recht op terugbetaling. De ziekteverzekering koppelt zo de toegang tot een geneesmiddel aan de levensstijl.

Bestraffing

Professor Wim Wuyts, adjunct-kliniekhoofd pneumologie aan het UZ Leuven, spreekt van een bestraffing voor ongezond gedrag. ‘Er zijn geen wetenschappelijke bewijzen dat het geneesmiddel bij rokers minder goed zou werken. Het is ook nooit bewezen dat roken de oorzaak is van idiopathische longfibrose.’

Vandaag kunnen Wuyts en zijn collega’s voor rokende patiënten met idiopathische longfibrose nog uitwijken naar een ander (even duur) geneesmiddel. Maar ook dit andere middel zal binnenkort alleen nog aan patiënten worden terugbetaald die minstens vier weken niet meer hebben gerookt, meldt de ziekteverzekering (Riziv).

‘Roken heeft een ongunstig effect op het verloop van de ziekte’, zegt Ri De Ridder, directeur-generaal van het Riziv. ‘Het gaat bovendien om een dure behandeling. Dus is het niet onredelijk om aan patiënten te vragen om te stoppen met roken.’

De Standaard, 18/02/2016

Mening:

Ergens ben ik ook wel akkoord dat mensen die aan deze ziekte lijden, hun geneesmiddelen niet terugbetaald krijgen als men rookt. Aan de andere kant zijn er geen wetenschappelijke bewijzen dat het geneesmiddel bij deze mensen minder goed zou werken. Maar als roken degelijk een ongunstig effect heeft op het verloop van de ziekte, is het logisch dat men vraagt aan deze mensen om toch te stoppen met roken. Dit is misschien een heel moeilijke opgave, ikzelf als roker zou het hier ook enorm moeilijk mee hebben, het is niet iets dat je op één twee drie kan afleren. Voor je gezondheid is het dan wel aan te raden om het toch te proberen. Maar in het artikel staat ook dat roken niet noodzakelijk de oorzaak is van de aandoening. Dus vind ik niet dat deze mensen 'bestraft' moeten worden. Zij hebben dan ook het recht op terugbetaling, wel onder voorwaarde dat ze dan toch moeten proberen te stoppen. Er zijn zo veel mensen die roken, en misschien is de kans op deze aandoening wel even groot, ook als men een niet-roker is.

Persoonlijk kan ik mij wel aansluiten bij de mening van Priscilla. Als men er zeker van is dat de aandoening veroorzaakt werd door een slechte levensstijl, dan ben ik ermee akkoord dat de geneesmiddelen niet terugbetaald moeten worden. Dit geld kan veel beter geïnvesteerd worden in mensen die er wel een gezonde levensstijl op nahouden. Er zijn mensen die altijd gezond leven en toch leverkanker ontwikkelen. Ik vind het voor deze mensen eerlijk gezegd veel erger dan voor mensen die heel hun leven fastfood gegeten hebben en elke dag een behoorlijke portie alcohol gedronken hebben. De tweede groep mensen heeft het naar mijn mening gewoon zelf gezocht. Er wordt via verschillende wegen duidelijk gemaakt wat gezond leven is, iemand die daar niet naar kan of wil luisteren heeft het enkel aan zichzelf te danken dan hij/zij ziek wordt. Ik vind dat mensen die wel gezond probeerden te leven voorrang moeten krijgen op de terugbetaling van medische zorgen en zelfs donororganen. Dit lijkt cru, maar dit lijkt mij vanuit ethisch standpunt het eerlijkst.