Berekening van echte behoeften maakt cijfers nog schrijnender

Het leefloon – dat mensen uit de armoede moet houden – bedraagt vaak maar de helft van wat nodig is om niet arm te zijn. Dat leren nieuwe berekeningen.

Nieuwe berekeningen van het CSB-studiecentrum leren dat het leefloon, soms minder dan de helft bedraagt van wat dit centrum berekende als het minimum minimorum.

Het leefloon is de uitkering die ingesteld is om te beletten dat een gezin echt minder heeft dan wat geacht wordt het minimum te zijn om menswaardig te leven.

Studies gebruiken almaar vaker de 'Europese armoedegrens' om zoiets af te toetsen. Die legt de grens op 60 procent van het mediaan inkomen in een land. (Het mediaan inkomen is het middenste inkomen als je alle inkomens van hoog naar laag rangschikt; de mediaan is doorgaans wat lager dan het wiskundig gemiddelde).

Het Centrum voor Sociaal Beleid (CSB) van de Universiteit Antwerpen (UA) werkte met de Katholieke Hogeschool Kempen een andere norm uit. De budgetnorm. Het berekende minutieus voor een groot aantal gezinstypes, wat écht het minimum is om menswaardig te leven: het ging dat na voor voeding, kleding, woning, transport, schooluitgaven, en ging dan de prijzen na in de goedkoopste winkels (Colruyt, Kruitvat, ...).

Dat was monnikenwerk. Voor voeding gingen de onderzoekers uit van de aanbevelingen over gezonde voeding van de Wereldgezondheidsorganisatie. Die voorzien maar in beperkte hoeveelheden vlees en vetstoffen per dag. Dat leverde protest op vanwege sommige armengroepen. De resultaten van die berekeningen worden intussen gebruikt door OCMW's, schuldbemiddelaars en banken.

Het CSB heeft ze aangepast aan de prijzen van 2010 en publiceert de resultaten voor enkele veel voorkomend types van gezinnen in armoede. Er werd ook rekening gehouden de woningtypes.

Voor een alleenstaande bedraagt dit 740 euro per maand. De EU-norm ligt 250 euro per maand hoger. De reële behoeften (budgetnorm) tonen dat het leefloon alleen volstaat voor wie van de overheid een goedkope huurwoning krijgt. Voor een zorgbehoevende alleenstaande, is het leefloon altijd te laag, zelfs al zijn de medische kosten niet verrekend.

Voor een bejaard koppel bedraagt het leefloon (987 euro) maar twee derde van de EU-norm en ook van de budgetnorm. Als het koppel een sociale huurwoning heeft, is het cijfer iets minder ongunstig.

Een eenoudergezin met twee kinderen, krijgt 987 euro, amper tweederde van de EU-norm en amper de helft van de budgetnorm als het ook nog een hypotheek moet afbetalen.

Een koppel met twee kinderen krijgt maar evenveel als een alleenstaande met twee kinderen: minder dan de helft van de EU-norm en van de budgetnorm.

Datum: 23/12/2010
Bron: De Standaard

Eigen mening:
Een leefloon is er om mensen in armoede te helpen om rond te komen. Maar als dit leefloon niet voldoende is om rond te komen, vraag ik me af waarom het dan nog "leefloon" wordt genoemd.
Zeker voor gezinnen met kinderen is het mensonwaardig om zo weinig geld te krijgen. Als je arm bent en moet leven van een leefloon, is het logisch en ook noodzakelijk om op je aankopen te letten. Dat je naar een goedkopere winkel gaat, dat je geen nieuwe kledij koopt gewoon maar voor je plezier,... Maar als je omwille van je spaarzaamheid en nuttig gebruik nog steeds niet rond kunt komen, is het dringend tijd dat er een hoger leefloon wordt gegeven aan de armen.